*~.ตำนานอินถวา.~*
๏ เมืองหนึ่งในอดีตนั้น...... เชียงสม
มีธิดาน่านิยม.................. เสน่ห์เนื้อ
นามอินถวาคม-............... คายยิ่ง
มีเมตตาเอื้อเฟื้อ.............. สัตว์ทั้งปฐพี ฯ
๏ กาลหนึ่งมีจระเข้........... พลัดมา
ใกล้อุทยานพารา............. สระน้ำ
เมตตาจิตอินถวา.............. จึงจับ เลี้ยงนอ
ใส่ตุ่มมิให้ช้ำ................... เชื่องแล้วดิรัจฉาน ฯ
๏ ดวงมานสัตว์รักด้วย...... อินถวา
จิตผูกพันกัลยา................ เชื่องล้ำ
ต่อมาใหญ่กายา.............. จึงปล่อย
ให้อยู่ในสระน้ำ............... เติบขึ้นใหญ่เหลือ ฯ
๏ เมื่อครั้งนางขี่เจ้า.......... กุมภา
เล่นสนุกในนาวา............. ผ่องแผ้ว
เที่ยวเก็บดอกปทุมา........ เพลินอยู่
มือหนึ่งสางผมแล้ว.......... สุขแท้นารี ฯ
๏ หวีในมือพลั้งพลัด........ ตกไป
นางรีบก้มเร็วไว............... หยิบคว้า
กลับพลัดตกทันใด.......... ลงสู่ น้ำแฮ
จระเข้รีบอ้า.................... ปากนั้นคาบนาง ฯ
๏ งับร่างหวังช่วยพ้น........ อันตราย
เมื่องับกลับอ้าคาย........... บ่ได้
จึ่งกลืนร่างนางหาย.......... เข้าสู่ ท้องแฮ
มันหวาดกลัวบ่ใกล้.......... รีบลี้หนีไกล ฯ
๏ ไปอยู่ในแหล่งน้ำ......... กลางพนา
ฝ่ายพ่อสุดโกรธา............ จระเข้
จึ่งให้เหล่าหมอมา........... ช่วยปราบ
หมอเก่งว่าตัวเอ้.............. พ่ายแพ้กุมภีล์ ฯ
๏ มีหมอชายดับดิ้น.......... ไปสอง
ถูกจระเข้ผยอง................ ขบเคี้ยว
หมอคนต่อมาลอง........... หญิงนั่น
มนต์เก่งไม่หวั่นเขี้ยว........ จระเข้ใดใด ฯ
๏ ให้อำมาตย์ผูกแล้ว....... มั่นคง
เชือกมัดต้นไม้จง............. แน่นแฟ้น
อีกปลายหนึ่งประสงค์....... ผูกฉมวก
เสร็จอ่านมนต์รีบแจ้น........ โดดน้ำดำหา ฯ
๏ จระเข้อ้าปากกว้าง........ คอยที
ปากใหญ่ดุจถ้ำมี............. อยู่น้ำ
แม่หมอว่ายวารี.............. เข้าปาก
มันงับแต่ฉมวกค้ำ............ ติดค้างกางฟัน ฯ
๏ มันดิ้นรนฟาดน้ำ.......... ทรมา
หมอว่ายน้ำเข้าหา........... ฝั่งแล้ว
ให้ดึงเชือกกันหนา.......... บ่าวไพร่
ฉมวกติดมิคลาดแคล้ว..... จระเข้สิ้นผยอง ฯ
๏ เมื่อผ่าท้องพบแล้ว....... เป็นจริง
กระดูกแห่งเจ้าหญิง......... อยู่นั้น
เหล่าเครื่องแต่งอ้างอิง...... ระบุ ใช่นอ
ฝ่ายพ่อโศกสุดกลั้น......... รีบให้ทำบุญ ฯ
๏ ทำบุญอุทิศแล้ว........... มิรอ
ตั้งชื่อวังสามหมอ............ ถิ่นน้ำ
ส่วนอัฐิฝังหนอ............... ข้างที่ วังนา
กาลต่อมาแปลกล้ำ......... เกิดไม้ดอกขาว ฯ
๏ คราวดอกออกกลิ่นล้วน... สุคนธา
สดชื่นสูดนาสา.................. อีกซ้ำ
จึ่งให้ชื่ออินถวา................. ตามเหตุ เกิดแฮ
คือพุดซ้อนเสน่ห์ล้ำ............ ดอกไม้ในสยาม ๚ะ๛
*~.ตำนานอินถวา.~*
๏ เมืองหนึ่งในอดีตนั้น...... เชียงสม
มีธิดาน่านิยม.................. เสน่ห์เนื้อ
นามอินถวาคม-............... คายยิ่ง
มีเมตตาเอื้อเฟื้อ.............. สัตว์ทั้งปฐพี ฯ
๏ กาลหนึ่งมีจระเข้........... พลัดมา
ใกล้อุทยานพารา............. สระน้ำ
เมตตาจิตอินถวา.............. จึงจับ เลี้ยงนอ
ใส่ตุ่มมิให้ช้ำ................... เชื่องแล้วดิรัจฉาน ฯ
๏ ดวงมานสัตว์รักด้วย...... อินถวา
จิตผูกพันกัลยา................ เชื่องล้ำ
ต่อมาใหญ่กายา.............. จึงปล่อย
ให้อยู่ในสระน้ำ............... เติบขึ้นใหญ่เหลือ ฯ
๏ เมื่อครั้งนางขี่เจ้า.......... กุมภา
เล่นสนุกในนาวา............. ผ่องแผ้ว
เที่ยวเก็บดอกปทุมา........ เพลินอยู่
มือหนึ่งสางผมแล้ว.......... สุขแท้นารี ฯ
๏ หวีในมือพลั้งพลัด........ ตกไป
นางรีบก้มเร็วไว............... หยิบคว้า
กลับพลัดตกทันใด.......... ลงสู่ น้ำแฮ
จระเข้รีบอ้า.................... ปากนั้นคาบนาง ฯ
๏ งับร่างหวังช่วยพ้น........ อันตราย
เมื่องับกลับอ้าคาย........... บ่ได้
จึ่งกลืนร่างนางหาย.......... เข้าสู่ ท้องแฮ
มันหวาดกลัวบ่ใกล้.......... รีบลี้หนีไกล ฯ
๏ ไปอยู่ในแหล่งน้ำ......... กลางพนา
ฝ่ายพ่อสุดโกรธา............ จระเข้
จึ่งให้เหล่าหมอมา........... ช่วยปราบ
หมอเก่งว่าตัวเอ้.............. พ่ายแพ้กุมภีล์ ฯ
๏ มีหมอชายดับดิ้น.......... ไปสอง
ถูกจระเข้ผยอง................ ขบเคี้ยว
หมอคนต่อมาลอง........... หญิงนั่น
มนต์เก่งไม่หวั่นเขี้ยว........ จระเข้ใดใด ฯ
๏ ให้อำมาตย์ผูกแล้ว....... มั่นคง
เชือกมัดต้นไม้จง............. แน่นแฟ้น
อีกปลายหนึ่งประสงค์....... ผูกฉมวก
เสร็จอ่านมนต์รีบแจ้น........ โดดน้ำดำหา ฯ
๏ จระเข้อ้าปากกว้าง........ คอยที
ปากใหญ่ดุจถ้ำมี............. อยู่น้ำ
แม่หมอว่ายวารี.............. เข้าปาก
มันงับแต่ฉมวกค้ำ............ ติดค้างกางฟัน ฯ
๏ มันดิ้นรนฟาดน้ำ.......... ทรมา
หมอว่ายน้ำเข้าหา........... ฝั่งแล้ว
ให้ดึงเชือกกันหนา.......... บ่าวไพร่
ฉมวกติดมิคลาดแคล้ว..... จระเข้สิ้นผยอง ฯ
๏ เมื่อผ่าท้องพบแล้ว....... เป็นจริง
กระดูกแห่งเจ้าหญิง......... อยู่นั้น
เหล่าเครื่องแต่งอ้างอิง...... ระบุ ใช่นอ
ฝ่ายพ่อโศกสุดกลั้น......... รีบให้ทำบุญ ฯ
๏ ทำบุญอุทิศแล้ว........... มิรอ
ตั้งชื่อวังสามหมอ............ ถิ่นน้ำ
ส่วนอัฐิฝังหนอ............... ข้างที่ วังนา
กาลต่อมาแปลกล้ำ......... เกิดไม้ดอกขาว ฯ
๏ คราวดอกออกกลิ่นล้วน... สุคนธา
สดชื่นสูดนาสา.................. อีกซ้ำ
จึ่งให้ชื่ออินถวา................. ตามเหตุ เกิดแฮ
คือพุดซ้อนเสน่ห์ล้ำ............ ดอกไม้ในสยาม ๚ะ๛