https://ppantip.com/topic/43122386/comment6 (1)

18  พฤษจิกายน 2567

วันนี้แท๊กซี่เรียกแต่เช้าเรานัดเขาไปส่งหน้าอุทยานต๋ากู่ ค่ารถ 40 หยวน นั่งสบาย ๆ ไป  ก่อนลงรถนางถามว่าค่ำจะให้มารับไหม  พวกเราก็กั๊กไว้ (เพราะไม่อยากกดดันตัวเองให้ต้องลงมาทั้ง ๆ ที่ยังไม่อยากลง)  เลยบอกนางไปว่าพวกเราไม่รู้ว่าจะลงมากี่โมง  เดี๋ยวถ้าลงมามาแล้วเรียกได้ไหม  ตามนั้นนอกนั้นก็มืน ๆ ไปฟังไม่ออกละ ฮ่า ๆๆ  ต่อไปก็ไปที่เดินไปที่ซื้อตั๋ว เอาพาสปอร์ตยื่น เราบอกเขาว่า โรงแรมซื้อให้แล้ว เขาก็ชี้ ๆ เราไปขึ้นรถ  (ดูเหมือนจะไม่มีปัญหานะ  ง่ายจัง) 

เราก็เดินออกมาเข้าห้องน้ำ เตร่ ๆ แอบชะเง้อดูว่ารถข้างในมีที่นั่งที่เราต้องการไหม....อ้ารถคันใหม่มาละ ไปเลยแล้วกัน เอาของลุงก่อน  ไม่ผ่าน อีกรอบไม่ผ่าน อีกที ไม่ผ่าน เอะยังไง  เอาของป้าเสียบอ๊ะได้  เอาแล้วไง ปัญหาบังเกิด ใส่เลขพาสปอร์ตไปหลายรอบ แปลภาษาด้วย ช่วยกัน เอ้าไม่ได้ ๆ อีกนั่นแหละ  วีแชชถึงคนซื้อตั๋ว อ้า นางใส่เบขพาสปอร์ตลุงผิด สับกัน 1 ตัว  บรรลัย  ถ้าจะให้เราซื้อใหม่ ไม่ยอมเด็ดขาดเราไม่ได้เป็นคนซื้อตั๋วนิ.... ลุงก็โทรคุยกะคนซื้อตั๋วและให้โทรศัพท์เขากับคนตรวจตั๋วคุยกัน  เครไปขึ้นรถได้  นางจะรับผิดชอบเอง  แต่ก็ใช้เวลาไปครึ่งชั่วโมงละ  ว่าจะเช้าเป็นรถคันแรกไม่ทันละ
  เอาละไม่คิดมากเดี๋ยวไม่สนุก  ไปต่อคะ  ขอบอกว่าทางขึ้นดีงามมากหิมะปอย ๆ เมื่อคืนท่าจะหนักต้นไม้ หิมะ เริ่มสวยขึ้นตามความสูง 

แวะจุดที่ 1 


ว้ายยยยย ให้ดูลิง ไม่เอา ลงบินโดรนแป๊ปปป ไม่ดูลิง ไม่ชอบ กลัว  ไปขึ้นรถดีกว่าหนาว ไม่ใช่จุดหมาย (นั่งรถคันเดิมแหละ  นั่งหลังสุดเพราะอยากได้รูปท้ายรถ  (ไม่ทันด้านหน้า ฮ่า ๆ ๆ) 

จุดที่ 2


แวะเข้าห้องน้ำ ถ่ายรูปแป๊ปปปเพราะมองไม่เห็นอะไรทากนักมึด ๆ ลุงบินโดรนอีกครั้งเพราะขี้เกียจเดิน  จะเสียเวลา)  นั่งรถคันเดิมแหละ 

ไปจุดที่ 3



เพื่อขึ้นกระเช้า  หันซ้ายหันขวา  นับคนในรถ มีไม่มาก  เราก็ใช้มุขเดิม เตร่ ๆ ให้เขาขึ้นกันหมด จะได้นั่งกระเช้า 2 คน  คงจะดีพ้อมแล้วไปมั่นมาก  เอาพาสปอร์ตเสียบ อ้า ..ของลุงไม่ได้อีกละ  ไหนว่าจะเคลียร์ให้ เอาแล้วไง  เถียง.......ไม่ให้ขึ้นก็จะขวางอยู่งี้แหละ เอาสิเอ่อ...... ทำไมไม่คิดถ้าไม่มีตั๋วจะขึ้นมาได้ยังไง เอาแชชที่คุย ๆ กัน ให้เขาดูแล้วให้เขาโทรคุยกะเจ้าหน้าที่ข้างล่างที่ให้เราขึ้นมา......... เอาจนได้ขึ้นแหละ 
ในที่สุดก็ได้ขึ้น ตามต้องการ   แต่ก็แอบปี๊ดดดดนิดนึ่งอะ...ช่างเถอะงั้นจะเที่ยวไม่สนุก....แต่ขอบอกว่าสิ่งที่อยากเห็น อยากได้ อยากมี  มันคุ้มค่ามาก  สวย ถึง สวยมาก  ถามว่าหนาวไหม  ก็จะบอกว่ามันเป็นตัวเลขคนกำหนดว่าหนาวหรือไม่อยู่ที่เราหนึ่งละ  อีกอย่างคือลมต่างหากที่เป็นตัวแปรสำคัญ แต่ลักษณะของที่นี่คือเราอยู่ในแอ่งของยอดเขา  มันไม่ปะทะลมตรง ๆ เหมือนสันเขา  รวม ๆ คือ อุณหภูมิ+หิมะ-แดด-ลม ก็จะยวน ๆ กะเสื้อผ้าที่ใส่ไปแหละ (งงมั๊ยอะ)



ใช้เวลาที่นี่ค่อนข้างนานถึงนานมากกว่าคนอื่น ๆ (เอาให้คุ้มเท่าที่เราจะรับกันไหว ณ ความสูง 4860 เมตร) เจอคนไทยด้วย 2-3 กลุ่ม ส่วนมากะทัวร์ และน้องคนที่ถ่ายรูปให้เข้าใจว่าน้องมากันเองเหมือนพวกเราน้องเขาไล่มาตั้งแต่จิ่วจ้ายโกว- หวงหลง-แล้วก็ที่นี่  อีกคนหนึ่งก็บอกว่ามากะทัวร์เขาให้เวลา 15 นาที  ซึ่งถือว่าน้อยนะ  แต่ก็เข้าใจได้ว่ามันอันตรายสำหรับระบบร่างกายของแต่ละคน  สำหรับเราสองคนเอาจนไม่ไหวแล้วกัน  ลุงก็บินโดรนเป็นจุด ๆ ไป  ที่นี่โดรนเยอะนะ ไม่ห้าม แล้ววันนี้มันไม่มีลมแรงด้วยคือทุกคนจัดเต็มมาก  
กว่าจะลงมาคือมันบ่าย 3 แล้วอะ  พอละคิดว่าเต็มอิ่มละ อิป้าขอวนอีกสักรอบจากที่นั่งอาบแดดอยู่  เดินไปสัก50 เมตรมั้ง  อาการเริ่มมาอะ เอะ  ยังไง  ยังไม่บอกลุง  บอกแค่ว่าพอแล้วจะกลับละ ลุงชวนเดินขึ้นอีกทาง  ป้าเริ่มรู้ตัวละขอเดินตามบันได พอได้เกาะบันไดแล้วไม่ไหวอะ  ลุงเดินมาหาเอาอ๊อกซิเจนให้สูดดดดดด จนหมดแหละ เดินไปลงกระเช้าทันทีไม่เอาแล้ว  (จริงๆทานยาแพ้ความสูงมาตั้งแต่วันที่มาเฮอซุ่ยแล้วนะ) เอาไม่อยู่หรือเพราะไม่ทานข้าว ไม่รู้เหมือนกันแต่ลุงไม่มีอาการใด ๆ แฮะ   เอาจริงพอลงมาก็ไม่เป็นไรละ  หายละ  ปัญหาบังเกิดอีกละ  หาแท๊กซี่กลับไม่ได้ ฮ่า ๆ แต่ก็ไม่ได้รีบร้อนอะไรเดินมาหน้าอุทยาน เผื่อจะมีคนต้องการหารด้วย  เปล้าาาาา ไม่มี  เลยต้องแชช ให้คนมาส่งเมื่อเช้า  เขาตกลงแต่จะให้เพื่อนทะเบียนรถนี้ๆๆรถสีนี้ๆๆๆ ไปรับ ก็ตามนั่นนั่งถ่ายรูปหน้าอุทยานไปฆ่าเวลา  ระหว่างทางเราก็คุยกันเรื่องแผนของพรุ่งนี้  แท๊กซี่คนนี้นางพูดอังกฤษได้นิดหน่อย  เราบอกนางว่าพรุ่งนี้ไปส่งที่ท่ารถบัสได้ไหม  เราจะนั่งรถไปเมืองเม่าเซี้ยน  นางบอกว่านางจะไปทำธุระพอดี เหมาไหมอะ 300 หยวน  เราก็บอกตรง ๆ แพง เราให้ได้ 200 สรุปไม่ได้ตกลงกัน   เราจะไปเองด้วยวิธีของเรา   วันนี้ก็จบลงด้วยการเดินดูเมือง เอาให้จุก ๆ เมืองน่าอยู่  เมืองเล็ก ๆ แต่มีครบทุกอย่างอาหารการกินแบบสบาย  เดินหากันได้สะดวก      วันนี้ได้แค่นี้แหละพลังเหลือนิดหน่อยใช้เดินเที่ยวในเมืองตอนเย็น ๆ  ไว้พรุ่งนี้ค่อยคิดต่อ  ฝันดีคะ