สุรีย์ . . . ฉายส่องฟ้า   
นกโผมา . . จากรวงรัง
เป็นแสงแห่งความหวัง
ที่จะยัง . . . ชีวิตไป



ม่านฟ้าเวลานี้
มืดปิ๊ดปี๋ . . . เพราะเหตุใด
ราหู อมหรือไร
อโณทัย . . . อยู่ไหนหว่า



สอบถามจาก . . . ดาวพุธ
ก้มหน้างุด . . . ไม่พูดจา
ว่าไย ตะวัน . . ลา
ลับเมฆา . . . ฤาลาไกล



ดาวอังคาร ส่ายหน้า
หม่ำเกี๊ยวซ่า . . . แล้วจากไป
วิภา ...ข้าห่วงใย
เพราะเหตุใด . . . ใครบอกที





ศูร หายข้าเป็นห่วง
ใครล่อลวง . . . สหัสรังสี
หาทั่วกาแล็คซี่
จนข้านี้ . . . แทบอ่อนใจ



อรุณ...ฤาแอบหลับ
ก็ควรกลับ . . . มาโดยไว
หากเจ้าหลงทางไป
หากเป็นไข้ . . . ควรพักนอน





ทินกร...ตัวร้อนจี๋
เช็ดต้วที . . . แล้วจะป้อน
ข้าวต้มยังร้อนร้อน
แล้วพักผ่อน . . . รังสิมันต์



มามะนะ...ทิวา
มีหมอนมา . . . ให้หลับฝัน
เห่กล่อม....สุริยัน
เค้กสองอัน....เยี่ยมไข้เอย




.......................................

อากาศเริ่มเย็น จนพระอาทิตย์ไม่สบายแย้ววววว

ส่งความรัก และ ห่วงใย มาให้เพื่อนพ้อง - น้อง - พี่ รักษาสุขภาพด้วยนะคะ