สมมติว่ามีหนุ่มคนหนึ่งติดต่อกับสาวคนหนึ่ง  ตั้งใจว่าจะจีบ แล้วคนนั้นก็รับไมตรีเรามาโดยตลอด (แต่ไม่ได้เป็นแฟนกัน)

มาอยู่ช่วงหนึ่งที่โทรไปแล้วรอสายตลอด แต่เธอก็มีติดต่อกลับมาครั้งหนึ่ง บอกว่างานยุ่ง  และก็หายไปอีก โทรไปก็รอสายอีกเรื่อย ๆ (แต่ไม่ได้โทรจิกน่ะครับ)

พอมาสองวันนี้ กลับได้ฟังแต่เสียงให้ฝากข้อความได้อย่างเดียว

คน ๆ นั้นเลยคิดว่าสาวไม่รับไมตรีเขาอีกต่อไปแล้ว  ก็เลยคิดในลักษณะไม่ต้องง้อก็ได้ มาทำแบบนี้กับเขา  เขาก็พร้อมจะตัดใจไป (แต่ในใจลึก ๆ ก็ยังอยากจะติดต่อคุยกัน คบกัน ง้อกัน) แล้วก็นึกส่วนที่เป็นข้อบกพร่องของสาวคนนั้น เช่น เธอไม่จิ้น เพราะผ่านการแต่งมาแล้ว เพียงไม่มีลูกติด (แทนที่จะนึกแต่สิ่งที่เป็นด้านดีด้านสวยงามของสาวคนนี้ในตอนแรก) เพื่อให้ตัวเองจะได้ตัดใจไปอย่างนั้นน่ะครับ (แต่หนุ่มคนนี้ไม่แคร์นะครับว่าจิ้นไม่จิ้น เขารู้จักกับสาวคนนี้นานแล้วด้วย)

ไม่รู้ว่าจิตใจเราคิดแบบนั้น เป็นบาปไหม  รบกวนช่วยวิเคราะห์ด้วยครับ (สาวคนนั้นอายุเยอะกว่าหนุ่มที่ว่าประมาณสามปี)

(ที่ไม่ได้แท็กห้องสยาม เพราะมันเป็นความรักแบบผู้ใหญ่น่ะครับ โตกันแล้ว เกือบสี่สิบแล้วทั้งคู่ ก็เลยอยากฟังความคิดเห็นของมุมศาสนาและปัญหาชีวิตดู ไม่ทราบว่าจะได้แนวทางอะไรให้หนุ่มคนนั้นรู้ตัวหรือเตรียมตัวได้บ้าง)
ขอบคุณทุก ๆ ความเห็น และข้อชี้แนะดี ๆ ล่วงหน้าครับ