อยู่กับภรรยามา4ปีมีลูกด้วยกัน ทุกครั้งที่ทะเลาะกัน
ผมเผลอไล่ภรรยาออกจากบ้านบ่อยๆ จนเธอน้อยใจ เคยอุ้มลูกหนีไปแล้วสองครั้ง ผมก็ไปตามกลับมาตลอด แต่ครั้งนี้เธอตัดใจยอมออกไปอยู่ข้างนอกคนเดียว ลูกอยู่กับผม เธอจะมาเยี่ยมลูกทุกวันศุกร์
ผมสำนึกได้ว่าผมไม่ดี ผมเลว ผมยอมรับผิดทุกอย่าง ผมง้อให้เธอกลับมาเพราะถ้าแยกหรือเลิกรากันไปมีคนใหม่กลัวลูกจะกลายเป็นเด็กขาดความอบอุ่น ผมเลิกด้วยไม่ได้ครับ ผมง้อแต่เธอไม่ยอมกลับมาบ้าน เธอบอกขอเวลาไม่อยากกลับไปเหมือนเดิม แต่ทุกวันศุกร์ที่กลับมาบ้าน ก็ยังนอนด้วยกันมีอะไรกันบ้าง เธอบอกยังรักแต่ไม่อยากกลับไปเป็นเหมือนเดิม ผมง้อเธอมาตลอดแต่เธอบอกลำคานขอเวลา ผมควรทำไงต่อดีครับ
เวลาทะเลาะกันเผลอไล่ภรรยาออกจากบ้าน
ผมเผลอไล่ภรรยาออกจากบ้านบ่อยๆ จนเธอน้อยใจ เคยอุ้มลูกหนีไปแล้วสองครั้ง ผมก็ไปตามกลับมาตลอด แต่ครั้งนี้เธอตัดใจยอมออกไปอยู่ข้างนอกคนเดียว ลูกอยู่กับผม เธอจะมาเยี่ยมลูกทุกวันศุกร์
ผมสำนึกได้ว่าผมไม่ดี ผมเลว ผมยอมรับผิดทุกอย่าง ผมง้อให้เธอกลับมาเพราะถ้าแยกหรือเลิกรากันไปมีคนใหม่กลัวลูกจะกลายเป็นเด็กขาดความอบอุ่น ผมเลิกด้วยไม่ได้ครับ ผมง้อแต่เธอไม่ยอมกลับมาบ้าน เธอบอกขอเวลาไม่อยากกลับไปเหมือนเดิม แต่ทุกวันศุกร์ที่กลับมาบ้าน ก็ยังนอนด้วยกันมีอะไรกันบ้าง เธอบอกยังรักแต่ไม่อยากกลับไปเป็นเหมือนเดิม ผมง้อเธอมาตลอดแต่เธอบอกลำคานขอเวลา ผมควรทำไงต่อดีครับ