วันนี้หลังเลิกงานเรากับเพื่อนไปหาอะไรกินที่ห้างกันค่ะ
หลังกินเสร็จก็เดินออกมาจากร้าน สวนกับเด็กผู้หญิงคนนึงใส่ชุดนักเรียนอนุบาล อายุประมาณสามขวบ สะพายกระเป๋านักเรียนสีชมพู
ตอนแรกเรากับเพื่อนก็ไม่ได้สนใจ แต่สังเกตุท่าทางน้องเค้านิ่งมาก และดูงงๆ เบะๆ เหมือนหลงทางเรากับเพื่อนก็เลยเข้าไปถาม
เพื่อนเรา : น้อง น้องมากับใครคะ
น้อง : (เอามือใส่ปากตอบอ้อมแอ้มๆ) มากับพ่อ แม่
เรา : แล้วพ่อแม่อยู่ไหนคะ
น้อง : หนูเดินมา แล้วหนูก็เดิน หนูไม่เห็นแม่ หนูเดินมา
คือน้องพูดแต่ หนูเดินมาๆๆๆๆ วนไปวนมา เรากับเพื่อนเลยลองค้นกระเป๋ากระโปรง กระเป๋าเสื้อน้องเผื่อเจอเบอร์พ่อแม่เด็กที่เค้าอจจะเขียนใส่ไว้ให้ ปรากฏว่าไม่เจออะไรเลยค่ะ เราก็เลยพาน้องไปที่จุดบริการลูกค้า ให้เค้าประกาศหาพ่อแม่น้องให้หน่อย
ระหว่างนั้นน้องก็เบะ ทำท่าจะร้องไห้ และเงียบ ไม่พูดไม่จา พูดแต่หนูเดินมาๆๆ สงสัยจะไม่คุ้นคนหน้าแปลก(อ้าวววว)
พนักงานประกาศอยู่สองสามรอบค่ะ รอประมาณสิบนาที แม่เด็กวิ่งนำพ่อเด็กมาเลย
น้องก็ตะโกนเรียน "แม่ๆๆๆ" แล้วน้องก็ร้องไห้ โผกอดแม่ ส่วนแม่ก็น้ำตาไหลอาบแก้ม ลูบหัวลูบหลัง กอดลูก ส่วนพ่อก็หันมาขอบคุณเรากับเพื่อนใหญ่เลย
เรามองภาพที่แม่ลูกกอดกันแล้วน้ำตาคลอเลยค่ะ แต่ไม่ได้ร้องตรงนั้น หลังจากแยกมาจากครอบครัวนั้น มาขึ้นรถ เราน้ำตาไหลเลยค่ะ
คือเราน้ำตาไหลจริงจังมากจนเพื่อนตกใจ คือเราคิดไปไกลว่าถ้าน้องเจอพวกมิจฉาชีพที่แฝงตัวอยู่ตามห้างน้องจะเจอกับอะไร
น้องตัวเล็กมาก อยู่อนุบาล 1 เองค่ะ สามขวบกว่าๆเอง เด็กตัวเล็กแค่นี้ถ้ามีคนมาพาไปเ้าจะรู้เรื่องมั้ย
คิดไปว่าถ้าเป็นลูกเราเองล่ะ ถ้าหายไปแบบนี้เราจะทำยังไง จะทำยังไง แล้วหลังจากที่คิดเราก็นอยด์ค่ะ
จนเพื่อนบอกว่า
"เมิงไม่ต้องไปคิดมากหรอกยังไงน้องเค้าก็ปลอดภัยแล้วนี่ แล้วไม่ต้องไปคิดว่าถ้าเป็นลูกเมิงเมิงจะทำยังไง เมิงหาผั_ ให้ได้ก่อนแล้วเมิงค่อยคิด เคมั้ย????)
จบค่ะ จุก กับคำของเพื่อนที่ว่า "หาผั_ ให้ได้ก่อน" เออก็จริงของมัน
แต่เห็นความรักของแม่แล้วซาบซึ้งมากค่ะคงห่วงลูกสุดหัวใจ เห็นแล้วอยากมีลูก อยากมีความรักที่บริสุทธิ์แบบนี้บ้าง^^
ใครที่มีลูกหลานตัวเล็กๆระวังกันด้วยนะคะ จับมือให้แน่น อุ้มไว้เลยยิ่งดีค่ะ เขียนเบอร์โทรศัพท์ และชื่อผู้ปกครอบติดกระเป๋าไว้ด้วยนะคะ
สอนเค้าเรื่องคนแปลกหน้าด้วยค่ะ อันนี้สำคัญ เค้าจะเข้าใจหรือไม่เข้าใจไม่รู้ แต่อย่างน้อยเค้าก็ผ่านหูมาน่าจะจำได้บ้าง
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านกันค่ะ
ถ้าลูกหายในห้าง พ่อแม่รู้สึกยังไงกันคะ
หลังกินเสร็จก็เดินออกมาจากร้าน สวนกับเด็กผู้หญิงคนนึงใส่ชุดนักเรียนอนุบาล อายุประมาณสามขวบ สะพายกระเป๋านักเรียนสีชมพู
ตอนแรกเรากับเพื่อนก็ไม่ได้สนใจ แต่สังเกตุท่าทางน้องเค้านิ่งมาก และดูงงๆ เบะๆ เหมือนหลงทางเรากับเพื่อนก็เลยเข้าไปถาม
เพื่อนเรา : น้อง น้องมากับใครคะ
น้อง : (เอามือใส่ปากตอบอ้อมแอ้มๆ) มากับพ่อ แม่
เรา : แล้วพ่อแม่อยู่ไหนคะ
น้อง : หนูเดินมา แล้วหนูก็เดิน หนูไม่เห็นแม่ หนูเดินมา
คือน้องพูดแต่ หนูเดินมาๆๆๆๆ วนไปวนมา เรากับเพื่อนเลยลองค้นกระเป๋ากระโปรง กระเป๋าเสื้อน้องเผื่อเจอเบอร์พ่อแม่เด็กที่เค้าอจจะเขียนใส่ไว้ให้ ปรากฏว่าไม่เจออะไรเลยค่ะ เราก็เลยพาน้องไปที่จุดบริการลูกค้า ให้เค้าประกาศหาพ่อแม่น้องให้หน่อย
ระหว่างนั้นน้องก็เบะ ทำท่าจะร้องไห้ และเงียบ ไม่พูดไม่จา พูดแต่หนูเดินมาๆๆ สงสัยจะไม่คุ้นคนหน้าแปลก(อ้าวววว)
พนักงานประกาศอยู่สองสามรอบค่ะ รอประมาณสิบนาที แม่เด็กวิ่งนำพ่อเด็กมาเลย
น้องก็ตะโกนเรียน "แม่ๆๆๆ" แล้วน้องก็ร้องไห้ โผกอดแม่ ส่วนแม่ก็น้ำตาไหลอาบแก้ม ลูบหัวลูบหลัง กอดลูก ส่วนพ่อก็หันมาขอบคุณเรากับเพื่อนใหญ่เลย
เรามองภาพที่แม่ลูกกอดกันแล้วน้ำตาคลอเลยค่ะ แต่ไม่ได้ร้องตรงนั้น หลังจากแยกมาจากครอบครัวนั้น มาขึ้นรถ เราน้ำตาไหลเลยค่ะ
คือเราน้ำตาไหลจริงจังมากจนเพื่อนตกใจ คือเราคิดไปไกลว่าถ้าน้องเจอพวกมิจฉาชีพที่แฝงตัวอยู่ตามห้างน้องจะเจอกับอะไร
น้องตัวเล็กมาก อยู่อนุบาล 1 เองค่ะ สามขวบกว่าๆเอง เด็กตัวเล็กแค่นี้ถ้ามีคนมาพาไปเ้าจะรู้เรื่องมั้ย
คิดไปว่าถ้าเป็นลูกเราเองล่ะ ถ้าหายไปแบบนี้เราจะทำยังไง จะทำยังไง แล้วหลังจากที่คิดเราก็นอยด์ค่ะ
จนเพื่อนบอกว่า
"เมิงไม่ต้องไปคิดมากหรอกยังไงน้องเค้าก็ปลอดภัยแล้วนี่ แล้วไม่ต้องไปคิดว่าถ้าเป็นลูกเมิงเมิงจะทำยังไง เมิงหาผั_ ให้ได้ก่อนแล้วเมิงค่อยคิด เคมั้ย????)
จบค่ะ จุก กับคำของเพื่อนที่ว่า "หาผั_ ให้ได้ก่อน" เออก็จริงของมัน
แต่เห็นความรักของแม่แล้วซาบซึ้งมากค่ะคงห่วงลูกสุดหัวใจ เห็นแล้วอยากมีลูก อยากมีความรักที่บริสุทธิ์แบบนี้บ้าง^^
ใครที่มีลูกหลานตัวเล็กๆระวังกันด้วยนะคะ จับมือให้แน่น อุ้มไว้เลยยิ่งดีค่ะ เขียนเบอร์โทรศัพท์ และชื่อผู้ปกครอบติดกระเป๋าไว้ด้วยนะคะ
สอนเค้าเรื่องคนแปลกหน้าด้วยค่ะ อันนี้สำคัญ เค้าจะเข้าใจหรือไม่เข้าใจไม่รู้ แต่อย่างน้อยเค้าก็ผ่านหูมาน่าจะจำได้บ้าง
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านกันค่ะ