ขออธิบายก่อนครับว่า

ผมมีลูกสาว 6 ขวบครับ

ปกติแล้วช่วงเปิดเทอม ลูกจะไปนอนคอนโดคุณยายของน้อง (ภรรยาก็นอนด้วยครับ)
เพราะใกล้โรงเรียนลูก (ไม่ถึง 1 กม.) แล้วเนื่องจากคุณยายชอบปวดหลังปวดขาบ่อย ภรรยาก็เป็นห่วง 
อยู่ด้วยก็จะได้บีบนวดให้กันได้

ส่วนปิดเทอมก็ค่อยกลับมานอนบ้านกันครับ
ซึ่งผมซื้อบ้านอยู่ใกล้คุณแม่ผมครับ มีอะไรจะได้ดูแลได้ แต่ก็ไกลจากโรงเรียนครับ (ประมาณ 13 กม. ได้)

เรื่องการเดินทางไปโรงเรียนของลูก ผมเป็นคนไปรับตอนเช้าที่คอนโด และไปรับจากโรงเรียนไปส่งคอนโดครับ
แล้วผมค่อยกลับบ้าน

พูดง่ายๆคือ ใน 1 ปี ผม ภรรยา และลูก จะได้กลับมาอยู่ด้วยกันจริงๆ ก็ประมาณ 3 เดือน 
คือช่วงปิดเทอม 1 และปิดเทอม 2 (ก็จะได้เจอคุณปู่กับคุณย่าช่วงนั้นล่ะครับ)

นอกนั้นคืออยู่กับคุณยายครับ
ทีนี้ผมเพิ่งพาลูกกลับมาอยู่บ้านเมื่อวันอังคาร
พอตกคืนวันพุธ ตอนกลางคืนลูกพลิกไปพลิกมา
สักพักก็เรียกผม
บอกว่า "หนูคิดถึงยาย แล้วก็เบะปาก น้ำตาไหล"
ถามผมว่า "หนูต้องอยู่อีกกี่วันอ่ะปะป๊า กี่วันหนูถึงจะกลับได้"

ผมก็พยายามพูดให้ลูกฟังว่า "อยู่กับปะป๊า ไม่สนุกหรอคะลูก ปะป๊าก็เล่นบอล ปั่นจักรยาน เล่านิทานให้หนูฟัง กอดหนูแน่นๆได้นะคะ"
ลูกตอบมาว่า "ก็สนุกนะ แต่หนูคิดถึงยายมากกว่า" >_<

ผมโคตรสงสารลูกเลยครับ เหมือนผมพาลูกมากักขัง ทำร้ายจิตใจ 
คือตอนกลางวัน เขาปกตินะครับ เล่นกับผม ปั่นจักรยานกัน เล่นโยนบอล
พอตกกลางคืนเท่านั้นล่ะ ใกล้เวลานอน เหมือนตอนผมเด็กๆเลย แปลกที่ไม่ได้ แอบร้องไห้ทุกคืน
ใจอ่อนก็ใจอ่อน แต่ก็ต้องฝึกให้ลูกชินมั้ยครับ ให้รู้จักการพบ จาก ลา

เขาติดยายมากครับ เพราะปกติ ยายเขาจะกอดตอนนอน ร้องเพลงกล่อม 
ก่อนไปโรงเรียน ตื่นมาเจอหน้ายาย อาบน้ำกินข้าว
กลับมาจากโรงเรียน ก็เป็นยายอีก ที่หาอะไรให้กิน หอม กอด ร้องเพลงให้ฟัง

พอจะมีวิธีแนะนำไหมครับ

ตอนนี้ผมคิดได้ 4 วิธี คือ
1.ให้ความรู้สึกอบอุ่นกับเขา เหมือนตอนอยู่กับยาย
ยายทำยังไง เราก็ทำอย่างนั้น
2.หรือเราควรไปนอนคอนโดยาย ให้เขารู้สึกมากกว่านี้ว่า พ่อก็เป็นส่วนหนึ่งที่สำคัญในชีวิตเหมือนกัน
(แต่คอนโดยายเล็กครับ 28 ตร.ม.) อยู่ 4 คน จะอึดอัดพอสมควร
3.ใช้วิธีมาอยู่บ้านเรา 1 อาทิตย์ กลับไปอยู่กับยาย 1 อาทิตย์
4.หรือเราควรพาลูกกลับไปหายายดีครับ ให้เขารู้สึกว่า พ่อก็ไม่ใจร้าย ไม่คิดทำร้ายจิตใจหนู