เราอยู่คนเดียวแบบสุดๆ จริงๆก็ชินมาตลอดนะ แต่ช่วงนี้มันยังไงไม่รู้ เราไม่มีพ่อ ไม่มีแม่ ท่านเสียไปได้หลายปีแล้ว ไม่มีญาติพี่น้องที่ไหน เราอายุ25 เริ่มงานธุรกิจแบบตัวคนเดียวด้วยเงินสะสมที่มีมาทั้งหมด ธุรกิจก็เพิ่งเริ่มยังลุ่มๆดอนๆ มีเพื่อนก็เหมือนไม่มี คนหนึ่งไม่พร้อมรับฟัง เหมือนมีเราไว้เป็นคนคอยฟังเขาซะมากกว่า คนหนึ่งก็เห็นแฟนดีกว่า มีคนเข้ามาคนหนึ่ง เรารักเขามากๆ แต่เขาก็ไปซะละด้วยเหตุผลจำเป็น พออกหักอารมณ์ก็ยิ่งแย่เหมือนทรุด เราไม่เคยรู้สึกอยากจากโลกเท่าช่วงนี้ของชีวิตเลย ไม่กล้าแค่เพียงการฆ่าตัวตายเท่านั้น เพราะกลัวจะเป็นบาป
ตอนนี้เหงา เศร้า เบื่อ อยากตายซะยิ่งกว่าตอนที่แม่เสียซะอีก หันหน้าไปทางไหนก็ไม่มีใคร ตอนนี้ก็ทำงานเก็บเงินไปเรื่อยๆแบบไม่มีจุดหมาย ร้องไห้คนเดียวทุกวัน เข้าห้องน้ำร้องไห้ กินข้าวร้องไห้ นอนร้องไห้ ไปเดินห้างคนเดียว เดินไปก็น้ำตาจะไหลไป ได้ยินเพลงอะไรตรงๆกับชีวิตหน่อยก็ร้องไห้อีกละ พิมพ์กระทู้ยังร้องไห้เลย
เวลาหาเรื่องราวทำนองเดียวกันนี้อ่าน ไม่มีสักคนที่ตัวคนเดียวอย่างแท้จริง อย่างน้อยเขาเหล่านั้นก็ยังมีพ่อแม่ให้นึกถึง แต้เรานี่สิ..
เราไม่รู้ว่าแบบนี้เรียกว่าซึมเศร้าหรือยังไง หรือเป็นเพียงอารมณ์ปกติของคนอกหัก(เราไม่เคยอกหักมาก่อน) หรือเบญจเพส รู้แต่ว่าอยากตาย
มีใครเป็นแบบเราบ้างไหม เราควรทำยังไง