ไม่อยากนึกถึงวันนั้น สงครามกลางเมือง แย่งชิงอำนาจ เผด็จการขึ้นครองเมือง ความเจริญรวมอยู่จุดเดียว แบ่งชนชั้นวรรณะ ความเกลียดชั่งยิ่งทวีฝังลึก ทำไมไม่ลองถอยออกมาดูบ้าง ฟังความคิดเห็นคนรอบข้างบ้าง ลองหยุดมองว่าเส้นทางที่กำลังเดินอยู่ มันจะพาเราไปสู่เป้าหมายแห่งความสุขที่แท้จริงแล้วหรือ เราอาจจะผิด อาจจะพลาดบ้างก็ได้ ทำไมถึงคิดเพียงแต่ว่าตัวเราถูกต้องที่สุด ดีที่สุด คนไม่คิดเหมือนเราแสดงว่าเขาไม่รักประเทศเขาไม่ใช่พวกของเรา คิดดีๆ ถ้าระบอบเผด็จการมันดีจริง ทำไมคนทั้งโลกถึงถวิลหาคำว่า "ประชาธิปไตย"