วันนี้คือวันที่ 8 ธันวาคม 2013

ย้อนกลับไปในวันนี้ของปี 1980 มันเป็นช่วงเวลาที่บุคคลซึ่งเป็นเครื่องถ่วงดุลจิตใจผมสองคนได้เสียชีวิตและถือกำเนิดในเวลาเดียวกัน

คนแรก จอห์น เลนนอน นักร้องนักแต่งเพลงผู้ถวิลหาสันติภาพ เขาถูกแฟนเพลงจิตป่วนยิงเสียชีวิตเมื่อเวลายี่สิบสองนาฬิกาห้าสิบนาทีของวันนี้

คนที่สอง เคย์โกะ ซุสุกิ นักร้องเจ้าของนาม ‘ลิลี่ ชูชู’ ผู้ให้กำเนิดอีเธอร์แห่งพวกเรา เธอคลอดออกมาจากท้องแม่เมื่อเวลายี่สิบสองนาฬิกาห้าสิบนาทีของวันนี้

    วันนี้คือวันครบรอบที่จอห์น เลนนอนเสียชีวิตสามสิบสามปี

    วันนี้คือวันครบรอบวันเกิด อายุครบสามสิบสามปีของลิลี่ ชูชู

    จอห์น เลนนอนจากพวกเราไปนานแล้ว

    แต่ลิลี่ ชูชูยังคงอยู่...อีเธอร์ของเธอในตัวของเรายังคงอยู่







ตอนสมัยอยู่ในวง Philia มีหลายคนปรามาสว่าลิลี่ ชูชูผู้เป็นนักร้องนำไม่ได้เขียนเนื้อเพลงของวงด้วยตัวเอง แต่มีนักแต่งเพลงคนอื่นคอยแต่งให้ ในฐานะที่ผมคือสาวกซึ่งได้รับอีเธอร์มาจากเธอ ผมไม่สนใจหรอกว่าเธอจะแต่งเองหรือไม่ เธออาจให้ไอ้บ้าที่ไหนสักคนมาแต่งให้จริงๆ ก็ได้

ผมพอใจเพียงแต่ว่า ตราบใดที่บทเพลงของเธอยังส่งมอบอีเธอร์ให้ผมได้ทุกครั้งที่มันลอยมากระทบหู มันก็ไม่สำคัญว่าใครเป็นคนแต่ง และผมเชื่อว่ายูอิจิ ฮาซุมิรุ่นพี่ผู้ชักนำให้ผมได้พานพบทุ่งหญ้าเขียวขจี เขาก็คงไม่สนใจเช่นเดียวกัน

ไม่ใช่เราทุกคนจะได้เข้าถึงทุ่งหญ้าอันเขียวขจีนั้น ชูสุเกะ โฮชิโนะรุ่นพี่อีกคนหนึ่งของผมแทบไม่เคยเข้าถึงทุ่งหญ้านี้ สถานที่ของเขามีเพียงทุ่งหญ้าอันแห้งแล้ง ตายซาก หมองหม่น บางทีเป็นเพราะจิตใจของเขาปิดกั้นทุกอย่างมากเกินไป เขาได้รับอีเธอร์แล้ว แต่ไม่รู้จักวิธีที่จะรักษามันไว้

สำหรับผมแล้ว ชะตาชีวิตของรุ่นพี่โฮชิโนะนับเป็นเรื่องน่าเศร้าที่สุดในโลก

แม้ว่าเขาจะทำไม่ดีกับโยโกะ คุโนะ พี่สาวร่วมชมรมดนตรีที่ผมเคยแอบชอบอย่างไม่น่าให้อภัยก็ตาม