สิ่งสำคัญที่สุด ที่ทำให้มนุษย์กลายเป็นปุถุชน (คนที่หนาแน่นด้วยกิเลส) ก็คือความเห็นผิด (มิจฉาทิฎฐิ) ว่า "มีตัวตนที่แท้จริง (อัตตา) อยู่ในร่างกายและจิตใจทั้งหลาย (ที่เรียกว่า สักกายทิฎฐิ)"
ถ้าปุถุชนจะมีความเห็นที่ถูกต้องว่า "แท้จริงมันไม่ได้มีอัตตาอยู่ในร่างกายและจิตใจทั้งหลาย" แล้ว ปุถุชนนั้นก็จะกลายมาเป็นพระอริยะบุคคลขั้นต้น (ที่เรียกว่าโสดาบัน) ทันที
ความเห็นผิดว่ามีอัตตานี้เองที่เป็นต้นตอทำให้เกิดความเชื่อว่ามีการเกิดใหม่ทางร่างกาย คือบางคนก็เชื่อว่า วิญญาณ หรือ จิต หรือ กายทิพย์ หรือ กายธรรม ฯลฯ ของเรานี้เป็นอัตตา ที่จะไม่ตายเมื่อร่างกายตาย แต่จะออกจากร่างกายที่ตายไปแล้วและไปเกิดใหม่ยังร่างกายใหม่ๆได้
หรือบางคนก็เชื่อว่า จิต หรือ วิญญาณ ของเรานี้ เมื่อร่างกายตายมันก็จะดับหายตามไปด้วย แต่ว่าถ้าจิตยังมีอวิชชาอยู่ หรือยังมีกิเลสอยู่ หรือยังไม่หมดกรรมก่อนตาย อวิชชา หรือกิเลส หรือวิบากกรรมนี้ ก็จะส่งผลให้เกิดจิตใหม่ขึ้นมาได้อีก ซึ่งนี่คือลักษณะของความเห็นผิดว่าจิตหรือวิญญาณเป็นอัตตาเหมือนกัน
ความเชื่อว่าจิตเป็นอัตตาและมีการเกิดใหม่ทางร่างกายนี้เอง ที่ทำให้เกิดความเชื่อเรื่องการเกิดใหม่เพื่อรับผลกรรม รวมทั้งความเชื่อเรื่องนรกใต้ดิน สวรรค์บนฟ้า รวมทั้งเรื่องผี เทวดา นางฟ้า พระอินทร์ พระพรหม ยมบาล เป็นต้นขึ้นมา อย่างที่ชาวพุทธเกือบทั้งหมดในปัจจุบันเชื่อกันอยู่
ความเชื่อเรื่องการเกิดใหม่เพื่อรับผลกรรม รวมทั้งความเชื่อเรื่องนรกใต้ดิน สวรรค์บนฟ้า รวมทั้งเรื่องผี เทวดา นางฟ้า พระอินทร์ พระพรหม เป็นต้น นี้ แท้จริงเป็นหลักของศาสนาพราหมณ์ที่ปลอมปนเข้ามาอยู่ในคำสอนของพระพุทธเจ้ามาช้านานแล้วโดยชาวพุทธเกือบทั้งหมดไม่รู้ตัว
ถ้าชาวพุทธจะใช้หลักกาลามสูตรมาพิจารณาในเรื่องงมงายเหล่านี้บ้าง ก็จะสามารถทำลายความเชื่อที่ผิดๆนี้ได้โดยง่าย แล้วก็จะสามารถทำลายความเห็นผิดว่ามีอัตตาอยู่ในชีวิตทั้งหลายได้ แล้วชาวพุทธทั้งหลายก็จะมีความเห็นที่ถูกต้องขึ้นมา แล้วก็กลายมาเป็นพระอริยะบุคคลขั้นต้นขึ้นมาได้เอง (เพราะสามารถทำลายสังโยชน์ข้อแรกได้แล้ว เมื่อทำลายสังโยชน์ข้อแรกได้แล้วก็จะทำให้สังโยชน์อีกสองข้อที่เป็นแค่เพียงความเห็นผิดหยายบๆพลอยหายตามไปด้วย)
สิ่งสำคัญที่สุดที่ทำให้มนุษย์กลายเป็นปุถุชนก็คือความเห็นผิดว่ามีตัวตนอยู่ในร่างกายและจิตใจทั้งหลาย
ถ้าปุถุชนจะมีความเห็นที่ถูกต้องว่า "แท้จริงมันไม่ได้มีอัตตาอยู่ในร่างกายและจิตใจทั้งหลาย" แล้ว ปุถุชนนั้นก็จะกลายมาเป็นพระอริยะบุคคลขั้นต้น (ที่เรียกว่าโสดาบัน) ทันที
ความเห็นผิดว่ามีอัตตานี้เองที่เป็นต้นตอทำให้เกิดความเชื่อว่ามีการเกิดใหม่ทางร่างกาย คือบางคนก็เชื่อว่า วิญญาณ หรือ จิต หรือ กายทิพย์ หรือ กายธรรม ฯลฯ ของเรานี้เป็นอัตตา ที่จะไม่ตายเมื่อร่างกายตาย แต่จะออกจากร่างกายที่ตายไปแล้วและไปเกิดใหม่ยังร่างกายใหม่ๆได้
หรือบางคนก็เชื่อว่า จิต หรือ วิญญาณ ของเรานี้ เมื่อร่างกายตายมันก็จะดับหายตามไปด้วย แต่ว่าถ้าจิตยังมีอวิชชาอยู่ หรือยังมีกิเลสอยู่ หรือยังไม่หมดกรรมก่อนตาย อวิชชา หรือกิเลส หรือวิบากกรรมนี้ ก็จะส่งผลให้เกิดจิตใหม่ขึ้นมาได้อีก ซึ่งนี่คือลักษณะของความเห็นผิดว่าจิตหรือวิญญาณเป็นอัตตาเหมือนกัน
ความเชื่อว่าจิตเป็นอัตตาและมีการเกิดใหม่ทางร่างกายนี้เอง ที่ทำให้เกิดความเชื่อเรื่องการเกิดใหม่เพื่อรับผลกรรม รวมทั้งความเชื่อเรื่องนรกใต้ดิน สวรรค์บนฟ้า รวมทั้งเรื่องผี เทวดา นางฟ้า พระอินทร์ พระพรหม ยมบาล เป็นต้นขึ้นมา อย่างที่ชาวพุทธเกือบทั้งหมดในปัจจุบันเชื่อกันอยู่
ความเชื่อเรื่องการเกิดใหม่เพื่อรับผลกรรม รวมทั้งความเชื่อเรื่องนรกใต้ดิน สวรรค์บนฟ้า รวมทั้งเรื่องผี เทวดา นางฟ้า พระอินทร์ พระพรหม เป็นต้น นี้ แท้จริงเป็นหลักของศาสนาพราหมณ์ที่ปลอมปนเข้ามาอยู่ในคำสอนของพระพุทธเจ้ามาช้านานแล้วโดยชาวพุทธเกือบทั้งหมดไม่รู้ตัว
ถ้าชาวพุทธจะใช้หลักกาลามสูตรมาพิจารณาในเรื่องงมงายเหล่านี้บ้าง ก็จะสามารถทำลายความเชื่อที่ผิดๆนี้ได้โดยง่าย แล้วก็จะสามารถทำลายความเห็นผิดว่ามีอัตตาอยู่ในชีวิตทั้งหลายได้ แล้วชาวพุทธทั้งหลายก็จะมีความเห็นที่ถูกต้องขึ้นมา แล้วก็กลายมาเป็นพระอริยะบุคคลขั้นต้นขึ้นมาได้เอง (เพราะสามารถทำลายสังโยชน์ข้อแรกได้แล้ว เมื่อทำลายสังโยชน์ข้อแรกได้แล้วก็จะทำให้สังโยชน์อีกสองข้อที่เป็นแค่เพียงความเห็นผิดหยายบๆพลอยหายตามไปด้วย)