เข้าใจและเห็นใจคุณจขกท.ค่ะเพราะแม่ของดิชั้นก็เป็นคนพูดแรงๆ,ถากถาง,ดูแคลน,เสียดสีและอีกสารพัดเหมือนกัน ดีหน่อยตรงที่พ่อดิชั้นเป็นตรงข้ามกับแม่ทุกอย่างเวลาดิชั้นเถียงกับแม่จึงมีพ่อเป็นคนกลางคอยไกล่เกลี่ยและอธิบายว่าเพราะแม่รักแม่จึงทำเช่นนั้น...  จนเมื่อดิชั้นอายุ 28 จึงได้แต่งงานออกไปและนับจากวันนั้นเองทำให้ดิชั้นรู้ว่าแม่คือคนที่รักดิชั้นมากที่สุดคนหนึ่ง เพียงแต่การแสดงออกของแม่มันไม่ได้อ่อนโยนในแบบที่เราต้องการ และเมื่อดิชั้นอายุมากขึ้น(40ปีแล้วค่ะ)ศึกษาธรรมมากขึ้นจึงเข้าใจในสิ่งที่แม่แสดงออกมานั้นคือการที่แม่มีปมตั้งแต่เด็กๆ แม่ดิชั้นเป็นคนตจว.มีพี่น้อง8คน แม่เป็นพี่คนที่2 ต้องเลี้ยงดูน้องๆถัดมา แม่เล่าว่าแม่ลำบากมากเพราะตาดุและไม่รักลูกผู้หญิง ตาบอกว่ามีลูกสาวก็เหมือนมีส้วมอยู่หน้าบ้านและถ้าแม่อยากกินขนมแม่ก็ต้องเก็บผักจากสวนไปขายเองเพราะตาไม่ให้เงิน นี่คือบางสาเหตุที่ทำให้แม่ดิชั้นเป็นคนเจ้าคิดเจ้าแค้นและเป็นคนมองโลกในแง่ร้าย(มาก)จนทำให้แม่เป็นโรคเครียดและเป็นเส้นเลือดในสมองตีบ แต่ทุกวันนี้ดิชั้นพยายามพูดสอดแทรกธรรมเป็นข้อคิดเตือนใจเวลาคุยเรื่องต่างๆกับแม่ ถึงแม้ว่าแม่จะทำตามไม่ได้หมดและยังมีเถียงบ้างตามประสา แต่เท่าที่สังเกตุมาเรื่อยๆทุกวันนี้แม่ปลงและเข้าใจในชีวิตมากขึ้นไม่ตีโพยตีพาย ค่อยพูดค่อยคิดบางทีแม่ก็พูดแทรกธรรมบ้างแบบสอนตัวเองให้ปลงชีวิต เห็นมั้ยคะว่าธรรมช่วยได้
ที่เล่ามานี่ก็เพราะอยากจะบอกคุณว่าเราทุกคนมีกรรมมาแต่กำเนิดไม่ว่าจะกรรมดีกรรมชั่วล้วนติดตัวเรามา และกรรมนั่นเองที่ส่งผลให้เราต้องมาเจอมาพบมารู้จักมาใกล้ชิดมาชดใช้ ขอให้คุณทราบว่าเราไม่สามารถเปลี่ยนความคิดหรือเปลี่ยนใจใครได้เลยนอกจากเปลี่ยนใจและความคิดของตัวเราเอง
อย่าเพิ่งท้อค่ะและอย่าคิดเรื่องฆ่าตัวตายเพราะชาติหน้าคุณจะได้เกิดมาเป็นคนอีกมั้ย?ก็ไม่รู้ได้... หมั่นศึกษาธรรมจะได้เข้าใจว่าคนเราเกิดมาได้อย่างไร?เกิดมาเพื่ออะไร?และจะเอาอะไรไปได้บ้าง? ขอให้คุณทำหน้าที่และบทบาทของตัวเองให้ดีที่สุดไม่ว่าจะเป็นหน้าที่ของลูก,หน้าที่ของภรรยา,หน้าที่ของลูกน้องหรือหัวหน้าฯลฯ
เมื่อพบปัญหาหรือเผชิญกับความทุกข์จงหายใจลึกๆแล้วบอกกับตัวเองว่า เราจะผ่านความทุกข์นี้ไปให้ได้เราจะไม่แบกมันไว้
ขอให้คุณพบกับทางออกของปัญหาให้เร็วที่สุดนะคะ ดิชั้นเป็นกำลังใจให้อีกหนึ่งคนค่ะ ถ้าวันนี้คุณผ่านมันไปได้วันข้างหน้าคุณจะมองกลับมาแล้วยิ้มกับมัน...
*จงใช้ปัญญามองแต่อย่าใช้ใจมองพวกเขาเหล่านั้นแล้วคุณจะรู้สึกสงสารและเห็นใจคนในบ้านที่พวกเค้าปฏิบัติเช่นนั้นกับคุณ