คนไข้ หรือ ลูกค้ามองภายนอก  เป็นคนซอร์ฟบอก ดูท่าทางใจดี   พอเข้าไปปรึกษาว่ามีปัญหากับคนในครอบครัว
ก็จะหลงตีความจากภาพลักษณ์ภายนอกว่า   คงจะใจดีจนเหลิง  เลยแนะนำว่าให้เด็ดขาดใส่  เล่นบทโหดใส่  

ทั้งๆที่ลูกค้า หรือ คนไข้  ก็พูดย้ำแล้วว่า  พี่ทำมาหมดแล้วก็จะมองว่า    ยังโหดไม่พอ  ยังเด็ดขาดไม่พอ   โดยเอาภาพลักษณ์ที่เห็นตรงหน้ามาช่วยในการตัดสินด้วย (โดยไม่รู้ตัว)

ลูกค้า/คนไข้  =  เห็นยังงั้นเวลาโหดน่ากลัวใช้ได้เลย   แต่คนในบ้านในครอบครัวไม่ฟังเอง
กลายเป็นว่าจิตแพทย์/นักจิตวิทยาให้คำปรึกษา    มองลูกค้า/คนไข้พลาดคิดว่าใจดีเกินไป   แนะให้โหดเข้าไว้ (ทั้งๆที่เขาบอกว่าเขาโหดอยู่แล้ว  แต่กลับตัดสินจากการคุยแค่ 2-3 ชั่วโมงว่ายังซอร์ฟเกินไป)    
แบบเขาคุยกับคนนอกจะดูใจดีมาก      คุยกับคนในจะโหดกว่า  คนละบุคลิกทำให้มองพลาด
สุดท้าย      ด้วยความโหดของลูกค้า/คนไข้  ที่มีอยู่แล้ว  + แรงยุของหมอจิตแพทย์/นักจิตวิทยา
ผลลัพธ์ =  กลายเป็นแรงคูณ 2  คูณ 3  กลายเป็นเกินกว่าเหตุ  และ บ้านแตกในที่สุด

จิตแพทย์ หรือ นักจิตวิทยา  เคยพลาดกรณีแบบนี้บ้างไหมครับ  ที่เรามองนิสัยคนไข้พลาดไปเยอะเลย  ทำให้แนะนำแล้วแย่กว่าเดิม