เราเป็นคนที่คิดลบมาก ไม่มีเพื่อนเข้าสังคมไม่ได้ มีอาการสั่นกลัวและคิดมากตลอดเวลา ทำให้เกิดเรื่องแย่ๆ ในการเรียนการทำงาน เช่นนิสัยที่อยู่ในโลกส่วนตัวสูงไป การหนีปัญหาและไม่ยอมรับกับความผิดพลาดได้ หรือคลั่งในงานที่ perfect  ตลอด 
เพื่อนในห้องและคนอื่นก็ หัวเราะใส่เราว่าเป็นคนบ้า ขี้หยิ่ง ไม่รับผิดชอบ  ตัวผอมแห้ง ขี้บีบน้ำตา เรียกร้องความสนใจ
เวลาที่อยู่ในสถานที่ต่างๆหากได้ยินคำคิดลบที่สื่อถึงเราก็เกิดอาการวิตกกังวล ขาสั่นตลอด ไม่รู้ล่ะ เรื่องทุกเรื่องเราเครียดหมด และอาการนอนไม่หลับก็เป็นมา3ปี 
ปัญหากวนใจเหล่าคนนี้  อยากพบจิตแพทย์ แต่ไปโรงบาลใกล้บ้าน  แค่นั่งลงบ่อน้ำตาก็แตก แถมเขาบอกอ่อนแอก็แพ้ไป ให้เพียงแค่ยาซึมเศร้า เราเหนื่อยทุกครั้งที่ต้องปรับตัว  ไม่มีใครเขาอยากคบด้วย เขาบอกไม่ใช่นิสัยเเต่สันดานเสีย เราไม่เคยทำนิสัยแย่ๆเช่นการพูดเชิงลบกับคนอื่น  นิสัยแย่ๆในที่ต่างๆ เราเป็นคนที่แคร์คนรอบข้างพอตัว แบบมากๆ ซึ่งทุกอย่างในตัวเรามันส่งผลกระทบต่อการใช้ชีวิต
เพื่อนและครูต่างพากันหัวเราะใส่เขาทุกครั้งที่ปรากฎตัว จนไม่อยากไปโรงเรียน เราดูเป็นตัวตลก แกะดำ แตกแยกกับเพื่อน สังคม เหมือนเด็กไม่รู้จักโตในวัย18 เคยโดนครูปาใบแก้0ทิ้งต่อหน้า เพียงเพราะ3ปีเพื่อนไม่เคยมี
เราขี้กลัวสังคมโลกภายนอก เคยประสบเหตุการณ์ แย่ๆมา เราหลอน แพนิค มีแต่คนไล่ให้ไปต.ย เพราะอยู่ไปก็ไร้ประโยชน์ พ่อแม่ก็ห่วงและหนักใจทุกครั้งที่ทำให้ท่านลำบาก

เราไม่อยากมีนิสัยแบบนี้ ยิ่งแก้ยิ่งเป็นหนัก เรารู้สึกแปลก แตกต่างจากคนอื่น อยากเป็นคนที่ดูปกติบ้าง จะเปลี่ยนตัวเองไปกี่รอบทุกครั้งก็ดิ่งลงมากว่าเดิม 

การด้อยค่าตัวเอง การแคร์ความรู้ รูปลักษณ์ภายนอก คนอื่น มากไปการไม่ปรับตัว จุดบกพร่องเขาเยอะมากๆ เราพยายามทำตัวให้ดีขึ้นยิ่งทำ ยิ่งแย่มันไม่เกิดผลดี เหมือนฆ่าช้างทั้งตัวเอาใบบัวมาปิด 
ยิ่งอาการคิดสั้นที่ชอบมาทุกๆตีสอง ที่ทำให้เราต้องห้ามตัวเองทำเรื่องอย่างว่าทุกครั้ง สุดท้ายจบที่ก ร ีรด เเขน