2 ปีของรัฐบาลยิ่งลักษณ์ สังคมไทยกลับเข้าสู่ความมีเหตุผลมากขึ้น สังคมไทยเริ่มยอมรับหลักการประชาธิปไตย ที่ตัดสินความขัดแย้งด้วยการเลือกตั้ง ไม่เห็นด้วยกับการรัฐประหาร ไม่เห็นด้วยกับการใช้อำนาจศาลล้มรัฐบาล เพราะตระหนักว่าจะนำมาซึ่งความปั่นป่วนวุ่นวาย ความรุนแรง สูญเสียเลือดเนื้อ

ปีกหนึ่งของฝ่ายประชาธิปไตย ปีกหนึ่งของภาคประชาสังคม เริ่ม “Reposition” พูดคุยกันมากขึ้น หาทางก้าวข้ามความขัดแย้ง ในหลักการประชาธิปไตยที่ไม่ได้บอกว่าคุณต้องยอมให้รัฐบาลมีอำนาจเบ็ดเสร็จทุกอย่าง เรื่องใดที่รัฐบาลทำไม่ถูก ก็ต้องร่วมกันวิพากษ์วิจารณ์ คัดค้าน ด้วยเหตุผล เช่น ระบบบริหารจัดการน้ำ 3.5 แสนล้าน ซึ่งไม่เปิดให้สังคมมีส่วนร่วม ซ้ำผู้รับผิดชอบอย่าง ปลอดประสพ สุรัสวดี ยังมีท่าทีแข็งกร้าวไม่รับฟังใคร ก็นำมาซึ่งการเคลื่อนไหวคัดค้านเขื่อนแม่วงก์ ซึ่งแม้ยังเปื้อนสีอยู่มากแต่ผู้คนส่วนหนึ่งก็ก้าวข้ามสีได้

กระนั้น ก็ยังมีเสียงข้างน้อยที่ดื้อด้านดันทุรัง ขัดขวางการกลับสู่วิถีประชาธิปไตยอย่างบ้าคลั่ง กระทั่งพร้อมจะทำลายสังคมเพื่อชัยชนะ คนพวกนี้เคยบอกว่าตัวเองเป็นคนดี แต่วันนี้ไม่ใช่แล้ว ไม่ใช่มานานแล้ว เพราะยอมใช้วิธีการที่เลวร้ายทุกอย่าง แม้กระทั่งดึงเอาสถาบันสูงสุดลงมาอยู่ในความขัดแย้งอีกครั้ง แม้กระทั่งมองไปข้างหน้าอาจจะเห็นสงครามกลางเมือง ก็ยังต้องการเอาชนะ

ความพยายามขัดขวางการแก้ไขรัฐธรรมนูญครั้งล่าสุด กำลังจะนำไปสู่สถานการณ์ที่ผู้รักประชาธิปไตยไม่สามารถอยู่ร่วมโลกคนพวกนี้ได้ ไม่ว่านักการเมืองแมลงสาบ นักวิชาการอุบาทว์ อำมาตย์ดื้อรั้น หรือสื่อคลั่ง