สงสัยว่า การปฏิบัติธรรมแล้ว ทำให้สงบ ร่มเย็น เป็นสุข จริงเหรอ

ในเมื่อการปฏิบัติธรรม เป็นการละกิเลส ปล่อยวางสิ่งที่เคยยึดติด มันย่อมจิตใจวุ่ยวาย บีบคั้น จิตตัวเองให้หลุดพ้นการสิ่งที่ยึดติด สิ่งที่ชอบ สิ่งที่หลงไหล สิ่งที่เคยกระทำ

ซึ่งทำกับ "จิต" ที่ไม่นิ่ง ไม่หยุด ยิ่งบังคับยิ่งวิ่ง ยิ่งซุกซน จับไม่ได้ไล่ไม่ทัน ฉลาดมาเหนือเฆม หาเหตุข้าง ๆ คู ๆ ก็ไปได้

แล้วจะสรุปว่า การปฏิบัติธรรมแล้วทำให้สงบ ร่มเย็น เป็นสุข เป็นไปได้เหรอครับ
มันเหมือนกับเราหลอกตัวเองให้หลงยึดติดอะไรหรือเปล่า
ยึดติดความสุข ยึดติดความดี ยึดติดความสงบสมาธิ หรือไม่...