สวัสดีคร้าบบบบบ ว่าจะมาเล่าเรื่องเหตุการณ์ระหว่างการเจรจากับท่านพี่ แต่บังเอิญมีเรื่องให้แอบหมั่นไส้คนบางคนซะก่อน TT^TT และเอามาแปะเผื่อจะมีคนมาช่วยฮากะเค้าบ้าง เพราะตอนนี้ดูเหมือนหลายๆคนจะเอ็นดูตานี่เหลือเกิ๊นนนนนน ฮ่าๆๆๆ

เรื่องของเรื่อง มันอาจเป็นความผิดพลาดทางเทคนิคของ จขกท เองด้วยค่ะ และความรู้มากของพ่อสนูปี้บอย ซึ่งเดี๋ยวนี้เริ่มน่าเตะขึ้นทุกวัน เพราะว่าตั้งแต่เป็นแฟนกัน ฮีก็เริ่มใช้ภาษาอังกฤษคล่องขึ้นทุกวัน...นัยว่าเพราะคุยกับเราทุกวัน เพราะก่อนหน้านี้ฮีไม่เคยคิดจะพูดอะไรกับคนอื่นที่ไม่ใช่คนญี่ปุ่นด้วยกัน ไม่น่าแปลกเลยที่อยู่นิวยอร์คมา5ปีแต่ภาษาไม่กระดิกซักติ๊ด!!

ทีนี้ เมื่อฮีภาษาดีขึ้น ก็เลยมีโมเม้นท์ประหลาดๆเข้ามา...



วันก่อน เราไปบาร์กับเพื่อน ก็ตัดปัญหาการมีคนเข้ามาวุ่นวายชวนไปต่อ แถมเซ้าซี้(เพราะเพื่อนสวยเซ็กซี่ เราเป้นตัวแถมค่ะ ฮาาาา) เราเลยตัดปัญหาโดยการสวมแหวนที่นิ้วนางข้างซ้ายมันซะเลย ซึ่งเป็นแหวนที่ได้เป็นของขวัญวันเกิดจากพี่สาวสุดเลิฟ พอกลับถึงบ้านก็สลบ เพราะเหนื่อยมากหลังจากทำงานแล้วโดนเพื่อนลากไปนั่งเป็นเพื่อนอีกสองสามชั่วโมง แถมด้วยเดินอีกเป็นกิโล...แน่นอน เรายังไมไ่ด้ถอดแหวนออก

เช้ามา ฮีก็เฟสไทม์มาตามปกติ

ฮี : อ๊ะ อะไรที่นิ้วอะ
เรา : (เห็นพอดี) อ๋อ แหวนไง
ฮี : ใส่มือซ้ายเหรอ
เรา : อือ ก็มะคืนไปบาร์กับเืพื่อน ใส่ไว้ จะไ้ด้ไม่มีใครมาจีบ
ฮี : ไปเอามาจากไหนอะ
เรา : พี่สาวให้มา
ฮี : พี่สาว??
เรา : อือ ทำไมยะ มีปัญหาเรอะ!!
ฮี : ป่าว
เรา : งั้นเดี๋ยวย่ายก่อน นิ้วนี้มันหลวม
ฮี : ไม่ต้องหรอก ใส่ไว้แบบนี้แหละ
เรา : ไมอะ
ฮี : (เขิน ม้วนลงไปใต้โต๊ะ ก่อนจะโผล่กลับมา) แหวนสวยดี ใส่ไว้แบบนี้แหละ
เรา : มันหลวมอ้ะ เดี๋ยวหลุด
ฮี : เท่าไหร่เหรอ
เรา : ห๊ะ?
ฮี : แหวนอะ เท่าไหร่เหรอ
เรา : ทำไมอะ จะซื้อให้เหรอ
ฮี : (ม้วนลงไปใต้โต๊ะอีกรอบ แล้วไม่ตอบ)
เรา : งั้นไว้เราซื้อวงใหม่แล้ว เราเอาวงนี้ให้เอามะ (พี่สาวได้ยินคงกระโดดฉีกหนังหัวเป็นแน่)
ฮี : จริงเหรอ
เรา : อือ มาๆ เอานิ้วไหน ส่งมา
ฮี : (ยื่นนิ้วนางข้างซ้ายมาให้ นังแพนตายแหง็กๆอยู่ตรงนั้น)


อีกหนึ่งดอก...


เรา : นี่ๆ รักเราป้ะ
ฮี : อื้อ
เรา : คืออะไร?
ฮี : รักนะ (พูดเป็นภาษาไทย!!!!)
เรา : แล้วจะเ้ป็นบอยเฟรนด์ไปอีกนานแค่ไหนอะ
ฮี : อืม...Forever
เรา : จริงอะ
ฮี : อื้อ
เรา : แต่เราไม่เอานะ เราว่าอย่างมากสามสี่ปีก็พอ
ฮี : (หน้าจ๋อยลงทันที)
เรา : เป็นทำไมนานๆ เบื่อ
ฮี : งั้น...แต่งงานมั้ย
เรา : (อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก) ใครจะขอใครล่ะ ="=
ฮี : เธอขอเราไง
เรา : .................................(ไปไม่เป็น)


อีตานี่มันชักเอาใหญ่แล้ว!!!!!!!!


วันนี้คุยกันอีก ก็ถามฮีอีก

เรา : คริสมาสอยากได้อะไรอะ เดี๋ยวส่งไปให้
ฮี : (เงียบไปนิดนึง) เธอ
เรา : จริงหรอ
ฮี : อื้อ
เรา : งั้นเอาตั๋วมา เดี๋ยวตัวไป
ฮี : งั้นเอาให้เราด้วย เดี๋ยวไปเมืองไทยด้วยเลย

....เดี๋ยวนี้มีต่อรองเว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย เอาไว้ไม่ได้แล้ว ชัดจะเหิมเกริม!!!!



อีกหนึ่งดอก...วันนี้เฟสไทม์กัน ฮีก็เอารุปเมื่อสมัยเอ๊าะๆ น่าจะซัก 18-19ให้ดู เ็ป็นรูปโป๊ค่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ ไม่ใช่ละ...มันเป้นรูปสชครึ่งตัวไว้ใช้สำหรับออดิชั่น แต่จะด้วยวงการบัลเล่ต์หรืออะไรก็ตาม มันเลยเป็นรูปไม่ใส่เสื้อ

เรา : (อึ้งไปนิดนึง เฮ้ยเนียนเว้ย หัวนมชมพู้ววววววววววววววววววววววววววววววววว) รูปไรอะ
ฮี : โปรไฟล์ ไว้ออดิชั่น
เรา : แล้วไมต้องนู้ด
ฮี : นู้ดคืออะไร
เรา : โป๊น่ะ เ้ข้าใจป้ะ
ฮี : อ๋อ บัลเล่ต์ไง
เรา : แล้วใครอะ ในรูป
ฮี : เราไง
เรา : ไม่ใช่อะ คนในรูปล้อหล่อ (คือในรูปอ้วนกว่าตอนนี้พอสมควร ตัวยังก้างเหมือนเดิม แต่หน้าดูอวบอิ่มกว่าตอนนี้มากนัก ก็เลยดูดี๊ดี)
ฮี : .......................หกปีที่แล้ว
เรา : อืม...ว่าแต่ว่า...นี่มันเลนฮาโลวีนแล้วนะ
ฮี : ทำไมล่ะ
เรา : ถอดอีคอสตูมโครงกระดูกออกได้แล้ว ตอนนี้ต้องลุงอ้วนหนวดดกหัวเราะโฮ่ะๆ
ฮี : เธอก็เป้นสิ อ้วนๆไง
เรา : !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! (อยู่ตรงหน้าจริงได้มีลูกตาหลุดแน่)


เรื่องอ้วนก็เป็นอีกประเด็นที่อยากตบฮีเหลือเกิน

วันก่อนนู้น เราคุยไป กินคุกกี้ไป

ฮี : กินอะไรอะ
เรา :คุกกี้ เอามะ
ฮี : อย่ากินมากนะ
เรา : ทำไมอะ
ฮี : เธอกินเยอะ เดี๋ยวอ้วน

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด


อีกวีคถัดมา เราก็เห็นหน้าตัวเองในกล้อง แบบว่า มันกลมมากกกกกกกกกกก

เรา : เฮ้ย เราอ้วนง่ะ
ฮี : (หน้านิ่งๆ ทำเสียงพ่อพระ) I know...
เรา : หมายความว่าอะไรฟะ!!
ฮี : อ้วนไง กินน้อยๆหน่อยสิ
เรา : ทุกคนเค้าว่าชั้นผอมนะ
ฮี : แต่ถ้ากินแบบนี้ เดี๋ยวก็อ้วน
เรา : งั้นไดเอทดีมะ
ฮี : ตอนนี้ยังโอเคอยู่นะ
เรา : งั้นไม่ไดเอทนะ
ฮี : งั้นก็อย่ากินคุกกี้แล้วนะ
เรา : แต่แก้มกลมๆหอมแล้วนิ้มนิ่มนะ
ฮี : (อายม้วนมุดลงไปใต้โต๊ะอีกรอบ ก่อนจะโผล่ขึ้นมายิ้ม) อือ อยากหอมเหมือนกัน


อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก เลือดกำเดาพุ่ง


เรา : นี่ๆ ถามหน่อยสิ ปกติเธอเรียกเราว่าอะไร
ฮี : แพนจังไง
เรา : แต่เธอไม่เคยเรียกชื่อเราเลยนะ
ฮี : จริงหรอ
เรา : เออดิ
ฮี : ......
เรา : งั้น ถ้าจะเรียก จะเรียกเราว่าอะไรง่ะ เราเรียกเธอว่าสนูปี้บอย กะดาลิ้งงงงงงงง(นานๆทีค่า)
ฮี : เรียกแพนจังไง
เรา : ไรฟะ ไม่ครีเอทเลยอะ เซ็ง
ฮี : .......(เงียบ)
เรา : งั้นชั่งมัน แพนจังก็แพนจัง
ฮี : ................(เงียบไปอีกพักนึง ก่อนจะพูดเบาๆ) ฮันนี่...
เรา : ห๊ะ
ฮี : ไม่มีอะไร นอนดีกว่า
เรา : มะกี้เรียกอะไรนะ!?!
ฮี : เปล่า
เรา : ก็เราได้ยินอ้ะ
ฮี : ไม่ได้เรียกซะหน่อย
เรา : เออ (หยิบคุกกี้มากินอีกชิ้น)
ฮี : (กระซิบเบามากกกกกก) ........ฮันนี่


อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ฟินนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน


แต่จริงๆน๊า บางทีก็อยากให้ฮีกลับไปเป้นอีตาพูดน้อยแบบมะก่อนเหมือนกันค่ะ เพราะเดี๋ยวนี้รู้สึกพอเริ่มจะพูดจาภาษามนุษย์ได้จะเริ่มเอาใหญ่ ทำเราเงิบไปไม่รูกี่ครั้งต่อกี่ครั้งสิน่า...

เรา : ฝึกภาษาอังกฤษบ้างยัง
ฮี : ไม่เอา
เรา : ทำไม ฝึกเสะ
ฮี : ไม่เป้นไร
เรา : เฮ้ย แล้วจะคุยกันยังไง ถ้าเธอไม่หัดอังกฤษ ชั้นจะไม่หัดญี่ปุ่น
ฮี : ไม่เป้นไร
เรา : แล้วจะคุยกันยังไงล่ะยะ
ฮี : เดี๋ยวเราหัดพูดไทยเอง...


กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด



เรา : วันนี้ทำไรบ้าง ซ้อมเยอะมั้ย (ช่วงนี้ฮีเตรียมแสดงเดือนธันวาค่ะ ซ้อมทุกวัน)
ฮี : อื้อ ก็ดี ไปเจอเพื่อนมาด้วย...ชายล้วน
เรา : ฮ่าๆๆ บอกทำไมว่าชายล้วน
ฮี : เดี๋ยวเธอหึง
เรา : โวะ มีเพื่อนผู้หญิงก็มีไป ไม่ว่า
ฮี : อือ แต่ไม่มีเกิร์ลเฟรนด์นะ
เรา : แปลว่าตอนนี้โสด
ฮี : งั้นตอนนี้มีคนนึง
เรา : ใคร สวยมะ
ฮี : น่ารักมากเลย
เรา : จริงเหรอ ใครอะ
ฮี : (หันกล้องโทรศัพท์ไปทางกระจก) คนนี้

อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก คนบ้า


สิ่งที่เพิ่มเติมมาในช่วงนี้คือ เราต้องทำตัวเป็นกล่องดนตรีอีกอย่างค่ะ เพราะพอฮีโทรมา นอนงุ้งงิ้งอยู่บนที่นอน แล้วก็มองหน้าแบบว่า เหมือนจะขออะไร เราก็รู้แกว เลยแกล้งทำเป้นไม่รุ้ไม่ชี้

เรา : จะเอาอะไร
ฮี : นอนไม่หลับ
เรา : นับแกะสิ
ฮี : นับแกะก็นอนไม่หลับ
เรา : (ฮัมเพลงหงุงหงิง ฮีทำตาใสปิ๊งมองแบบวา เหมือนลูกหมาขออาหารทันที เราก็เลยแกล้งหยุด)
ฮี : Pleaseeeeeeeeeeeeeeeeee
เรา : พลีสอะไรยะ
ฮี : อยากฟังเพลง
เรา : ก็ร้องเอาเองเดะ
ฮี : ก็เราไม่ใช่นักร้อง
เรา : ชั้นก็ไม่ใช่
ฮี : เธอเป้นนักร้อง
เรา : งั้นเต้นให้เราดูสิ
ฮี : ไว้คราวหน้านะ
เรา : งั้น...
ฮี : (ทำหน้าหมาหงอย)
เรา : ......เออ ก็ได้!!!
ฮี : เย้!!

และแล้ว แพนจังก็ต้องร้องเพลงกล่อมอีตาสนูปี้บอยมันทุกคืน...ทุกคืน และทุกคืน...

และคืนนี้...หลังจากร้องไปแล้วห้าเพลง

เรา : จะนอนได้ยัง
ฮี : อื้อ
เรา : งั้นวางนะ
ฮี : เดี๋ยวสิ
เรา : อะไรอ่า
ฮี : ขออีกเพลงนะ One last song น๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
เรา : .....งั้นเดี๋ยวให้สองเลย
ฮี : ^w^


แวะมาแปะเล่นให้หลายคนหมั่นไส้ฮีบ้างค่ะ สำหรับวันนี้ ส่วนเราขอตัวไปนั่งทำใจก่อน ว่าหลังจากนี้อีตาหนุ่มเรียบร้อย พูดน้อย จะหายไปตลอดกาลแล้ว TT^TT

อ้อ...เผื่อจะเหงา พอดีเมื่อคืนนั่งฟุ้งซ่าน ก็เลยหยิบสีมาปาดๆเล่น ฝากเอ็นดูอีตาสนูปี้น้อย(ที่ไม่ค่อยน่ารักแล้ว)ด้วยนะ้ค้าาาา




เต้นออกไปแบบเนียนๆ ม่านปิด...