เรียนไม่เป็นก็มีโทษ
แต่โดยคนทั่วๆไปนั้น เข้าใจกันว่า การเรียนธรรมเป็นของดี มีประโยชน์ แต่ถ่ายเดียว ใครจะทราบว่าการเรียนธรรมก่อให้เกิดทุกข์โทษ มีหรือไม่?
พุทธดำรัสตอบ
“.....ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย
บุรุษเหล่าบางพวกในพระธรรม วินัยนี้ ย่อมเล่าเรียนธรรมคือ สุตตะ เคยยะ เวยยากรณะ คาถา อุทาน อิติวุตตกะชาดก อัพภูตธรรม เวทัลละ
บุรุษเหล่าเหล่านั้นเล่าเรียนธรรมนั้นแล้ว ย่อมไม่ไตร่ตรอง เนื้อความแห่งธรรมเหล่านั้น ด้วยปัญญา ธรรมเหล่านั้นย่อมไม่ควรซึ่งการเพ่งแก่บุรุษเปล่าเหล่านั้น ผู้ไม่ไตรตรองเนื้อความด้วยปัญญา บุรุษเปล่าเหล่านั้น เป็นผู้มีความข่มผู้อื่นเป็นอานิสงส์ (เรียนเพื่อข่มผู้อื่น) และมีการเปลื้องเสียซึ่งความนินทาเป็นอานิสงส์ (เรียนเพื่อให้คนตำหนิมิได้) ย่อมเล่าเรียนธรรม ก็กุลบุตรทั้งหลายย่อมเล่าเรียนธรรมเพื่อประโยชน์อันใด บุรุษเหล่านั้นย่อมไม่ได้เสวยประโยชน์แห่งธรรมนั้น
ธรรมเหล่านั้นอันบุรุษเหล่านั้นเรียนไม่ดีแล้ว ย่อมเป็นไปเพื่อความไม่เป็นประโยชน์ เพื่อทุกข์สิ้นกาลนาน ข้อนั้นเป็นเพราะอะไร เพราะธรรมทั้งหลายอันตนเรียนไม่ดีแล้ว.
“ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย เปรียบ
เหมือนบุรุษผู้มีความต้องการด้วยงูพิษเสาะหางูพิษ
เที่ยวแสวงหางูพิษ เขาพึงพบงูพิษตัวใหญ่ พึงจับงูพิษ
นั้นที่ขนดหรือที่หาง งูพิษนั้นพึงแว้งกัดเขาที่มือ ที่
แขน หรือที่อวัยวะใหญ่น้อยแห่งใดแห่งหนึ่ง เขาพึง
ถึงความตาย หรือความทุกข์ปางตาย มีการกัดนั้น
เป็นเหตุข้อนั้นเป็นเพราะเหตุไร เพราะงูพิษตนจับ
ไม่ดีแล้ว”
อลคัททูปมสูตร มู. ม. (๒๗๘)
ถ้าจับงูที่หาง งูจะแว้งกัด
ถ้าจับงูที่ปาก งูจะฉกไม่ได้
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้วิธีการจับงู http://www.youtube.com/watch?v=GXAYnViqqmo
การเรียนธรรมก่อให้เกิดทุกข์โทษ มีหรือไม่ ?
แต่โดยคนทั่วๆไปนั้น เข้าใจกันว่า การเรียนธรรมเป็นของดี มีประโยชน์ แต่ถ่ายเดียว ใครจะทราบว่าการเรียนธรรมก่อให้เกิดทุกข์โทษ มีหรือไม่?
พุทธดำรัสตอบ
“.....ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย
บุรุษเหล่าบางพวกในพระธรรม วินัยนี้ ย่อมเล่าเรียนธรรมคือ สุตตะ เคยยะ เวยยากรณะ คาถา อุทาน อิติวุตตกะชาดก อัพภูตธรรม เวทัลละ
บุรุษเหล่าเหล่านั้นเล่าเรียนธรรมนั้นแล้ว ย่อมไม่ไตร่ตรอง เนื้อความแห่งธรรมเหล่านั้น ด้วยปัญญา ธรรมเหล่านั้นย่อมไม่ควรซึ่งการเพ่งแก่บุรุษเปล่าเหล่านั้น ผู้ไม่ไตรตรองเนื้อความด้วยปัญญา บุรุษเปล่าเหล่านั้น เป็นผู้มีความข่มผู้อื่นเป็นอานิสงส์ (เรียนเพื่อข่มผู้อื่น) และมีการเปลื้องเสียซึ่งความนินทาเป็นอานิสงส์ (เรียนเพื่อให้คนตำหนิมิได้) ย่อมเล่าเรียนธรรม ก็กุลบุตรทั้งหลายย่อมเล่าเรียนธรรมเพื่อประโยชน์อันใด บุรุษเหล่านั้นย่อมไม่ได้เสวยประโยชน์แห่งธรรมนั้น
ธรรมเหล่านั้นอันบุรุษเหล่านั้นเรียนไม่ดีแล้ว ย่อมเป็นไปเพื่อความไม่เป็นประโยชน์ เพื่อทุกข์สิ้นกาลนาน ข้อนั้นเป็นเพราะอะไร เพราะธรรมทั้งหลายอันตนเรียนไม่ดีแล้ว.
“ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย เปรียบ
เหมือนบุรุษผู้มีความต้องการด้วยงูพิษเสาะหางูพิษ
เที่ยวแสวงหางูพิษ เขาพึงพบงูพิษตัวใหญ่ พึงจับงูพิษ
นั้นที่ขนดหรือที่หาง งูพิษนั้นพึงแว้งกัดเขาที่มือ ที่
แขน หรือที่อวัยวะใหญ่น้อยแห่งใดแห่งหนึ่ง เขาพึง
ถึงความตาย หรือความทุกข์ปางตาย มีการกัดนั้น
เป็นเหตุข้อนั้นเป็นเพราะเหตุไร เพราะงูพิษตนจับ
ไม่ดีแล้ว”
อลคัททูปมสูตร มู. ม. (๒๗๘)
ถ้าจับงูที่หาง งูจะแว้งกัด
ถ้าจับงูที่ปาก งูจะฉกไม่ได้
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้