คือส่วนตัวเป็นคนไม่อยากมีลูกมาตั้งแต่เด็กๆแล้วค่ะ คนโตก็ชอบบอกว่าเดี๋ยวโตขึ้นก็จะเปลี่ยนความคิดไปเอง จนทุกวันนี้ก็อยู่ในวัยเจริญพันธุ์ แต่ยังไม่มีครอบครัวนะคะ กำลังเรียนอยู่ แต่ว่าที่ตั้งเป้าหมายไว้ คือ ถ้าจะมีครอบครัวจะต้องพูดคุยกันก่อน ว่าเราไม่อยากมีลูก เคยคุยกับพี่เรื่องนี้ ว่าทำไมอยากมีลูกถึงขั้นทะเลาะกันต่างคงคนต่างเหตุผล
         เหตุผลเด็กๆของเราที่ไม่อยากมีลูกคือ เราว่าการมีลูกมันคือภาระที่ยิ่งใหญ่มาก การที่จะเลี้ยงคนๆนึงไม่ใช่เรื่องง่าย ไหนจะเงินที่ต้องใช้ แล้วเรากลัวจะรับไม่ได้ว่าในช่วงที่ลูกกำลังเติบโต เขาอยู่ในสังคมที่ผู้หญิงท้องตั้งแต่เด็กๆ ผู้ชายก็เกรเร สังคมภายนอกเลวร้าย กลัวว่าลูกเราจะเสียคน กลัวจะรับไม่ได้ ส่วนเรื่องถ้าเขาได้ดีก็ดีค่ะ แต่กลัวจะไม่ได้ดีนี่ซิ
พี่บอกว่า มีลูกจะได้หวังอาศัยตอนแก่ แค่เรื่องเงินหาเลี้ยงลูกได้อยู่แล้ว เราไม่เคยคิดถึงว่าจะต้องมีคนคอยเลี้ยงตอนแก่ เราว่าถ้าหวังไว้ว่าเขาจะเลี้ยง พอแก่เข้าจริงกลับไม่แยแสเลี้ยงดูมันจะเจ็บปวดใจเสียเปล่า แต่ถ้าเขาเลี้ยงเรามันก็ดีอยู่แล้ว  อีกอย่างพี่ชายบอกเด็กจะดีมันอยู่ที่ครอบครัวเลี้ยงดู เรานั่งเถียงมันในใจ ครอบครัวเราอบรมเลี้ยงดูมาอย่างดี ผู้ชายตั้งแต่รุ่นปู่มาถึงรุ่นพ่อ ไม่มีใครกินเหล้า สูบบุหรี่ ไม่สัก ไม่เกเร แล้วพี่ยังนอกคอกมาได้ (แต่ถ้าพูดไปมันคงต่อยปากแตก) เรื่องเรียนพ่อแม่สนับสนุนเต็มที่ แต่พอพี่ชายเจอเพื่อนเจอสังคมก็เกเร ไม่สนใจ ตามประสาวัยรุ่นชาย แต่ก็จบ ปวส.นะคะ โตแล้วถึงคิดได้ (พี่ชายก็หัวดีค่ะแต่ไม่ค่อยเอา)ทุกวันนี้เขาก็ทำงานทำการ  ส่วนเราเป็นคนไม่ค่อยสังคม ออกแนวคิดถึงพ่อแม่ซะมากจะตั้งใจเรียน เป็นคนที่หัวใช้ได้ พ่อแม่จะฝากความหวังไว้ที่เรามากที่สุด จากที่ครอบครัวก็ไม่ได้มีปัญหา ส่งเสริมดีทุกอย่าง พี่ชายยังเป็นอย่างนี้เลย เพราะฉะนั้น เรากลัวว่าถึงจะครอบครัวดีแต่เด็กหลงระเริงไปกับเพื่อน กับสังคม มันก็ไม่ดีอยู่ดี
  จึงอยากจะถามน่ะค่ะว่าอะไรคือเหตุผลที่คุณอยากมีลูก และเหตุผลของคนที่ไม่อยากมีลูกด้วยค่ะ