เราไม่มีลูก อายุเรา40
ที่ไม่อยากมีคือ. เราไม่ได้รักเด็กมากมาย  และจะรำคาญเด็กดื่อๆ
อีกอย่าง กลัวไปหมด  เช่น. ตอนเขาโต ถ้าเป็นผู้ชายช่วงวัยรุ่น ก็กลัวเกเร บลาๆๆคยเพื่อนไม่ดี

แถม ค่าเลี้ยงดูจนเขาโต หมดคงเป็นแสนถึงล้านแน่ๆ
เพื่อนเราทำงานหาเช้ากินค่ำ พอมีลูกเขาดิ้นรนมากๆ จนมันบ่นว่า
ถ้าเลือกได้ขออยู่เป็นโสดดีกว่า. เงินเดือนมันไม่ถึง20000 ค่าใช้ง่ายต่อเดือน15000  ที่เหลิอ แทบกินแกลบ

อีกอย่างถ้าลูกเป็นผู้หญิง  เราก็กลัวลูกจะเสียตัวก่อนวัย เพราะเด็กผู้ชายสมัยนี้มันพร้อมรอเจาะใข่แดงตลอดเวลา. ถ้าไม่ระวังท้องก่อนวัยอีก


เราเคยรู้สึกกลัวไปหมด เพราะสังคมสื่อสมัยนี้มันเร็วมากๆ.

แล้วสมัยนี้ มีลูกดีก็ เหมือนโชคดี มีลูกเกเราติดยา. จนแก่ตายที่คิดว่าเขาจะหาเลี้ยงเรายามแก่ คงไม่ต้องคิด


เราทุกวันนี้ ทำงานเก็บเงิน. พาพ่อแม่ไปเที่ยว เราใช่ชีวิตแบบ อยากทำอะไรก็ทำ ไม่มีภาระอะไร อยากไปเที่ยวไหน เป็นเดือนๆก็ทำได้  



เราเห็น สังคมทุกวันนี้ ท้องก่อนวัย และไม่พร้อม บ้างก็ทำแท้ง บ้างก็ไม่มีเงินส่งเสียลูกเรียนดีๆเข้าสังคมเพื่อนดีๆ สุดท้ายก็เป็นปัญหาสังคม.

แต่สุดท้ายก็อยู่ที่ตัวเด็กเป็นหลัก... ถ้าเด็กมันรักดี มันก็ได้ดี เราก็โชคดีไปด้วย. แต่ของแบบนี้  มันก็ต้องเหมือนบุญวาสนา