สวัสดีค่ะ ไม่ได้เข้าพันทิปนานมาก งงๆ กับการเปลี่ยนแปลงอยู่เหมือนกัน แต่ช่างเถอะ เข้าเรื่องเลยดีกว่าค่ะ
คือว่า เราเคยคิดเสมอว่าอยากอยู่ ลอนดอน ทั้งๆที่ไม่เคยไป ไม่รู้ว่าทำไม คงเพราะดูไฮโซดีมั้งคะ
คือ ครอบครัวเราจนค่ะ เราทำงานเองก็ค้นพบว่าไม่มีทางจะมีชีวิตอย่างที่เราฝันได้เลย
ก็เลยลอง online หาคู่ดู ก็ได้หนุ่มตี๋ฮ่องกงที่อยู่ลอนดอนมาจนได้
เค้าดีมากเลยค่ะ ใครๆ ก็บอกแบบนั้น ดื่มแบบสังคม ส่วนมากดื่มน้ำผลไม้
ไม่เล่นการพนัน ไม่สูบบุหรี่ ชอบหนังไซไฟ งานอดิเรกคือไปงานการ์ตูน ถ่ายรูปขอลายเซ็นต์ดาราที่ตัวเองชอบ
ไม่ว่าที่เราทำกับข้าวไม่ค่อยเป็น (แต่หลังๆก็ดีขึ้นนะคะ) ถึงเราไม่ชอบทำความสะอาดก็ไม่ว่าแค่ทำบ้างก็พอ
ตอนหมั้นก็ซื้อแหวน 1 กะรัตให้ มาไทยก็พาเที่ยว เราไปหาก็พาเราเที่ยว
ภัตตาคารหรูๆ อาหารมื้อเป็นหมื่นเราก็เพิ่งจะมีโอกาสได้ลองเพราะเค้า
พาไปเที่ยวต่างประเทศ ไปเรียนทำขนมด้วยกัน เพิ่งซื้อหลุยส์ให้เราเป็นของขวัญวันเกิด (ใบที่3) มีเงินเดือนให้เราใช้พอสมควร
คุยไลน์กับเราทุกวัน ถึงเราจะมาหาที่ลอนดอนระหว่างวันที่เค้าไปทำงานก็ไลน์มาหาว่าทำไร นอนหลับดีหรือเปล่า
ไปไหนบอกตลอดไม่ต้องให้ตาม ถ้าไม่ไปไหนจะรีบกลับบ้านมาหาเรา มีปัญหาอะไรเค้าจะรู้สึกกับมันแค่แป๊ปเดียวแล้วก็หาทางแก้ไข
เค้าต้องไปเจอแม่เค้าทุกวันอาทิตย์ค่ะ (น่ารัก) เป็นคนอารมณ์ดีมาก ไม่เรื่องมากขอให้มีทีวีหรืออินเตอร์เนตให้อ่านข่าวเป็นอยู่ได้
เป็นห่วงต้องคอยห่มผ้าให้ ไม่สบายก็หายาให้กิน ปวดขาปวดหลังก็นวดให้(แต่นวดได้แย่มาก) ถ้าทะเลาะกันเราร้องไห้ปุ๊ปเรื่องจะจบเลย
อะไรที่ทำแล้วเรามีความสุขจะตามใจ(ภายใต้งบประมาณ) 85% อะไรที่เราขอได้หมด รวมๆแล้วใจดี แนวอบอุ่น นี่คือข้อดีที่เรานึกออกค่ะ
สิ่งที่เราหงุดหงิดคือ นอนกรนแต่ก็แยกห้องนอนกันเรียบร้อย พร้อมที่อุดหูอย่างดี
บางทีมีอะไรก็ชอบโทษเราตัวเองจะได้ชนะ นิดหน่อยขึ้นเสียงคือไม่ใช่ตะคอกนะคะ แต่เหมือนขึ้นเสียงให้เราหยุดฟัง
งกเรื่องไม่เป็นเรื่อง เช่น ซื้อของถูกคุณภาพแย่สุดท้ายต้องซื้อใหม่เสียเงินสองต่อ
กินไม่ค่อยเรียบร้อย เละเทะเห็นแล้วหงุดหงิด
ชอบชักสีหน้าแนวตำหนิ ไม่สนใจเรื่องการแต่งตัวเลย ชอบเก็บของที่ไม่ใช้ เช่นรองเท้า เสื้อผ้า รกค่ะ
และเค้าไม่ใช่สเปกเราเลยยยยยยยยยยย ตั้งแต่หัวจรดเท้า
นี่คือข้อเสียที่ทำเราหงุดหงิด
ที่นี้ เรื่องคือ เรารู้ดีว่านี่คือคนที่ดีมากคนนึง และดีพอที่จะแต่งงานด้วย แต่มันไม่ค่อยรักมากอ่ะค่ะ
เราเองซะอีกที่อาจจะดีไม่พอ คือทุกอย่างที่เรามีตอนนี้ นี่มาจากเค้าทั้งนั้นเลยค่ะ กระทั่งไอแพดที่ใช้อยู่ก็เค้าซื้อให้
เราคบกันมาสี่ปีแล้วค่ะ ปีแรกนี่เราเกลียดเค้าเลยค่ะ แต่ก็ไม่เลิกเพราะอยากสบาย เค้าเองก็บอกว่าถ้าเราไม่บอกให้ยอมแพ้ เค้าก็จะไม่เลิกพยายาม
ความรู้สึกก็คือ ซาบซึ้งใจเค้ามาเรื่อยๆ แต่มันไม่เหมือนความรักที่เคยรู้สึกมาก่อน เราวางแผนว่าจะแต่งงานปลายปีหน้า
แว่บๆ ในความคิดคือ จริงเหรอ? คนนี้เหรอ? คือ เลิกคงไม่เลิกหรอกค่ะ เรื่องมันไม่ได้แย่ขนาดนั้น แค่อยากจะรักเค้ามากกว่าที่เป็นอยู่
คือคิดว่า ถ้าเรารักกันคงมีความสุขมากๆ เลยค่ะ
ทำยังไงดีคะ?
(ข้อเสียของเราคือ ขี้งอน อะไรไม่ได้ดังใจจะไม่พูดไม่อธิบาย เอาแต่ใจ ถ้าจะเอาต้องได้ คิดว่าตัวเองเก่งทั้งที่จริงแล้วไม่เลย
เรื่องเยอะ แถมปล่อยเนื้อปล่อยตัว อ้วนแผละหัวฟู แต่คงต้องลดเพราะอยากสวยตอนเป็นเจ้าสาว คือ เราค่อนข้างงี่เง่าอ่ะค่ะ
ก็ยังงงๆ เค้าทนได้งัย แต่ก็เผลอเหวี่ยงตลอด ออกแนวเห็นแก่ตัวโดยไม่รู้ตัว ไม่ค่อยรู้สึกว่าตัวเองผิด ถึงรู้สึกก็ฟอร์มจัด ไม่พูดถึง)
รู้ว่าเค้าคงไม่ไปไหน ถ้าเราไม่บอกให้ไป แต่อยากตอบแทนเค้าด้วยการรักเค้าให้มากขึ้น ดูแลเค้าให้สมกับที่เค้าดูแลเรา แต่ฟีลยังไม่มาอ่ะค่ะ
???คนที่ใช่เป็นยังงัยคะ? เจอแล้วรู้สึกเลยมั้ยคะ???
???รักคนที่เค้ารักเรา ไม่เหนื่อยและมีความสุข???
???รักแท้ นี่คือประมาณไหนคะ ???
ขอบคุณนะคะที่เข้ามาอ่าน และช่วยแนะนำ จขกท ไม่ใช่คนดีมากมายเลยค่ะ รู้ตัวดี แต่อยากเป็นภรรยาที่น่ารักจากใจ
ทำยังไงให้รักคนๆ นึงมากขึ้นคะ (ว่าที่สามีค่ะ)
คือว่า เราเคยคิดเสมอว่าอยากอยู่ ลอนดอน ทั้งๆที่ไม่เคยไป ไม่รู้ว่าทำไม คงเพราะดูไฮโซดีมั้งคะ
คือ ครอบครัวเราจนค่ะ เราทำงานเองก็ค้นพบว่าไม่มีทางจะมีชีวิตอย่างที่เราฝันได้เลย
ก็เลยลอง online หาคู่ดู ก็ได้หนุ่มตี๋ฮ่องกงที่อยู่ลอนดอนมาจนได้
เค้าดีมากเลยค่ะ ใครๆ ก็บอกแบบนั้น ดื่มแบบสังคม ส่วนมากดื่มน้ำผลไม้
ไม่เล่นการพนัน ไม่สูบบุหรี่ ชอบหนังไซไฟ งานอดิเรกคือไปงานการ์ตูน ถ่ายรูปขอลายเซ็นต์ดาราที่ตัวเองชอบ
ไม่ว่าที่เราทำกับข้าวไม่ค่อยเป็น (แต่หลังๆก็ดีขึ้นนะคะ) ถึงเราไม่ชอบทำความสะอาดก็ไม่ว่าแค่ทำบ้างก็พอ
ตอนหมั้นก็ซื้อแหวน 1 กะรัตให้ มาไทยก็พาเที่ยว เราไปหาก็พาเราเที่ยว
ภัตตาคารหรูๆ อาหารมื้อเป็นหมื่นเราก็เพิ่งจะมีโอกาสได้ลองเพราะเค้า
พาไปเที่ยวต่างประเทศ ไปเรียนทำขนมด้วยกัน เพิ่งซื้อหลุยส์ให้เราเป็นของขวัญวันเกิด (ใบที่3) มีเงินเดือนให้เราใช้พอสมควร
คุยไลน์กับเราทุกวัน ถึงเราจะมาหาที่ลอนดอนระหว่างวันที่เค้าไปทำงานก็ไลน์มาหาว่าทำไร นอนหลับดีหรือเปล่า
ไปไหนบอกตลอดไม่ต้องให้ตาม ถ้าไม่ไปไหนจะรีบกลับบ้านมาหาเรา มีปัญหาอะไรเค้าจะรู้สึกกับมันแค่แป๊ปเดียวแล้วก็หาทางแก้ไข
เค้าต้องไปเจอแม่เค้าทุกวันอาทิตย์ค่ะ (น่ารัก) เป็นคนอารมณ์ดีมาก ไม่เรื่องมากขอให้มีทีวีหรืออินเตอร์เนตให้อ่านข่าวเป็นอยู่ได้
เป็นห่วงต้องคอยห่มผ้าให้ ไม่สบายก็หายาให้กิน ปวดขาปวดหลังก็นวดให้(แต่นวดได้แย่มาก) ถ้าทะเลาะกันเราร้องไห้ปุ๊ปเรื่องจะจบเลย
อะไรที่ทำแล้วเรามีความสุขจะตามใจ(ภายใต้งบประมาณ) 85% อะไรที่เราขอได้หมด รวมๆแล้วใจดี แนวอบอุ่น นี่คือข้อดีที่เรานึกออกค่ะ
สิ่งที่เราหงุดหงิดคือ นอนกรนแต่ก็แยกห้องนอนกันเรียบร้อย พร้อมที่อุดหูอย่างดี
บางทีมีอะไรก็ชอบโทษเราตัวเองจะได้ชนะ นิดหน่อยขึ้นเสียงคือไม่ใช่ตะคอกนะคะ แต่เหมือนขึ้นเสียงให้เราหยุดฟัง
งกเรื่องไม่เป็นเรื่อง เช่น ซื้อของถูกคุณภาพแย่สุดท้ายต้องซื้อใหม่เสียเงินสองต่อ
กินไม่ค่อยเรียบร้อย เละเทะเห็นแล้วหงุดหงิด
ชอบชักสีหน้าแนวตำหนิ ไม่สนใจเรื่องการแต่งตัวเลย ชอบเก็บของที่ไม่ใช้ เช่นรองเท้า เสื้อผ้า รกค่ะ
และเค้าไม่ใช่สเปกเราเลยยยยยยยยยยย ตั้งแต่หัวจรดเท้า
นี่คือข้อเสียที่ทำเราหงุดหงิด
ที่นี้ เรื่องคือ เรารู้ดีว่านี่คือคนที่ดีมากคนนึง และดีพอที่จะแต่งงานด้วย แต่มันไม่ค่อยรักมากอ่ะค่ะ
เราเองซะอีกที่อาจจะดีไม่พอ คือทุกอย่างที่เรามีตอนนี้ นี่มาจากเค้าทั้งนั้นเลยค่ะ กระทั่งไอแพดที่ใช้อยู่ก็เค้าซื้อให้
เราคบกันมาสี่ปีแล้วค่ะ ปีแรกนี่เราเกลียดเค้าเลยค่ะ แต่ก็ไม่เลิกเพราะอยากสบาย เค้าเองก็บอกว่าถ้าเราไม่บอกให้ยอมแพ้ เค้าก็จะไม่เลิกพยายาม
ความรู้สึกก็คือ ซาบซึ้งใจเค้ามาเรื่อยๆ แต่มันไม่เหมือนความรักที่เคยรู้สึกมาก่อน เราวางแผนว่าจะแต่งงานปลายปีหน้า
แว่บๆ ในความคิดคือ จริงเหรอ? คนนี้เหรอ? คือ เลิกคงไม่เลิกหรอกค่ะ เรื่องมันไม่ได้แย่ขนาดนั้น แค่อยากจะรักเค้ามากกว่าที่เป็นอยู่
คือคิดว่า ถ้าเรารักกันคงมีความสุขมากๆ เลยค่ะ
ทำยังไงดีคะ?
(ข้อเสียของเราคือ ขี้งอน อะไรไม่ได้ดังใจจะไม่พูดไม่อธิบาย เอาแต่ใจ ถ้าจะเอาต้องได้ คิดว่าตัวเองเก่งทั้งที่จริงแล้วไม่เลย
เรื่องเยอะ แถมปล่อยเนื้อปล่อยตัว อ้วนแผละหัวฟู แต่คงต้องลดเพราะอยากสวยตอนเป็นเจ้าสาว คือ เราค่อนข้างงี่เง่าอ่ะค่ะ
ก็ยังงงๆ เค้าทนได้งัย แต่ก็เผลอเหวี่ยงตลอด ออกแนวเห็นแก่ตัวโดยไม่รู้ตัว ไม่ค่อยรู้สึกว่าตัวเองผิด ถึงรู้สึกก็ฟอร์มจัด ไม่พูดถึง)
รู้ว่าเค้าคงไม่ไปไหน ถ้าเราไม่บอกให้ไป แต่อยากตอบแทนเค้าด้วยการรักเค้าให้มากขึ้น ดูแลเค้าให้สมกับที่เค้าดูแลเรา แต่ฟีลยังไม่มาอ่ะค่ะ
???คนที่ใช่เป็นยังงัยคะ? เจอแล้วรู้สึกเลยมั้ยคะ???
???รักคนที่เค้ารักเรา ไม่เหนื่อยและมีความสุข???
???รักแท้ นี่คือประมาณไหนคะ ???
ขอบคุณนะคะที่เข้ามาอ่าน และช่วยแนะนำ จขกท ไม่ใช่คนดีมากมายเลยค่ะ รู้ตัวดี แต่อยากเป็นภรรยาที่น่ารักจากใจ