คำว่า “สุวรภูมิ”  เป็นคำเรียกขานอาณาจักรนี้มาแต่ยุดสมัยก่อนครั้งพุทธกาล  ปรากฎเป็นหลักฐานในอรรถกถามหาชนกชาดก มโนรถปูรณี ภาค๑ อันเป็นฉบับเดียวกับที่องค์พระบาท สมเด็จพระเจ้าอยู่หัวภูมิพล อุดลยเดชมหาราช ล้นเกล้ารัชกาลที่ ๙ แห่งราชวงศ์จักรี  ทรงพระปรีชานำมานิพนธ์ เรื่อง “พระมหาชนก”  นั้น

      ได้กล่าวถึง “สุวรภูมิ” ในเรื่องพระพาหิยเถระ ต่อจากสมัยพระมหาชนกนั้นมาประมาณ  ๔๐๐ปี  สุวรภูมิ ก็ได้ปรากฎในธัมมปทัฎฐกถาเรื่องสูกรโปติกา มีพุทธพจน์องพระพุทธเจ้าบรมศาสดาของพระพุทธศาสนาบันทึกไว้ว่า “พระสุมนาเถรีเคยมาเกิด ใน “สุวรภูมิ”  เนื้อหาว่า  “ดินแดนสุวรภูมิ” เป็นเมืองในฝันของนักแสวงโชค ตั้งแต่ครั้งพุทธกาลปรากฏบันทึกไว้ในพระไตรปิฏกสุตันตปิฎก ขุททกนิกาย มหานิเทส ว่า

    “เมื่อแสวงหาโภคทรัพย์  ย่อมแล่นไปสู่มหาสมุทรด้วยเรือ…… ไปสุวรภูมิ….”
(ปเรโต  สโมหิโต  สมนฺนาคโต  โภเค  ปริเยสนฺโต  นาวาย….สุวณฺณภูมึ  คจฺฉติ..”)