เราเพิ่งย้ายบ้านมาได้ยังไม่ถึงปีนึงดีอะค่ะ พอดีเราทำงานที่บ้านตัวเองเป็นฟรีแล้น
เลยได้รู้จักกับเพื่อนบ้านคนนึง เป็นคุณป้าที่เขาคงเกษียณตัวเองแล้ว ป้าเขาอยู่บ้านกับลูกชายสองคน ลูกชายก็สักสามสิบกว่าแล้ว
ป้าเขาบอกมีลูกสาวอีกคน อายุเท่าเรา แต่เรียนอยู่ต่างประเทศ
เราเลี้ยงหมาอยู่ตัวนึงก็มักจะพาหมาไปเดินเล่น แล้วก็ได้พูดคุยทักทายกับป้าเขาจนสนิทกัน

ป้าเขาจะชอบทำสวน และพอเราพาหมาไปเดินเล่น ก็จะหยุดยืนคุยกัน
บางทีก็เดินเข้าไปในบริเวณหน้าบ้านของแก แล้วป้าแกก็จะเอาขนม หรือ น้ำสมุนไพรกระจุ๊กกระจิ๊กมาชวนนั่งกินกันหน้าบ้าน

บางทีป้าเขาทำอาหาร แล้วเขาไม่ทานเนื้อสัตว์ (แต่จะใส่เนื้อหมูหรือกระดูกหมูไปปรุงด้วย แต่ตักแยกออกเวลากิน)
เขาก็จะเก็บกระดูกหมูกับเนื้อหมูไว้ให้หมาเรา บางมื้อเป็นเศษปลาแซลม่อน (ถึงบอกว่าเป็นเศษแต่ก็ชิ้นใหญ่ทีเดียว)
บางทีทำน้ำสมุนไพร พวกน้ำขิง น้ำมะตูมมาก็ชวนเรากิน
ด้วยความตะกละ...เขาชวนกินเราก็กินหมดทุกอย่าง TvT ป้าเขาก็จะขำๆ บอกอยู่ด้วยกันมาก ชักจะกินเหมือนคนแก่ขึ้นทุกที
แล้วก็พูดคุยกันหลายเรื่อง ทั้งเรื่องธรรมะ แล้วก็เรื่องสัตว์เลี้ยง เพราะหมาเราก็ชอบป้าเขามาก แบบว่าออดอ้อนออเซาะ
ถ้าป้าเขาขับรถกลับมาบ้าน มันจะต้องรีบเรียกให้เราเปิดประตูพามันไปหาป้าเขาเลย ป้าเขาก็เหมือนเอ็นดูหมาเรามากอะค่ะ

หลังๆ พอคุยกัน ป้าเขาจะรู้ว่าเราทำงานไม่เป็นเวลา คือ นอนดึก ตื่นสาย (บางทีก็ต้องตื่นเช้า)
และกินข้าวไม่เป็นเวลา ซึ่งเราเป็นโรคกะเพาะ เราเองก็พยามกินให้ครบมื้อ แต่ด้วยความที่
วิถีชีวิตมันเร่งๆ บางทีก็ไม่มีการเตรียมทำอาหาร ไม่ได้ดูวัตถุดิบว่ามีครบมั้ย พอถึงเวลาต้องกิน
เปิดตู้เย็นมาเจออะไรก็โยนๆรวมกัน ผัดๆ ทอดๆ ข้าวแฉะก็กินๆเข้าไป ให้มันครบมื้อก็พอ แต่ความอร่อยนี่หาไม่มี

พอป้าเขารู้ก็ชอบทำอาหารมาให้ บางทีเป็นมื้อเย็น มาเป็น ผัดมักกะโรนี บางวันก็เป็นข้าวสวยน้ำพริกปลาทู ก๋วยเตี๋ยวหมู ฯลฯ
ป้าเขาจะบอกว่า "ทำมาเกินน่ะ ช่วยกินหน่อย" เราก็เกรงใจมากกก (แต่ก็รับ...TvT เขาทำมาแล้วนี่นา)
บางทีมื้อเช้าหรือมื้อเที่ยงถ้าเขาเห็นเราตื่นมาพาหมาเดินแล้ว เขาก็จะทำแซนด์วิชมาให้
บางทีก็ทำน้ำผลไม้ปั่นเองมาให้ เขาออกไปกินข้าวข้างนอก ก็จะเก็บเนื้อหมูเนื้อไก่มาให้หมาเราเสมอ
แถมบางทียังล้างๆน้ำเปล่ามาแล้วด้วย เพราะเคยคุยกันว่า หมาเราให้กินรสจืดๆไว้ก่อน กลัวติดรสคน

นี่คือไม่ถึงกับทุกวันนะคะ แต่มันก็ถี่มาก จนเราเกรงใจ เราก็พยายามบอกป้าเขาว่ามีอะไรให้ช่วยก็บอกได้นะคะ
แต่นอกจาก ให้ช่วยสอนเล่นเกมในมือถือ , สอนใช้ไลน์ (แล้วก็ส่งไลน์คุยกัน) แล้ว ป้าก็ไม่ได้ให้เราทำอะไรเป็นพิเศษเลย
อย่างเวลาป้าแกจะทำสวน เราก็จะไปช่วย ป้าก็บอกไม่เป็นไรไม่ต้องๆ อยากทำอยู่แล้ว ไม่ต้องแย่งทำ เดี๋ยวเขาไม่มีอะไรทำ
เรื่องทำอาหารเราก็ทำไม่ค่อยเป็น เคยเข้าไปช่วยแกในครัว ป้าแกเห็นเราหั่นกะเทียมแล้วถึงกับหัวเราะ
เรื่องปัดกวาดบ้าน คือ ป้าก็จ้างแม่บ้านอาทิตย์ละ 1-2 วันอยู่แล้ว (บ้านป้าเขาเนี้ยบ + สะอาดกว่าบ้านเรามากกกก)

เราไม่รู้จะตอบแทนอะไรเขาดีอะค่ะ เราทำงานเกี่ยวกับด้านวาดรูป ด้านการออกแบบ
เราเคยวาดรูปใส่กรอบให้เขาวันสงกรานต์ที่ผ่านมาไปครั้งนึง
เคยเพ้นต์เคสมือถือให้เขา เขาก็ถูกใจแล้วก็ใช้อยู่ เคยทำพวงกุญแจเล็กๆให้เขาเราก็เห็นเขาเอาไปแขวนที่กระจกรถ
และบางทีที่ออกไปข้างนอก เราก็จะแวะซื้อเค้กหรือขนมหวานแบบไทยๆ ไปฝากแกอยู่บ้าง
แต่เราไม่ค่อยออกจากบ้าน พอออกก็คือเข้าเมือง ไปสยาม สีลม อะไรงี้เลย
ก็จะซื้อพวกขนมจากร้านไปเลย พอเอาให้ ป้าเขาก็ทำหน้าแบบ....เหมือนกับดูออกว่า เราพยามหามาตอบแทนอะค่ะ
แล้วพอจะแย้บถามว่า กินอะไรได้บ้างไม่ได้บ้าง แกก็เหมือนจะรู้ทันว่า เราจะหาซื้ออะไรมา แกก็จะบอกว่า
"ที่ทำให้อะ เพราะคิดว่าเป็นลูกเป็นหลานนะ ไม่ต้องเกรงใจ ทำให้เพราะอยากทำให้ ไม่ต้องคิดมาก"

เมื่อวานเราไม่สบาย ยืนคุยกันตอนเย็นพักนึงเราก็บอกว่า ไม่สบายขอตัวไปพักก่อนนะคะ
เราเข้าบ้านมาพักสักครู่ กำลังจะทำข้าวเย็นกิน เขาก็มากดออด บอกว่า ทำซุปร้อนๆมาเผื่อ กินให้เหงื่อออกแล้วกินยาตามเลยนะ จะได้หาย
พอมาวันนี้เรายังไม่ทันคืนถ้วยเขาเลย ป้าแกจัดมาอีกถ้วยนึง เป็นบะหมี่ผัด ป้าแกบอก ทำมาเยอะเกินช่วยกินหน่อย

T_______T ซาบซึ้งน้ำตาจะไหล แต่ไม่รู้จะตอบแทนแกยังไงดีค่ะ
จะตอบแทนด้วยแรง บ้านเขาก็ไม่ได้ขาดแรงงานอะไรอีกแล้ว
เราก็ให้เป็นของกระจุ๊กกระจิ๊กที่เราทำเอง (พอดีทำของ handmade ขาย เลยทำไปให้แกบ้างอย่างที่เล่าไป)
แบบว่าหมดมุกจะทำอะไรให้ป้าเขาแล้วอะค่ะ ขอไอเดียในการตอบแทนเพื่อนบ้านใจดีหน่อยค่ะ  

ปล. ไม่รู้จะแท็กห้องไหนดีแล้วอะค่ะ แท็กชานเรือนละกัน อาจจะเป็นสังคมครอบครัวมากสุด(มั้ง)