คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 8
ขอบคุณสำหรับทุกกำลังใจค่ะ ขอบคุณมากมาย
สิ่งที่เลวร้ายไปกว่านั้นคือ
เราเอง เป็นเด็กที่ครอบครัวแตกแยก พ่อแม่เลิกกันตั้งแต่ยังไม่ถึงเดือน อยู่กับตา ยายมาตั้งแต่เด็ก
เรียนจบมาได้ เพราะฝ่าฟันมาด้วยตัวเอง พึ่งตัวเองมาตลอดไม่มีใครคอยอยู่ข้าง ๆ
ณ ตอนนี้ไม่เหลือใคร ตายายไม่อยู่แล้ว ตัวคนเดียว ไม่เคยปรึกษาเรื่องนี้กับใคร แม้แต่แม่เพราะไม่สนิทกัน ไม่เคยอยู่ด้วยกัน
เมื่อเราเคยเป็นเด็กบ้านแตก เราจึงรู้สึกท้อมาก ๆ ที่ลูกต้องมาเจอสภาพเดียวกันนี้ ชีวิตหนอ ทำไมมันถึงยากเย็นแบบนี้
สิ่งที่เลวร้ายไปกว่านั้นคือ
เราเอง เป็นเด็กที่ครอบครัวแตกแยก พ่อแม่เลิกกันตั้งแต่ยังไม่ถึงเดือน อยู่กับตา ยายมาตั้งแต่เด็ก
เรียนจบมาได้ เพราะฝ่าฟันมาด้วยตัวเอง พึ่งตัวเองมาตลอดไม่มีใครคอยอยู่ข้าง ๆ
ณ ตอนนี้ไม่เหลือใคร ตายายไม่อยู่แล้ว ตัวคนเดียว ไม่เคยปรึกษาเรื่องนี้กับใคร แม้แต่แม่เพราะไม่สนิทกัน ไม่เคยอยู่ด้วยกัน
เมื่อเราเคยเป็นเด็กบ้านแตก เราจึงรู้สึกท้อมาก ๆ ที่ลูกต้องมาเจอสภาพเดียวกันนี้ ชีวิตหนอ ทำไมมันถึงยากเย็นแบบนี้
แสดงความคิดเห็น
เมื่อต้องหย่า มีวิธีให้กำลังใจตัวเองยังไงเหรอคะ
ลูกร้องให้เสียใจ และบอกว่าสงสารน้อง ที่ไม่รู้เรื่องราวอะไรเลย
ตัวเราเองก็เศร้าไม่ต่างกันค่ะ รู้สึกท้อแท้ หมดหวัง แต่พยายามไม่แสดงออกให้ลูกเห็น
แต่มันยากเหลือเกิน ทุกสิ่งทุกอย่างในบ้าน ทุกความทรงจำ มีแต่เรื่องราวของเค๊าเต็มไปหมด
ความทรงจำมันยาวนานมาก เกือบ 20 ปี แล้วมันก็เจ็บปวดจนไม่รู้จะทนได้มั้ย
ทำยังไงดีคะ เหนื่อยเหลือเกิน
ไม่รู้จะสร้างกำลังใจให้ตัวเองยังไงแล้ว