" หมดแรงบิน "




ฉันปีกห่อคอตก ตลกไหม
บินไม่ได้ดั่งใจ ไร้ความหวัง
ว่าอ่อนแอแพ้พ่าย หน่ายประดัง
หมดแรงยังยั้งยืน ฝืนเหลือทน

เหมือนดังถูกสารพิษ ฤทธิ์ซึมเศร้า
นกขี้เหงาเฉาเฉื่อย เรื่อยระหน
ใครต่างเมินเหินห่าง หมางกมล
สุดสับสนก่นแต่ ชะแง้มอง

เธอมีคู่เคียงใกล้ ไล้ลูบขน
เล่นซุกซนบนกิ่ง อิงกันสอง
ก้านไม้ไหวใบแกว่ง เกี้ยวคะนอง
แลลำพองจ้องเย้ย เผยแหย่เรา

ข้อแข้งขาปร่าเปลี้ย ละเหี่ยโหย
เห็นแล้วยิ่งอิดโรย อิจฉาเขา
เดินยงโย่โซเซ แสนซึมเซา
คล้ายคนเมาขาดรัก กระอักอาย

หากเมตตาอย่าให้ ได้แลเห็น
คือประเด็นเร้นหลัก รักสลาย
กล้ามเนื้อหดลดลีบ หนีบติดกาย
ยากสยายยกปีก หลีกบินเอย

๐๐๐๐