คำว่าย้อมใจ (คนสวน)

กระทู้สนทนา

คำว่าย้อมใจ…

ผมนั่ง นั่งอยู่ตรงมุมหนึ่ง มุมที่คิดว่าสงบและมีเป็นโลกส่วนตัวที่สุด
ผมอยาก อยากที่จะหนีความเหนื่อยล้า ด้วยงานที่ผมไม่ได้รักแต่ทำเพื่อคนอื่น

วันนี้เขาเปรียบผมเป็นอะไรผมไม่ทราบ เป็นคนงาน เป็นคนใช้ เป็นคนที่สั่งได้ฟรีๆเงินเดือนจะมีหรือไม่ก็ได้ เลี้ยงข้าวเลี้ยงน้ำก็พอ พวกนายมีหน้าที่รอความสำเร็จของฉันเพียงอย่างเดียวเท่านั้น ทำตามที่ฉันสั่งเถอะนะ

…บางทีก็รุ้สึกอยากหนีไปให้ไกล …บางทีก็รุ้สึก ต้องการพักผ่อนแรงกาย …เขาบอกว่าเขาต้องการให้ผมเข้มแข็ง ผมต้องฝึก ต้องอดทน อดกลั้น เขาสั่ง ผมต้องทำ
หนึ่งสิ่งที่ต้องการเพียงต้องการให้เขาได้บอกให้เราพักบ้าง ด้วยปากของเขา
ถามไถ่สาระทุกข์สุขดิบของเรา ด้วยปากของเขา
ให้เขาได้มอบความพอดี ด้วยตัวของเขา

ถ้าให้เข้าใจ เหมือนกับว่าเขาต้องการเพียงแค่ปริมาณ และต้องการคุณภาพด้วย
แต่เขาไม่ได้ใส่ใจกับเราเท่าไหร่ คุณภาพงาน และคุณภาพสุขภาพจิตของเรานั้นย่ำแย่
มีแต่ผมที่พยายามพัฒนาตนเอง เยียวยาตนเอง เพียงฝ่ายเดียวเท่านั้น
มันเป็นความคับแค้นใจที่อยากจะบอกและฝังความคิดว่าถ้าผมมีครอบครัวขึ้นมาจริงๆ ผมจะรัก จะดูแล จะใส่ใจ

วันนี้อัตตาของผมมีเพียงเท่านี้
ทุกวันนี้พยายามดูตัวเอง พยายามทำใจให้สงบเย็นและพยายามนึกถึงคำว่า “อัตตา” คือ การมีตัวตน(ความเห็นแก่ตน) และไม่มีตัวตน(การปล่อยวางความอยากของตน) ทั้งสองเป็นอันเดียวกันดั่งหยินและหยาง ดำและขาว มืดกับสว่าง
เมื่อไหร่ที่นึกถึงระยะเวลาก็จะเป็นตัวนำพาให้ความโกรธความแค้นนั้นลดลงได้มากขึ้น มันไม่มีคำตอบหรอกว่าผมทำได้ดีเท่าไหร่ นอกจากใจที่ได้รู้สึกทุกวันว่ามันรู้สึกอย่างไร และจะบอกใจให้รู้สึกดีในสภาวะที่ไม่ดีก็คงไม่อาจทำได้ ก็ได้แต่ค่อยๆเยียวยาแผลตนเองในนาทีที่รู้สึกได้ถึงอัตตา
ผมมักจะหาอะไรมาย้อมใจตัวเองให้หลุดออกจากความคิดน้อยใจเหล่านั้น
ผมฟังเพลงที่ผมชอบที่สุดในเวลานั้นนานๆ
ผมเข้าร้านกาแฟและได้ดื่มกาแฟที่ผมชอบ
ผมอ่านหนังสือ ผมพาหมาไปวิ่ง ผมขับรถ
ผมออกกำลังกาย ผมเล่น ผมนอน ผมกิน
ผมซัดเต็มที่ด้วยการเติมคำว่า “ย้อมใจ” นำหน้าทุกๆกิจกรรมที่ผมอยาก

และผมหวังอย่างยิ่งว่าชีวิตจะต้องเกิดการเปลี่ยนแปลง ไม่รู้สิ

The Alzheimer Man
คนสวน

แก้ไขข้อความเมื่อ