บ่ายวานนี้ เพื่อน(รุ่นพี่)แม่ค้าด้วยกันเรียกชื่อฉันแล้วควักทองขึ้นมาให้ฉันดู
พูดว่า...ขออวดหน่อย ขออวดหน่อย น้ำพักน้ำแรง...

ฉันบอก สวยดีเนอะ เส้นใหญ่จัง น้ำหนักเท่าไหร่หน่ะ
เธอตอบ 1 บาท
ฉันบอก ดีใจด้วยได้ซะทีหลังจากที่ลุ้นมาหลายวัน(ที่ว่าลุ้นเพราะฉันเห็นเธอให้หลานไปที่ร้านทองสองสามครั้งไม่รู้ว่าไปทำไม)




เธอผ่อนทองคำรายวันค่ะT________T

ความสุขของแต่ละคนไม่เหมือนกัน

มันคงเป็นความสุขของเธอที่มีทองคำให้นั่งชื่นชมลูบๆคลำๆแต่
ไม่มีเงินลงทุนขายของแต่ละวัน
เนื้อ หมู ไก่ ไข่ ข้าว เครื่องปรุงอื่นๆจิปาถะ ต้องแปะของเค้ามาก่อน
ขายไปซื้อไป เช่นข้าวสารซื้อมาหุงขายทีละหม้อ พอขายได้ ข้าวหมดก็ต้องวิ่งไปซื้อที

เครื่องปรุง ซื้อทีละซองเล็กๆพอหมดต้องวิ่งซื้อ...เหนื่อยยยยย


ตกเย็นมาก็มีแต่คนมาเก็บเงินค่าของ
ค่าเงินกู้รายวัน ค่าทอง...
พอเลิกร้านแถบจะไม่เหลือเงินติดกระเป๋ากลับบ้าน

วันรุ่งขึ้นจะขายของก็ต้องหาทุนกันใหม่


ขายของไม่ได้ขายดีทุกวัน ถ้าขายดีก็มีเงินหมุนแต่ถ้าวันไหนขายไม่ดี ก็ต้องกู้เงินรายวันเจ้าใหม่
(ที่มีเยอะแยะมากมายบ่อยครั้งที่ร้านฉันจะมีพวกเก็บเงินกู้รายวันเอานามบัตรมาให้ แล้วบอกว่าต้องการขยายกิจการโทรหานะครับ

พูดดีมากแต่ถ้ากู้เค้าแล้วไม่จ่าย...ฉันเคยเห็นกับตามันมาพังตู้ก๋วยเตี๋ยว ทำลายข้าวของ
ร้านค้าที่อยู้ถัดจากฉันไปสี่หาร้านทั้งๆที่ร้านที่ร้านที่ฉันอยู่ ห่างจากโรงพักแค่สามช่วงเสาไฟฟ้า)


วันไหนที่ขายไม่ดี ไม่มีเงินส่งรายวัน ... ก็เอาทองนั่นแหละไปจำนำ เอาเงินมาหมุนจ่ายเค้าไปอีกที

ถ้าเป็นแบบนี้ แล้วเมื่อไหร่จะเป็นตัวของตัวเองT___________T





ส่วนฉัน
ฉันมีความสุข พอร้านเลิกฉันได้นั่งนับตังส์ เห็นเงินเพิ่มทุกวัน(วันละนิด วันละหน่อยฉันก็มีความสุข) ฉันไม่มีทอง
แต่ฉันมีศักดิ์ศรี ไม่ต้องให้ใครมายืนค้ำหัวเก็บตังส์(จริงๆนะพวกเก็บเงินกู้รายวันมันกร่างมาก)


ไข่ฉันก็ให้ร้านที่ขายส่งมาส่ง (1อาทิตย์เค้าจะมาครั้ง)
หมูฉันซื้อที่เขียงหมู ต่อรองราคาได้ซื้อเยอะมีแถม

ข้าวสารฉันไปซื้อที่โรงสีชุมชน(ข้าวหอมมะลิกระสอบละ1550/48โลถ้าซื้อร้านค้าแถวนั้นไม่ใช่หอมมะลิ1600/45โลถ้าหอมมะลิขอ 1800โอ้ว แม่เจ้า)

เครื่องปรุงฉันไปซื้อร้านค้าส่งอาทิตย์ละ 1 ครั้ง



วันไหนขายดีฉันจะเหลือเงินเยอะ แต่ถ้าวันไหนขายไม่ดี ฉันก็ไม่เดือดร้อนเพราะไม่ต้องส่งเงินให้ใคร
ทุกวันนี้ฉันขายของบริการลูกค้าเต็มที่ค่ะ อาหารตามสั่งจานละ 30 บาท ไข่ดาว/ไข่เจียว 5 บาท

ฉันเห็นลูกค้าอิ่ม ทานหมดจาน...นั่นแหละความสุขของฉัน



ขอบคุณที่เข้ามาอ่านจนจบค่ะ


ปล. เวลาไม่ค่อยมีเลย แต่อยากเข้ามาตั้งกะทู้ อยากเข้ามาพูดคุย
คิดถึงบรรยากาศของพันทิป เลิกร้านแล้ว(5ทุ่ม)เข้ามาอ่านทุกวันค่ะ