จากผลงานผู้กำกับ มาร์ค เวบ ที่เพิ่งกำกับอเมซซิ่ง สไปเดอร์แมนไปหมาด...(แต่กำกับเรื่องนี้นานแล้ว)
เหมือนผู้กำกับมีอารมณ์ร่วมมากถึงกับจิกกัดในคำโปรยหน้าหนัง ว่า
หากกระทบใครก็ขอโทษด้วย โดยเฉพาะ  อีเจนนี่เบคเเมน (ใครสักคนที่เป็นคู่กรณีกับคนเขียนบทมั้ง) bitch!!



เนื้อหาหนังก็สมคำโปรย
ในมุมมองบุคคลทั่วไป ซัมเมอร์ ยัยนี่คือ นางมารร้าย หน้าใสตาสวย โหดเหี้ยมอำมหิต ที่สุดในสามโลก
ซัมเมอร์คือผู้หญิงในเรื่องที่อุปนิสัยแบบโคตร self confidence

กล่าวถึงผู้หญิงคนหนึ่ง
เธอสวย น่ารัก ใครคบหาคนนั้นก็เจริญ
เธอไม่เชื่อในรัก ความสัมพันธ์ที่แม้แต่งงานก็เกิดการหย่า...ไม่กำหนดความสัมพันธ์ใดๆนอกจากเพื่อน
เธออยากทำอะไรก็ทำ...ทำทุกเรื่องในสิ่งที่เธอมีความสุข
เธอไม่ต้องการมีแฟน ผูกมัดกับใคร
เธอสามารถนอนกับใครก็ตามที่เธอชอบ
และคบกับผู้ชายได้หลายๆคนโดยไม่ได้แคร์ถึงความรู้สึกใครต่อใครทั้งสิ้น!!
เพราะเธอแฟร์พอที่จะบอกก่อนเริ่มความสัมพันธ์ว่า...ฉันไม่ต้องการผูกมัด บอกรัก หรือเป็นแฟน

ที่ซวยคือชายหนุ่มทั้งหลายที่หลงเสน่ห์เธอ...และคิดว่าพิชิตใจเธอได้
แม้บางคนที่ไม่ได้คิดเพราะหลงตัวเอง..แต่เพราะท่าทีเธอมันมีใจ
มันมีเรา มันมองตา มันไปไหนด้วยกัน กุมมือ เต้นรำ นอน ช๊อปปิ้ง บลาๆ ...การกระทำมันสามารถมองได้ว่าเป็นแฟนคู่รักกันเกินกว่าเพื่อนแน่ๆ
ถึงกระนั้น....ซัมเมอร์ก็ไม่เคยลดเส้นกั้นที่เธอเคยขีดไว้จากคำพูดเธอแม้การกระทำจะทำผู้ชายเลยเถิดไปโลกโน้นแล้วก็ตาม

ทอมคือชายหนุ่มที่เชื่อในรักแรกพบ รักแท้ พรหมลิขิตและคนที่ใช่
ทอมคือหนึ่งในนั้น...คนที่ซวยคนหนึ่ง

เรื่องราวไม่มีอะไรมากครับ
2 คนนี้ใช้ชีวิตกับความสัมพันธ์ที่ ทอม ชายโคตรซวย และซัมเมอร์ตัวดี อยู่กันเป็นเวลา 400 กว่าวัน
ไปไหนด้วยกัน ทำอะไรด้วยกัน
แม้บางวันทอมจะสุดทนถามถึงความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเขาคืออะไร...เธอตอบ ไม่รู้..และมันไม่สำคัญ เพราะวันนี้ฉันมีความสุข
...ทอมเห็นรอยยิ้มเธอก็ปล่อยผ่านไปอย่างน่าสงสาร T T
ต่อมาเธอเกิดเบื่อ...และก็หายไป...มีคนใหม่...กระทำกับทอมเสมือนคนทั่วไป...เหมือน"เพื่อน" ทั่วไป
เหตุผลเดียวที่เธอให้หลังจากทอมสติแตกถามว่าเกิดอะไรขึ้นคือ...เราเป็นเพื่อน...เธอเบื่อ...ก็อย่างที่บอกไว้ฉันไม่จริงจัง!!
holy shit!!!

ไม่นานหลังจากเธอหนีไปจากทอม...เธอก็ไปคบคนอื่น
ทอมซึมเศร้าไปนาน...และซัมเมอร์ก็กลับมา
ชวนทอมไปงานปาตี้...เต้นรำกับทอม...ทอมแฮปปี้
และเป็นช่วงเวลาเดียวกันกับที่ชายคนใหม่ของซัมเมอร์ขอเธอแต่งงานสวมแหวน...โดยไม่บอกให้ทอมรู้จนกระทั่งเขาเห็นแหวน!!
คือคำตอบของสตรีที่ไม่เคยคิดอยากมีแฟนมาก่อนในชีวิต ไม่เชื่อในรัก...และไม่ใส่ใจในความรู้สึกทอมทั้งสิ้น

----------------------------
มาถึงตรงนี้คือการบรรยายด้วยอารมณ์ล้วนๆจากคนมีหัวจิตหัวใจคนหนึ่งที่ถ้าเป็นทอมขึ้นมา...คงอยากจะจองเวรยัยนี่ไปตลอดชีวิต
แต่ผมดูจบยังยืนยันว่า...ทอมโชคดีที่สุดที่เจอซัมเมอร์ผ่านเข้ามาในชีวิต
อย่างไร?

ในระหว่างที่ทอมคบกับซัมเมอร์...ตลอดเวลาเขามีความคาดหวัง...ที่สวนทางกับความจริงเสมอ
เขาวาดฝันว่าซัมเมอร์จะต้อนรับเขาเข้างานปาตี้...เต้นรำ...จูบ...เทคแคร์เขาเป็นพิเศษ
แต่ในงาน...เขาเป็นแขกทั่วไปที่เธอมาแค่ทัก 1 ครั้งเข้างานปาตี้ที่เธอชวนเขามาเองหลังคบกัน(และเป็นในช่วงที่เธอมีคนอื่นด้วย)
หลังจากที่แยกทางกับซัมเมอร์ทอมซึมเศร้า...ไม่ใช่เพราะสิ่งที่เกิดขึ้นมันโหดร้าย
แต่เขายังนึกหวนช่วงเวลาดีๆที่เคยอยู่กับซัมเมอร์...เป็นช่วงเวลาที่เกิดจากความคาดหวัง...ไม่ใช่ความจริง!!!
ในหัวเขามีเรื่องเลวร้ายเกิดขึ้นจริงมากมาย...เขาเลือกจำแต่ช่วงดีๆสั้นๆที่เขาคาดหวังว่าจะได้รับ
ซึ่งมันสวนทางกับความจริงที่เกิดขึ้นตอนนี้...เธอไปและไม่แยแสไม่ส่งข่าว ไม่อะไรกับเขาทั้งสิ้น

ตบท้ายของยัยตัวแสบ(เริ่มอิน)คือ
หลังจากเธอหายไปแต่งงาน...เธอมารอพบทอม...ที่สวน
เธอท้องและเดินมาพร้อมรอยยิ้มสดใส...บอกเขาว่า...
...ทุกอย่างที่คุณพูดเกี่ยวกับพรหมลิขิต รักแรกพบ คนที่ใช่...ที่ฉันไม่เคยเชื่อ...มันมีอยู่จริง
....ฉันแต่งงานกับคนนั้นฉันถึงได้รู้...ว่าทอมพูดถูก
...และตลอดเวลามาคุณไม่ใช่!!...ขอบคุณ
หน้าตาทอมโคตรน่าสงสารตอนนั้น

ผ่านช่วงเวลานั้นมา...ทอมสอนผู้ชมอย่างหนึ่ง
อดีตสามารถทำร้ายเราได้จากเรื่องที่ผ่านมา...อนาคตก็ทำร้ายเราได้จากความกลัว
และปัจจุบันก็ทำร้ายเราได้เช่นกัน...ไม่ใช่จากความจริง...แต่จากความคาดหวัง
เราคาดหวังสารพัดสิ่งที่ต่างจากความจริงที่เกิดขึ้นต่างจากมัน....ทำให้เราทุกข์ใจ
สติและการรับรู้ถึงความจริง...คือสิ่งสำคัญที่ทำให้ทอมต่างจากซัมเมอร์
แม้เธอจะทำเรื่องเลวร้าย(ในมุมมองคนอื่น)...แต่สำหรับเธอ...เธอไม่เคยเสียใจ เธอชอบเลยทำ มีความสุขเลยทำ
ในอีกมุมมองเธอคือคนที่อยู่กับปัจจุบันที่สุด...ไม่คิดถึงอนาคต...เบื่อก็ไป...เหมือนย้ายที่ทำงาน
เธอแฟร์พอที่จะบอกก่อนเริ่มความสัมพันธ์...ที่ผิดคือคนที่เข้ามาเล่นในกติกาของชั้น!!! แล้วมาคาดหวังต่างๆนาๆ+++
ชัดนะยะ!!

ผมคิดว่า...มันคงจะดีมากถ้าเอามาคนละครึ่งทางครับ...T T
แนวคิดของซัมเมอร์ทำให้ตัวเรามีความสุข...ไม่ทุกข์ ลัลล้า สบาย อิสระ...
แต่ไม่ใช่ทุกคนที่มีความสัมพันธ์กับเธอคิดแบบนี้ทุกคน (ส่วนมากไม่มี๊!!)
หากไม่คิดถึงใจคนอื่น...ก็เป็นแค่คนเห็นแก่ตัวคนนึง
การ"รักตัวเอง"เป็นเรื่องดี...แต่การ "รักแต่ตัวเอง"... มันน่าสงสารคนที่แคร์เรา

-------------------------------------------------

ทอมเรียนจบสถาปัตย์มา...แต่ดันมาทำงานเป็นคนคิดคำอวยพรบนการ์ดของขวัญ
ซัมเมอร์คือแรงบันดาลใจอย่างหนึ่งที่ทำให้เขาออกจากงาน
...แล้วกลับมาฟื้นความรู้ไปสมัครงานสายสถาปัตย์อีกครั้ง

สุดท้ายหลังจากทอมผ่านสารพัดความเจ็บปวด
ทอมบอกว่า...เราไม่ควรตีความสิ่งต่างๆนาๆที่เกิดขึ้นบนโลก
ทุกอย่างเกิดขึ้นเพราะบังเอิญทั้งนั้น
...ก็แค่บังเอิญ...ไม่มีพรหมลิขิต...ไม่มีชะตาฟ้ากำหนดหรือคนที่ใช่
จนกระทั่ง...เขาเจอผู้หญิงคนสุดท้ายในหนัง

เป็นบทสรุปที่น่ารักมากครับ
แต่เจ็บสัสๆ

ปล.1 โซอี้เล่นเรื่องนี้ สวยมากครับ...สายตากับรอยยิ้มมันปีศาจชัดๆ
ปล.2 เป็นหนังเรื่องแรกที่โจเซฟเล่นได้ลัลล้าที่สุดในบรรดาหนังช่วงหลังๆเขา
ปล.3 นั่งเขียนรีวิวหัวแทบระเบิด...เรื่องนี้โคตรจี้