คือเมื่อก่อนนอนง่ายมาก จับหนังสือเรียนก็ คร็อกฟี้ ...จนเราได้เกรดแค่ 2.19  จากนั้นตั้งใจจนเกรดเริ่ดและเพี้ยนคืออ่านหนังสือ
ไม่เคยง่วงนอนอีกเลย อ่านได้ยันสว่าง ไม่ว่าหนังสือชนิดไหน  พออายุมากขึ้น ความรับผิดชอบก็มากขึ้นในทุกด้านของชีวิต รู้สึกว่ามีอะไร
ต้องทำเยอะไปหมดเลย แล้วที่บ้านอย่าเอาปัญหามาใส่เยอะนะ คิดอยู่นั่น  ร่างกายมันล้านะแต่สมองมันไม่หลับอะ เคยนั่งสมาธิ เออ หลับได้ดีแค่ 1 อาทิตย์
แต่บางทีนั่งไปใจก็ไม่สงบ ก็ไม่หลับ
              เป็นพวกบ้าจี้นะค่ะ พอบ้าทำอะไรแล้วทำไม่รู้จักหยุด มือหยุดแต่สมองไม่หยุด ทั้งที่บอกตัวเองว่า  ถ้างานเสร็จ ปัญหาจบ แล้วไง เดี๋ยวเรื่องอื่นก็มาอีกนั่นแหละ
แถมชอบตอนดึกสงัดด้วย มันเย็น เงียบ สงบ  
            เคยไปเที่ยวฮ่องกง 5 วัน นอนไม่หลับ ทั้งที่เดินมาราทอนมากๆ เกือบตาย  กลุ้มใจที่ตัวเองเป็นแบบนี้ ซื้อเพลงบรรเลงมาฟังแล้ว ไม่เวริก
การทำอะไรที่สลับกับพระอาทิตย์ขึ้น เราว่ามันไม่ดีต่อสุขภาพ คำ่ที อยากร้องไห้ คืนนี้กรูจะทำไงดีว่ะ เราไปออกกำลังกายต้องเพลีย 2 วันถึงหลับ
ไม่อยากกินยาคลายเครียดที่หมอให้เลย เหมือนแม่เราที่เริ่มกินตั้งแต่ 30 ปลายๆ ช่วยแนะนำทีเถอะค่ะ ทรมานจิตใจมาก เห็นคนอื่นนอนเนี่ย