สวัสดีค่ะ แอบสิงสถิตอยู่ในพันทิพและห้องถนนนักเขียนมานานแล้วค่ะ แต่ไม่เคยโพสต์กระทู้หรือคอมเม้นต์เลยค่ะ แหะๆ
วันนี้ได้ฤกษ์งามยามดีอยากขีดๆเขียนๆ และอยากมีคนอ่านดูบ้างค่ะ จึงขอเอาเรื่องมาแปะ =w=
โดยส่วนตัวแล้วเป็นคนชอบนิยายทำนองดาร์คๆ แฟนตาซีๆอยู่แล้วค่ะ
เรื่องแรกนี้เลยอยากลองเขียนให้เป็นแนวนี้ โดยที่ให้เนื้อเรื่องมีความคลุมเครือ ตัวละครมีความลึก และนางเอกเป็นผู้ถูกกระทำเพื่อสะท้อนสถานการณ์จริงของผู้หญิงในสังคมปัจจุบันผ่านเนื้อหาแฟนตาซีดู
ถ้าหากท่านใดมีความคิดเห็น หรือคำติชมแต่ประการใดก็ขอน้อมรับไว้ทั้งหมดเลยค่ะ
ขอบพระคุณค่ะ

กรุงเทพ
กันยายน 2556


------------------------------------------------

The Virgin Vampire

Prologue

ฉันสาวเท้าเร็วๆพร้อมกับกวาดตามองไปรอบๆตัวอย่างระแวดระวัง ถนนสายนี้มืด และในระยะหลังนี้ก็มีข่าวไม่ค่อยดีนักในละแวกนี้ แม้จะไม่มากนักแต่ก็แย่พอที่จะทำให้คนที่เดินคนเดียวในยามวิกาลรู้สึกไม่ปลอดภัย ฉันกอดกระเป๋าสะพายข้างที่ดึงมาไว้ด้านหน้าแน่นขึ้น พร้อมกับสูดหายใจลึกๆ ออกซิเจนที่เข้าไปดูเหมือนจะช่วยทำให้สมองที่เริ่มจะปั่นป่วนสงบลงได้บ้าง ฝีเท้าที่ก้าวเร็วจนเกือบจะเป็นวิ่งของฉันเริ่มผ่อนลง

แล้วฉันก็ได้ยินเสียง

ไม่ใช่เสียงตึก ตึก ตึก ที่ดังอื้ออึงอยู่ในหูตามจังหวะการเต้นของหัวใจที่พยายามจะสูบฉีดเลือดให้ทันการใช้งานของฉัน แต่เป็นเสียงฝีเท้าของคนอีกคนหนึ่งจากทางด้านหลัง เสียงนั้นฟังดูหนักแน่นแต่สม่ำเสมอจนเหมือนจะสะกดจิตให้ตายใจ

จินตนาการฉันเริ่มเตลิด สัญชาตญาณเริ่มยึดครองร่างกายแทนสมอง ฉันกลัวในสิ่งที่อาจจะเกิดขึ้น ความกลัวทำให้ฉันไม่อยากแม้แต่จะหันกลับไปมอง ฉันก้าวเท้าเร็วขึ้นอีก ลมหายใจติดขัดจนเริ่มหายใจหอบ ฉันกัดฟันเพื่อคุมสติที่พุ่งพล่าน อะไรบางอย่างบอกฉันว่าเสียงฝีเท้านี้เป็นของเพศชาย และเสียงนั้นกำลังใกล้เข้ามาทุกที

ที่พักของฉันอยู่เลยไปอีกไม่ไกล แต่เสียงที่ดังใกล้เข้ามาทำให้ฉันไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องผ่อนฝีเท้าลง แล้วเดินชิดขอบกำแพงบ้านที่ตั้งเรียงรายริมถนนมากขึ้นอีกและหวังว่าจะไม่เป็นที่สังเกต ฉันพยายามตั้งสติให้มั่นคง เตรียมตัวรับสถานการณ์ที่อาจจะเกิดขึ้น แม้จะไม่มีศาสนาที่นับถือ แต่ภายในใจฉันภาวนาให้ฉันควบคุมตัวเองได้ดีพอ และเหนืออื่นใดภาวนาอย่างที่สุดให้สิ่งที่ฉันกลัวไม่เกิดขึ้นในค่ำคืนนี้ ในสถานที่แห่งนี้

นักวิ่งยามดึกคนหนึ่งวิ่งผ่านหน้าฉันไป

ณ วินาทีนั้น เสียงลมหายใจ กลิ่นเหงื่อ ความร้อนและเสียงเต้นของหัวใจภายใต้เสื้อยืดของเขาจุดประสาทส่วนลึกในร่างกายฉันให้คุโชน ส่วนที่ฉันต้องใช้กำลังใจและกำลังกายทั้งหมดเพื่อควบคุมมัน เพื่อสะกดมันให้อยู่นิ่ง ฉันกัดริมฝีปากตัวเองแน่นจนเลือดซึมโดยไม่รู้ตัว

ฉันเลียริมฝีปากตัวเอง รสชาติเลือดที่สัมผัสลิ้นยิ่งทำให้ฉันอยากชิมเลือดอุ่นๆที่ไหลวนอยู่ในตัวของเขา ของนักวิ่งคนนั้นที่บังเอิญโชคร้ายผ่านมาเจอฉันในวันนี้ ความกระหายในตัวฉันดูจะแข็งแกร่งขึ้นทุกที พอๆกับที่สมองและคุณธรรมที่ยังพอจะหลงเหลืออยู่ค่อยๆ
อ่อนแอลง

ฉันกำลังหิว และสิ่งเดียวที่จะดับความทรมานที่เผาไหม้นี้ได้คือเลือด
เพราะฉันเป็นแวมไพร์