ขอระบายยาวๆเลยนะคะ T^T

ตอนนี้เราจะจบปีสี่แล้ว แต่ระดับภาษาอังกฤษของเราธรรมดามาก
เราเคยเรียนพิเศษ เรียนจากเน็ต แต่ก็ไม่ได้ผลมากเพราะ เรารู้ตัวว่าขี้เกียจ
ตั้งเวลาอ่าน ทำได้แป๊บๆก็ไม่ทำ เพราะไม่ค่อยได้ใช้ แล้วก็ลืม

เราชอบดูหนัง ฟังเพลงภาษาอังกฤษ ระดับการฟังอยู่ในระดับดีเลย
เคยลองสอบ TOEIC แบบไม่ได้อ่านหนังสือ ลองวัดระดับดูก่อน
ได้พาร์ทฟัง 350 แต่ reading  200

เรารู้ตัวว่าจุดอ่อนคือ เราอ่านพวก text แล้วแปลไม่ค่อยได้ใจความ
สกิลการแปลจับใจความค่อนข้างแย่ การเรียงประโยคไม่ได้เรื่อง
เลยส่งผลต่อการพูดของเรา เรื่องพูดฝรั่งเรากล้ามั่นใจมาก
แต่ พูดผิดๆถูกๆ เรากลัวว่าพอทำงานแล้วมันต้องเป๊ะกว่านี้ มางูๆปลาๆไม่ได้


พื้นฐานพวกคำศัพท์ การแยกประเภทต่างๆเราแย่มาก ตอนเด็กๆบอกตรงๆว่า
อยู่ร.ร.เอกชนตลอก ครูไม่ได้เน้น พอเข้าม.ก็สอบตรงไม่ได้ใช้ภาษาสอบก็เลยชิว
ทิ้งอังกฤษไปเลย

ตอนนี้มารู้แล้วว่าพลาดมาก
เราเคยไปฝึกงานประเทศเพื่อนบ้าน 3 เดือน เรารู้สึกว่า เห้ย พูดได้ ธรรมชาติ ไม่มานั่งคิดแกรมม่า แต่ก็ไม่ได้เก่งมาก
มันออกมาสดเลย
เราไม่แน่ใจว่า ลักษณะการรับรู้ของเราเหมาะกับแบบการต้องไปอยู่สภาพแวดล้อมกดดันให้เราพูดเองแบบนั้น
หรือควรเรียน ฝึกฝน หาที่เรียนที่ไทยดีปกติ แต่พยายามมากขึ้นดี

ตอนแรกใจเราจะไปแล้ว แต่พอมาอ่านกระทู้ต่างๆในพันทิป แนะนำว่าอย่าไปเลย ฝึกที่ไทย ตามเว็ปก็ได้
เลยตัดสินใจไม่ถูก กลัวไปอยู่นู่นแล้วจะไม่คุ้ม เราไม่รู้ว่าการเรียนมันต่างกันมากไหม อ่านในเว็ปก็เจอแต่พวกม้า

อยากรู้ว่าถ้าเราไปตปท. เรียนระยะยาวประมาณ 6 เดือนจะสามารถช่วยแก้ไขปัญหาภาษาของเราพวกนี้ได้ไหมคะ
ขอบคุณค่ะ