ก่อนอื่นตั้งขอบอกนะคะ ว่าไม่เคยตั้งกระทู้จริงๆจังๆด้วยซ้ำ อาศัยอ่านอย่างเดียว อาจจะพิมด้วยอาการสติหลุดเล็กน้อย เพราะโกรธมากจริงๆ ถ้าผิดพลาดประการใดก็ขออภัยด้วยนะคะ
ลูกชายอายุ 11 เดือนค่ะ เป็นไข้แบบขึ้นๆลงมาประมาณ 5 วันได้ มีน้ำมูก ไอ และตัวร้อน หลังจากเปนไข้ได้ 2 วันได้พาไปพบแพทย์ที่คลีนิค คุณหมอแจ้งว่าอาจจะเป็นหลอดลมอักเสบ ให้เอายากลับมาทานที่บ้าน ถ้ายังไม่หายหรือดีขึ้นให้กลับมาหาหมออีก ลูกชายก็กลับมาใช้ชีวิตแบบมีไข้ขึ้นๆลงตามอัธยาศัย แต่เมื่อคืนเวลาประมาณตี2 ลูกชายดิฉันไข้ขึ้นสูง เอาปรอทวัดได้ 39.5 สองคนกับคุณพ่อเลยพากันหอบลูกไป ไม่ขอเอ่ยชื่อว่าเป็น รพ.กรุงเทพ - หาดใหญ่ คุณพยาบาลวัดไข้ให้อีกที 38.5 คุณพยาบาลเช็ดตัวให้ ให้ยาลดไข้ พบคุณหมอ สภาพเหมือนเพิ่งตื่น เสื้อกราวน์ยับยู่ยี่ นั่งทำหน้าเมื่อยอยู่ คุณหมอก็ซักถามอาการไปเรื่อยนะคะ เป็นยังไง เป็นไข้มากี่วันแล้ว เราก็ตอบไปตามความจริงนะคะ ว่าไปพบคุณหมอที่คลีนิคมาแล้ว เมื่อวานซืน วันนี้น้องมีไข้สูงมากเรากลัวลูกจะชักเลยพามารพ. หมอก็ขีดๆเขียนๆ แล้วเงยหน้ามาถามสามีว่า แล้วคิดยังไงมาที่นี่ครับ สามีติดสตั๊นไปสามวิ หันมามองหน้าดิฉันแบบงงๆ แล้วตอบคุณหมอไปว่า ก็คิดว่าลูกป่วย มีไข้สูงไงครับเลยพามารพ. (ตอนหลังมาบ่นในรถว่า จะตอบอยู่แล้วว่าลูกป่วยไม่ให้มาที่รพ.ให้ไปโรงเรียนรึไง) จากนั้นคุณหมอก็วัดไข้ ตรวจหู ระหว่างนั้นก็ให้คุณพ่อช่วยจับ แต่ด้วยความที่ลูกดิฉันดื้อมาก ก็ไม่ยอมให้ตรวจง่ายๆ ทั้งร้องทั้งหันหนี คุณหมอก็ทำหน้าเซ็งสุดขีด ทำให้ดิฉันปรี๊ดแตกไปเลย เรื่องอะไรพอรับได้นะคะ แต่มาทำหน้าเซงใส่ลูกดิฉันดิฉันไม่ยอมเลยค่ะ ไม่คิดว่าจะได้รับบริการอย่างนี้จากรพ.นี้ เราเลือกที่จะมารพ.นี้เพราะคิดว่าจะได้บริการที่ดี พอกันที ลาขาดกันที รพ.กรุงเทพหาดใหญ่
ขอโทษนะคะที่บ่นซะยาวยืด เกิดอาการคับแค้นข้องใจไม่รู้จะไปพูดให้ใครฟังค่ะ ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะ
** ไม่ทราบแท็กถูกรึเปล่านะคะ เพิ่งเคยตั้ง ขออภัยด้วยค่ะ
คุณจะรู้สึกอย่างไร ถ้าลูกคุณไข้ขึ้นสูง แล้วคุณหมอถามว่า คิดยังไงถึงมาที่นี่ครับ?
ลูกชายอายุ 11 เดือนค่ะ เป็นไข้แบบขึ้นๆลงมาประมาณ 5 วันได้ มีน้ำมูก ไอ และตัวร้อน หลังจากเปนไข้ได้ 2 วันได้พาไปพบแพทย์ที่คลีนิค คุณหมอแจ้งว่าอาจจะเป็นหลอดลมอักเสบ ให้เอายากลับมาทานที่บ้าน ถ้ายังไม่หายหรือดีขึ้นให้กลับมาหาหมออีก ลูกชายก็กลับมาใช้ชีวิตแบบมีไข้ขึ้นๆลงตามอัธยาศัย แต่เมื่อคืนเวลาประมาณตี2 ลูกชายดิฉันไข้ขึ้นสูง เอาปรอทวัดได้ 39.5 สองคนกับคุณพ่อเลยพากันหอบลูกไป ไม่ขอเอ่ยชื่อว่าเป็น รพ.กรุงเทพ - หาดใหญ่ คุณพยาบาลวัดไข้ให้อีกที 38.5 คุณพยาบาลเช็ดตัวให้ ให้ยาลดไข้ พบคุณหมอ สภาพเหมือนเพิ่งตื่น เสื้อกราวน์ยับยู่ยี่ นั่งทำหน้าเมื่อยอยู่ คุณหมอก็ซักถามอาการไปเรื่อยนะคะ เป็นยังไง เป็นไข้มากี่วันแล้ว เราก็ตอบไปตามความจริงนะคะ ว่าไปพบคุณหมอที่คลีนิคมาแล้ว เมื่อวานซืน วันนี้น้องมีไข้สูงมากเรากลัวลูกจะชักเลยพามารพ. หมอก็ขีดๆเขียนๆ แล้วเงยหน้ามาถามสามีว่า แล้วคิดยังไงมาที่นี่ครับ สามีติดสตั๊นไปสามวิ หันมามองหน้าดิฉันแบบงงๆ แล้วตอบคุณหมอไปว่า ก็คิดว่าลูกป่วย มีไข้สูงไงครับเลยพามารพ. (ตอนหลังมาบ่นในรถว่า จะตอบอยู่แล้วว่าลูกป่วยไม่ให้มาที่รพ.ให้ไปโรงเรียนรึไง) จากนั้นคุณหมอก็วัดไข้ ตรวจหู ระหว่างนั้นก็ให้คุณพ่อช่วยจับ แต่ด้วยความที่ลูกดิฉันดื้อมาก ก็ไม่ยอมให้ตรวจง่ายๆ ทั้งร้องทั้งหันหนี คุณหมอก็ทำหน้าเซ็งสุดขีด ทำให้ดิฉันปรี๊ดแตกไปเลย เรื่องอะไรพอรับได้นะคะ แต่มาทำหน้าเซงใส่ลูกดิฉันดิฉันไม่ยอมเลยค่ะ ไม่คิดว่าจะได้รับบริการอย่างนี้จากรพ.นี้ เราเลือกที่จะมารพ.นี้เพราะคิดว่าจะได้บริการที่ดี พอกันที ลาขาดกันที รพ.กรุงเทพหาดใหญ่
ขอโทษนะคะที่บ่นซะยาวยืด เกิดอาการคับแค้นข้องใจไม่รู้จะไปพูดให้ใครฟังค่ะ ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะ
** ไม่ทราบแท็กถูกรึเปล่านะคะ เพิ่งเคยตั้ง ขออภัยด้วยค่ะ