ใช้ชีวิตอยู่ กทม. มาประมาณ 12 ปี รู้สึกอิ่มมมมม กับชีวิตที่ดิ้นรนแบบนี้มากๆ แล้ว แต่เหตุผลที่ยังไปไม่ได้เพราะสมัยวัยรุ่นไฟแรงไปหน่อย ทำธุรกิจสารพัดสารเพ แต่ผลสรุปคือ เจ๊งไม่เป็นท่า เพราะใจร้อน คิดไม่เยอะ แถมทำงานประจำพอเงินเดือนทำบัตรเครดิต ทำสินเชื่อได้  ใช้เงินสนุกมาก จนสุดท้ายมาคิดได้ตอนอายุ 29 ซึ่งไม่รู้ว่าสายไปไหมที่จะเริ่มต้นใหม่ ก็ใช้หนี้ที่อวดดีมานานเกือบหมดละค่ะ เหลืออีกแค่ 3-4 เดือน ชีวิตจะเป็นอิสระแล้ว

หลังจากนี้ คิดว่าพอกันทีกับชีวิตดิ้นรนในเมืองใหญ่ ชีวิตเร่งรีบ ชีวิตแก่งแย่งชิงดี ชีวิตที่มีแต่ผู้คนมองกันแค่เปลือกนอก แถวบ้านนอกเราไม่มีใครมาใส่ใจเรื่องการแต่งตัวเราสักหน่อย ไม่มีใครมาจ้องมองว่าวันนี้ใส่ชุด match กันหรือเปล่า ไม่มีคนมายืนมองว่าใช้กระเป๋ายี่ห้ออะไร ไม่มีใครดูดูกว่าเรากินกาปฟไม่มีแบรนด์ และบลาๆๆๆ

ขอกลับไปใช้ชีวิตเรียบง่ายที่บ้านนอกกับครอบครัวดีกว่า เงินก้อนเล็กๆ หลังจากใช้หนี้หมดแล้วนั้น ที่บ้านนอกเรามันมากพอสำหรับการสร้างธุรกิจเล็กๆ แค่นี้ก็สุขใจแล้ว

เราแค่อยากรู้ว่า คน ตจว. ส่วนใหญ่คิดเหมือนเราหรือเปล่า เมืองหลวง ไม่ใช่ที่ของเราเลยจริงๆ