ลาแล้วหนอเนื้อนวลนงคราญ
คงถึงกาล เราสองต้องจำจาก
ลิขิตพรหมเขียนไว้ให้ต้องพราก
เป็นวิบากแห่งกรรมต้องจำใจ
ซับน้ำตาเสียเถิดแม่จอมขวัญ
เพียงห่างกับชั่วคราวอย่าร่ำไห้
แม้นจากนี้พี่ลาร้างต้องห่างไกล
หากฤทัยจะคงมั่น ‘พี่สัญญา’....(ช)

.............................
หยิบแหวนทองตระกองกอดไว้แนบอก
น้ำตาตก คิดถึงวันฝันสลาย
วันพี่จากลาไกลให้ห่างกาย
เป็นหรือตายยังมิรู้ชะตากรรม
ทิ้งสัญญาไว้เพียงลมปากบอก
ใจจนตรอกเหลือเพียงความชอกช้ำ
คืนวันผ่านเวียนหมุนไปใจยังจำ
ยังเฝ้าถาม ถึงน้ำคำ...ฤ คำลวง....(ญ)

.............................
หนทางอันห่างไกลที่กายลับ
ใจยังกลับทิ้งฝากไว้ให้เสน่ห์หา
ป่านฉะนี้เป็นอย่างไรเจ้าแก้วตา
ตัวพี่ยาคิดถึงเจ้ามิเื่สื่อมคลาย
เฝ้านับวับนับเดือนที่เคลื่อนผ่าน
รอให้กาลถึงกำหนดจบห่างหาย
จะกลับไป กอดเจ้าไว้ให้แนบกาย
มิรู้คลายมิรู้วัน...นิรันดร....(ช)

............................
นับน้ำตาคงได้หมื่นคงถึงแสน
ใจทั้งแค้น ทั้งยังรัก และยังห่วง
แม้นรู้ดีน้ำคำพี่คือคำลวง
น้องก็ยอม ติดบ่วงรักไม่หักใจ
ด้วยว่าหวังเทพยดาฟ้าสงสาร
เห็นเป็นทานคืนคนรักกลับมาให้
หยุดฉุดพรากความรักให้ร้างไกล
ช่วยดลใจ หอบคนรักคืนกลับมา.....(ญ)
..............................


ป.ล. ฝึกเขียนกลอนค่ะ  เป็นบทกลอนโต้ตอบกัน แหะๆ
มันอาจจะยังไม่ค่อยดีเท่าไหร่ แต่จะพยายามฝึกต่อไปค่ะ