ตอนนี้เราเป็นแม่ full time ค่ะ เคยกลับไปทำงานตอนลูกอยู่อนุบาล 1 ทำได้ประมาณ 2 ปี ก็มีปัญหากับที่ทำงานนิดหน่อย ประกอบกับปี 54น้ำท่วมหนัก เลยใจร้อนลาออกมา

คิดว่าความสามารถอย่างเราน่าจะหางานใหม่ได้ไม่ยาก แต่ลืมคิดไปว่าอายุเพิ่มขึ้นทุกวันทำให้หางานประจำใหม่ไม่ได้ ลองขายของใน net ก็ไม่ดีนัก ทำพวกเบเกอรี่ขายก็กำไรน้อย เพราะ เราใช้ของดีค่ะ ก็พอถูๆ

ไถไป หาค่ากับข้าว ฐานะครอบครัวเราไม่ลำบาก พอกิน พอใช้ เหลือเก็บนิดหน่อย  ไม่มีหนี้สิน แต่ก็ซื้ออะไรฟุ่มเฟื่อยมากไม่ได้  เราไม่ห่วงอนาคตลูก เพราะเป็นหลานคนเดียวของทั้ง 2 บ้าน แถม  อา กับ น้า

ไม่มีใครแต่งงานเลย แต่เรารู้สึกไม่ค่อยมีความสุขเกี่ยวกับอนาคตตัวเอง ว่าต่อไปจะเป็นยังไง เวลากลางคืนก็จะฝันถึงเรื่องสมัยยังทำงานอยู่ นึกถึงเพื่อน ๆ ว่าป่านนี้เขาไปถึงไหน ต่อไหนกันแล้ว

เราดักดานอยู่บ้านค่อนข้างเครียดที่ตัวเองไม่ประสบความสำเร็จเรื่องงานเลย ยังดีที่สามีคอยให้กำลังใจ แต่ก็อยากช่วยเหลือครอบครัวได้มากกว่านี้ ขอบคุณสำหรับที่ระบาย