ผมขอเล่านะครับ

ผมมีตากับยาย และญาติผู้ใหญ่ของคนอื่นอีกคนนึง

แม่ผมเป็นคนดี ตั้งแต่ผมเด็กๆ ก็มักจะพาตายายไปหาหมอ พาไปทำบุญ ให้เงินทอง
และก็ดูแลญาติผู้ใหญ่ของคนอื่น อีกคนหนึ่งซึ่งเขาจริงๆ มีหลานนะครับ แต่ไม่เคยดูแลเลย (เป็นสายตุลาการ)

ซึ่งมาเป็นภาระมาทางแม่ผมต้องทำโน่นนี่แทน และจ่ายเงิน
ซึ่งแม่ผมเองก็ไม่ได้มีรายได้แล้ว(เกษียณ ไม่มีบำนาญ) แต่ก็ต้องเอาเงินไปจ่ายเรื่องพวกนี้

ผมบางทีก็จะบอก ญาติผู้ใหญ่ของคนอื่น นะว่า ทำไมคุณไม่ไปให้หลานคุณ แต่เวลาผมเห็นหน้าเขา ผมก็พูดไม่ออก เขาน่าสงสารมากครับ เป็นมะเร็งรอบที่สอง ก็ไม่รู้จะได้ผ่าตัดไหมในโรงพยาบาลรัฐ

แต่เราก็ไม่ใช่มูลนิธิ ให้คนมาแบบนี้บ่อยๆ ก็ไม่ไหว ผมเองเงินเดือนแค่ 2 หมื่นและเรียนต่อโท(จ่ายเองอยู่) แค่ทุกวันนี้ก็ลำบากมากพอแล้ว

บางครั้งผมก็รู้สึกเหมือนต้องเอาโลกของคนอื่น งานของคนอื่นมาแบกเอาไว้ บ้านผมต้องประหยัด ไปเที่ยวต่างประเทศก็ไม่ได้ไป ไปกินข้าวห้างก็ไม่ค่อยได้ไป ต้องเอาเงินมาเลี้ยงดู ตา ยาย และญาติผู้ใหญ่ของคนอื่น ในขณะที่ ผมต้องเห็นญาติบางคนไปเที่ยวต่างประเทศปีละหลายๆ ครั้ง ถอยรถหรูๆ(จดประกอบ) และไปเที่ยวโน่นนี่นั้นแบบสนุกสนาน แต่บ้านผมต้องเก็บเงินไว้ใช้พวกนี้

อยากจะแชร์ความรู้สึกครับ มีใครเคยเจอแบบนี้บ้างครับ