SPY TEAM (Series) โดย Na Patchara #1  http://ppantip.com/topic/30720874
SPY TEAM (Series) โดย Na Patchara #2  http://ppantip.com/topic/30730969
SPY TEAM (Series) โดย Na Patchara #3  http://ppantip.com/topic/30748380
SPY TEAM (Series) โดย Na Patchara #4  http://ppantip.com/topic/30751723
SPY TEAM (Series) โดย Na Patchara #5  http://ppantip.com/topic/30756008
SPY TEAM (Series) โดย Na Patchara #6  http://ppantip.com/topic/30760057
SPY TEAM (Series) โดย Na Patchara #7  http://ppantip.com/topic/30767886
SPY TEAM (Series) โดย Na Patchara #8  http://ppantip.com/topic/30775030
SPY TEAM (Series) โดย Na Patchara #9  http://ppantip.com/topic/30798509
SPY TEAM (Series) โดย Na Patchara #THE END PART 2  http://ppantip.com/topic/30824510

(ความเดิม)

           หมอพฤษ กำลังจะไปตรวจอาการของ สิงหา แต่พยาบาลร้องห้ามไว้
"อย่าเพิ่งไปขัดจังหวะเลยค่ะ หมอพฤษ ปล่อยให้คุณหมอคนสวยอยู่ดูแลไปก่อนเถอะค่ะ คนไข้จะได้หายไวขึ้น"
พยาบาลบอกเพราะเข้าใจว่า มีนา อาจเป็นแฟนกับ สิงหา แต่ พฤษ กับไม่คิดอย่างนั้นเขาโทรหา ธันวา เพื่อให้มาจัดการทันที
"ถึงเวลานายต้องพิสูจน์ตัวเองแล้ว SPY1" พฤษ คิดในใจและรอดูว่า ธันวา จะทำได้อย่างที่พูดมั้ย
ธันวา ขอกำลังเสริมให้สุ่มอยู่รอบนอก เขาคอยดูความเคลื่อนไหว มือที่ชุ่มไปด้วยเหงื่อกำกระบอกปืนคู่ใจไว้แน่น
"หมดเวลาของคุณแล้วมีนา" ธันวาบอกอย่างแน่วแน่ ก่อนจะใส่ปลอกเก็บเสียงไว้ที่ปลายกระบอกปืน

           ความเงียบและใบไม้ที่สั่นไหวทั้งที่ไม่มีลม ทำให้มีนารู้ตัวเองดีว่าถูกสุ่มโจมตี แต่ยังไม่รู้ว่าอีกฝ่ายเป็นใคร
เธอลังเลใจที่จะโทรหาลูกน้อง "กำลังมีงานใหญ่ ที่เลื่อนออกไปไม่ได้" ทำให้เธอตัดสินใจเก็บโทรศัพท์ไว้เหมือนเดิม
สิ่งที่เธอคิดคือ "จะเกิดเรื่องไม่ได้" เธอจึงใส่หน้ากาก กระชับเสื้อกาวน์ของหมอที่ใส่อยู่
           โชคดีที่มีเหตุการณ์ฉุนเฉิน รถพยาบาลวิ่งเข้ามาหลายคัน ทีมแพทย์และบุรุษพยาบาลต่างพากันวิ่งวุ่น
มีนา อาศัยจังหวะนี้ แฝงตัวออกไป จังหวะนั้น เธอเดินสวนกับกำลังเสริมของธันวาที่ด้านนอก
"คำว่า SPY1" จากเสียงวิทยุสื่อสาร เหมื่อนสั่งให้เธอหยุดฟังและก้าวขาไม่ออก

ที่แท้เป็น "ธันวา" นี่เอง "ความจริงที่ทำให้เธอแทบจะหยุดหายใจ"

           มีนาอาศัยความไว แกล้งป็นหมอกำลังรีบเข้าไปตรวจคนไข้ที่ห้องฉุนเฉิน เธอจงใจเดินชนอีกฝ่ายอย่างแรง
"ขอโทษครับ" กำลังเสริมของธันวารีบพูดขึ้นเพราะคิดว่าเธอเป็นหมอ
"ไม่เป็นไรค่ะ" มีนา บอกก่อนจะรีบเดินไป พร้อมกับวิทยุสื่อสารที่ขโมยมาได้

           ความว่องไวที่เธอเคยมีไม่รู้หายไปไหนหมด เธอแทบจะก้าวขาไม่ออก เมื่อได้ยินเสียงการสั่งการที่เฉียบขาดของ "ธันวา"
เพราะมันทำให้เธอรู้สึกได้ว่า "เขาพร้อมที่จะฆ่าเธอได้ทุกเมื่อ" แต่ละก้าวที่เธอเดินนั้นขาเธอสั่นไปหมด
แต่ใจเธอนั้น "สั่นยิ่งกว่า" "เสียงการสั่งการ" ของธันวา สามารถทำให้เธอหาทางที่จะหนีได้ แต่มีนา "เลือกที่จะไปหาที่ซ่อนตัวของธันวา"
ในตอนนี้แทน มีนา "แอบสุ่มดูอีกฝ่าย" ท่าทีของเขา "ได้ฆ่าเธอตายไปแล้ว"
"ต้องอย่างนี้สิ SPY1" มีนาเอ่ยชมทั้งที่ในใจนั้น ได้แต่ "น้อยใจ" ธันวามากเหลือเกิน
มีนาเผลอเหยียบกิ่งไม้ ทำให้ ธันวารู้ตัว เขากำปืนแน่น มีนาหมอบลงเพื่ออาศัยความมืดพรางตัว
ธันวา เชื่อมั่นใน "สัญชาตญาณ" ของตัวเองเสมอ เขารู้สึกได้ว่า มีนาอยู่แถวนี้
           ธันวา เริ่มเดินเข้ามาใกล้ มีนา มากขึ้น มีนาลังเลใจว่าจะทำอย่างไรต่อไปดี เพราะทุกท่าทางและท่าทีของอีกฝ่าย
ทำให้เธอคิดอะไรไม่ออก
"ตื้ดดดด ตื้ดดดด" โทรศัพท์มือถือของ ธันวา สั่นขึ้น สิงหา เป็นฝ่ายโทรเข้ามา ธันวาคิดว่า สิงหามีเรื่องจึงรีบกดรับสาย
"ช่วยด้วยยยยย" สิงหาพูดด้วยน้ำเสียงเจ็บปวด ก่อนจะปล่อยโทรศัพท์ทิ้งลงกับพื้น เสียงโทรศัพท์หล่นของอีกฝ่ายทำให้ธันวาใจหาย
           ธันวา และ กำลังเสริมบางส่วน รีบขึ้นไปบนห้องของ สิงหา ที่อยู่บนตึกสูงทันที
มีนา ออกมาจากที่ซ่อน เธอมองไปที่ระเบียงห้องของ สิงหา เธอเห็น สิงหา ยืนอยู่
สิงหา พยายามใช้แรงที่อาจเหลือน้อยเต็มที ส่งรหัสมือให้มีนาได้รับรู้ว่า

"ฝั่งซ้ายไม่มีคน เดินไป 200 เมตร มีรถจอดอยู่ ให้ออกประตูทางขวา เพราะทางสะดวก"

มีนา พยักหน้าขอบคุณอย่าง "ซึ้งใจ" ที่เขาทำหน้าที่ "ระวังหลัง" ให้เธอเสมอมา
สิงหา มองจนเห็นว่า มีนาปลอดภัยแล้ว ขาเขาเริ่มสั่นหมดแรงที่เขาพยายามฝืนตัวเองเต็มที่ สิงหาล้มลงนอนกองกับพื้นก่อนหมดสติไป
          พยาบาลที่ออกมาจากห้องน้ำ เห็นเตียงที่ว่างเปล่า กับ สายน้ำเกลือที่มีแต่คราบเลือด เธอมองไปที่ระเบียงก่อนจะร้องเสียงหลง
"คุณณณณณณณ"
จังหวะนั้น ธันวาเปิดประตูเข้ามาพอดี เห็นร่าง สิงหาที่นอนสลบอยู่ ยิ่งเห็นอย่างนี้ ธันวา "ยิ่งเข้าใจผิด" คิดว่า "เป็นฝีมือของมีนา"

            ธันวานั่งดู หมอพฤษ ตรวจดูอาการ ของ สิงหา ด้วยความเป็นห่วง หมอพฤษใช้จังหวะนี้ ใส่ไฟ "มีนา" เพิ่มมากขึ้น
"เพราะมีนาทำลายความเชื่อใจของนายไปแล้ว ตอนนี้ก็คงเหลือแต่ สิงหา ที่ยังคงหลอกใช้ได้อยู่"
หมอพฤษบอกธันวาเพื่อต้องการเตือนสติก่อนที่จะเดินออกไป
            ธันวา ได้แต่นั่งทบทวนเรื่องราวที่เกิดขึ้น ยิ่งเห็นอาการของ สิงหา เขายิ่งรู้สึกผิด
แต่จะให้คิด "โกรธ หรือ เกลียด มีนา" เอาเข้าจริง เขาก็ทำ "ไม่ได้"
ธันวา ล้วงปืนของเขาออกมา เพื่อถอดปลอกเก็บเสียงออก ธันวาได้แต่มองปืนและรู้สึกสมเพชตัวเองมาก

"ใครจะไปรู้ว่าปืนของ SPY1 จะไม่มีกระะสุน"

ธันวามองถาดกระสุนที่ว่างเปล่า "ไม่ว่าจะอย่างไร ผมก็ฆ่าคุณไม่ได้อยู่ดี"
ภาพวันเก่าๆ และความทรงจำที่แสนดี "ในคืนนั้น" ยิ่งตรอกย้ำความรู้สึกของตัวเองว่า
เขาก็เป็นได้แค่ "คนโง่คนหนึ่งที่มีนาต้องการจะหลอกใช้ก็เท่านั้น"

Cr.(เพลง) Khun K.O.M

            ที่ศูนย์บัญชาการ MIS ทีม กลุ่ม 12 เดือน ยังไม่พร้อมที่จะปฏิบัติภารกิจ เป็นเหตุให้ SPY1 ต้องทำภารกิจร่วมกับกลุ่ม "ไอยรา"
"ข่าวเริ่มรั่วออกมาบ้างแล้วนะ" คชาบอก ธันวา ในห้องทำงานส่วนตัวของเขาทั้งสอง
ธันวาได้แต่ถอนหายใจ เพราะกลุ่มของเขาบางคนยังรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาล
คชา ตบบ่าเพื่อนอย่างเข้าใจ
"ฝ่ายโน้นคงอาศัยจังหวะที่เราไม่พร้อม ลงมือทำการใหญ่ อยากให้พวกมันรู้เหลือเกิน ว่ากำลังคิดผิด" คชา พูดอย่างอดโมโหไม่ได้
"ตอนนี้ก็เหลือ รอคำสั่งและข้อมูลที่แน่ชัด" ธันวาออกความคิดเห็น
"ทีมเราพร้อมเสมอ ยิ่งได้คุณมาช่วย ทุกอย่างต้องออกมาดีแน่ ว่าแต่คุณเถอะพร้อมหรือเปล่า SPY1"
"พร้อมเสมอ" ธันวาตอบ คชามองหน้าอย่างไม่แน่ใจ
"ร่างกายคุณพร้อม แต่ใจนี่สิ"
"หมายความว่ายังไง" ธันวาสงสัย
"ครั้งสุดท้ายที่ผมเห็นมีนา ผมยังใจอ่อน นี่ขนาดผมเป็นแค่เพื่อนที่ร่วมฝึกกันมานะ แต่คุณไม่ใช่" คชาพูดในสิ่งที่เขากำลังคิด
"จริงอยู่ที่ผมกับมีนาเรา....เราเคยรักกัน แต่หลังจากนี้ หน้าที่คือสิ่งเดียวที่ผมเหลืออยู่" ธันวาย้ำชัดอย่างหนักแน่น
คชามองเพื่อนออก รู้ดีว่า ธันวา กำลังโกหก

"ผมเข้าใจนะ ถึงมันจะพูดยากก็เถอะ แต่ไม่มีใครเคยคิดว่าจะลงเอยอย่างนี้ ฝ่ายหนึ่งเป็นหัวหน้ากลุ่ม SPY1 มีหน้าที่รับใช้ชาติ
อีกฝ่ายก็ลูกน้องคนสำคัญของนักค้ายาเสพติดข้ามชาติ ผมเดาไม่ออกเลยว่าเรื่องของคุณจะจบลงยังไง"

ธันวา มองหน้า คชา อย่างจริงจัง
"อย่าสนใจเรื่องของผมเลย สนใจแต่หน้าที่ของเราก็พอ"
"นั่นสินะ เอาอย่างนี้แล้วกัน ถ้าจะมีใครสักคน จัดการ มีนา ผมขออาสา คุณจะได้ไม่ต้องลำบากใจ" คชา ตัดสินใจบอกตามตรง
"ไม่ต้อง ผมจะจัดการกับมีนาเอง" ธันวาย้ำชัดเจน แม้ว่าใจของเขานั้น "ต้องเจ็บปวด" ที่ต้องพูดคำนี้ออกมาก็ตาม

           มีนามองซองเอกสารที่อยู่ในมือ คิดทบทวนเรื่องต่างๆ แม้คำว่า "หน้าที่" คือสิ่งที่เธอ "ยึดให้เป็นที่หนึ่ง"
แต่เหตุการณ์ในคืนที่เธอได้อยู่กับธันวา คนที่แสน "อบอุ่น" ช่างแตกต่างจาก "ธันวา" ที่เธอเจอที่โรงพยาบาล
"นั่นคงเป็น SPY1 สินะ คงไม่ใช่ตัวตนที่แท้จริงของคุณ" มีนาได้แต่คิดและพยายามเข้าใจ "เหตุผล" ของอีกฝ่าย

           ในกลางดึก ธันวา มาเยี่ยม สิงหา ที่โรงพยาบาล สิงหานอนหลับไปแล้ว ธันวาจึงอาศัยจังหวะนี้พูดในสิ่งที่เขาต้องการจะระบาย
"นายต้องหายให้ไวกว่านี้ เรากำลังมีงานสำคัญ หัวหน้าขอกำลังเสริมมาเยอะมาก มีนาอาจจะไม่รอดก็ได้"
เมื่อธันวาพูดจบประโยคนี้เขาได้ถอดสายบอกตำแหน่งของเขาออก
"หน้าที่ของ SPY1 คือสิ่งที่ฉันต้องรับผิดชอบ ส่วนมีนา คงต้องฝากนายแล้ว หายให้ไวสิงหา เพราะภารกิจครั้งนี้กำลังจะเริ่ม"
ธันวา รู้ดีว่า สิงหาไม่ได้หลับ และ สิงหา ก็รู้ดีเช่นกันว่า "ธันวาต้องให้เขาเป็นฝ่ายช่วยมีนาออกมา" จากภารกิจนี้

          ลูกค้าคนสำคัญของ "ฮังหลง" ต้องการความเชื่อมั่นจากการเจรจาการประชุมร่วมของฝ่ายทั้ง 4 ลูกค้าต้องการให้ "ฮังหลง"
มาเซ็นสัญญาต่อหน้าพยานทั้งสองฝ่ายเพื่อป้องกันการ "หักหลัง" ในอนาคต มีนาประชุมร่วมกับฝ่ายทั้ง 4 ก่อนที่การประชุมจริงจะเริ่ม
พิภพ มีแบบแปลนของโรงแรมมากกว่า 10 แห่งทั่วประเทศ มาให้มีนา และ กันยา วางแผนเพื่อป้องกันการโจมตีจากกลุ่ม MIS
มีนา มองหน้า กันยา และ ก็เป็นอย่างที่เธอคิด
"เธอเคยเป็น SPY1 นี่ เธอดูแลเรื่องนี้ไปแล้วกัน" กันยา ปัดภาระ ให้มีนาทันที
"ได้" มีนาตอบด้วยน้ำเสียงที่ไม่ค่อยพอใจนัก
"อย่าให้พลาดแล้วกัน" กันยาพูดก่อนจะใช้หางตามองมีนา
"ขออย่าให้ข่าวรั่วก็พอ" มีนา พูดขึ้น ทำให้ ทั้งพิภพ และ ตรีรัตน์ มองหน้า กันยา อย่างสงสัย
"เธอพูดอย่างนี้หมายความว่ายังไง ต้องการที่จะหาเรื่องกันใช่มั้ย"
"เปล่า ก็แค่กลัวประวัติศาสตร์จะซ้ำรอยก็แค่นั้น" มีนาบอกอย่างเป็นต่อ ทำให้ทั้งพิภพและตรีรัตน์ต่างนั่งคิดเรื่องการ ทรยศของ กันยา
"ระวังจะเข้าตัวนะมีนา เพราะเธอเองมาอยู่ที่นี่ได้ก็ไม่ต่างอะไรจากฉัน"
พิภพและตรีรัตน์ เริ่มสับสนในสิ่งที่ทั้งคู่เถียงกัน
"ต่างสิ ฉันมาอยู่ที่นี่เพราะ นายอยากให้มา แต่เธอมาเพราะสมัครใจ" ทั้งคู่มองหน้ากัน กันยาไม่พอใจมีนามาก

"เอาหละ เลิกเถียงกันได้แล้ว ให้งานคราวนี้เป็นเครื่องพิสูจน์ก็แล้วกัน
เพราะว่าฝ่ายไหนพลาด ให้รู้กันไว้เลยว่าต้องแลกด้วยชีวิต"

ตรีรัตน์ บอกอย่างเด็ดขาด ทำให้ทั้ง มีนา และ กันยา ต่างแยกย้ายกันไปทำงานของตน
           มีนา ทำงานอยู่ที่ห้องทำงาน เธอรู้สึกได้ว่า เหมือนโดนสะกดรอยตามอยู่ตลอดเวลา
"ฝ่ายพายัพ กับ ฝ่ายอรดีสินะ" มีนาสังเกตจากรอยสักที่บอกตำแหน่งว่าเป็นลูกน้องของใคร
มีนา พยายามคุมงานกับลูกน้องฝ่ายบูรพาของเธอเพื่อให้ออกมาตามแผนการที่วางไว้ทุกอย่าง
มีนา เริ่มเหนื่อยใจ และ เหนื่อยกาย เพราะ "การเดิมพันครั้งนี้มันสูงมาก แล้วจะพลาดไม่ได้"
มีนาทิ้งตัวนั่งลงอย่างหมดแรง เวลานี้คนที่เธอคิดถึงคือ  SPY1 "ธันวา ถ้ามีคุณอยู่ข้างๆตอนนี้คงจะดี" มีนาได้แต่ก้มหน้าอย่างเศร้าใจ