-เปิดตอนมา จะเล่าถึงหลายอาทิตย์หลังจากผ่านค่ายฝึก ในเดือนมิถุนายน โซมะกับอิบุซากิกลับมาถึงหอ ก็เจอรุ่นพี่อิชิกิในสภาพผ้าเตี่ยวผืนเดียว โซมะเอ่ยถามเขาไปว่าทำไมถึงได้ดูอารมณ์ดีจัง ซึ่งอิชิกิก็บอกว่า เพราะเห็นพวกโซมะกับทุกคนในหอดูดีในชุดฤดูร้อนนะสิ อีกใจหนึ่งคือเขาดีใจที่ทุกคนในหอกลับมาจากค่ายฝึกได้แบบปลอดภัยกันทุกคน ซึ่งโซมะก็นึกได้ว่า ไม่เคยเห็นรุ่นพี่อิชิกิในชุดนักเรียนเลยนิน่า



-ว่าแล้วรุ่นพี่อิชิกิก็เลยถามโซมะว่ามีแผนอะไรในวันหยุดยาวที่จะถึงนี้รึเปล่า ซึ่งโซมะเองก็สงสัยแล้วถามเรื่องวันหยุดยาว รุ่นพี่อิชิกิก็บอกว่า สุดสัปดาห์นี้หลายชั้นเรียนได้มีการยกเลิกสืบเนื่องจากกิจกรรมของฝ่ายบริหารของโรงเรียน นอกจากนั้นยังชนกับวันหยุดพิเศษอีก เลยกลายเป็นวันหยุดยาวไป นักเรียนหลายๆคนถือโอกาศนี้เดินทางกลับไปเยี่ยมบ้านน่ะ ซึ่งพอเข้ามาในห้องนั่งเล่น ก็เจอเมงุมิกำลังแพ็คเก็บของอยู่ ซึ่งโซมะก็ถามว่าเมงุมิตั้งใจจะไปไหน ซึ่งเธอก็เล่าให้ฟังว่าเธอกับชมรมวิจัยอาหารท้องถิ่นจะเดินทางไปตามเมืองต่างๆเพื่อหาวัตถุดิบหรือเครื่องปรุงท้องถิ่นของเมืองนั้นๆ เป็นหนึ่งในกิจกรรมของชมรม ซึ่งโซมะเองก็บอกออกมาว่าน่าสนใจดีเหมือนกัน

-โซมะถามอิชิกิว่าเขาคิดจะทำอะไรในวันหยุดยาว ซึ่งอิชิกิก็บอกว่าเขาวางแผนว่าจะทำสวนโพลาห์สตาร์ ส่วนยูกิเองปกติก็จะอยู่ที่นี้คอยดูแลพวกสัตว์ต่างๆ ซึ่งโซมะก็เริ่มคิดขึ้นมาว่าเขาจะทำอะไรดี ก่อนจะนึกได้ว่าตั้งแต่มาที่โทสึกินี้เขาไม่ได้กลับไปบ้านเลยสักครั้ง แถมเขายังปิดร้านยูกิฮิระอีกด้วย โซมะเลยตัดสินใจว่าหยุดยาวนี้จะกลับไปที่บ้าน(ร้าน)ดู อย่างน้อยๆกลับไปทำความสะอาดก็ยังดี



-ที่หน้าร้านยูกิฮิระ "คุราเซะ มายูมิ"กำลังจ้องไปที่ร้านอย่างใจลอยอยู่ (เธอคนนี้ก็คือสาวน้อยที่ออกมาเซอร์วิสหนวดปลาหมึกในตอนแรกสุด)

-เห็นแบบนั้น"โคกาเนอิ อากิ"เพื่อนสนิทเธอเลยทักออกไปว่าเธอทำแบบนี้ทุกวันเลยนะ เพราะแบบนี้ไงเธอถึงบอกให้มายูมิรีบสารภาพออกไปตั้งแต่ตอนจบชั้นม.ต้น ตั้งแต่รู้ว่าโซมะจะย้ายไปเรียนม.ปลายที่อื่น แถมยังบ่นอีกว่าเธอเนี่ยไม่มีความกล้าเอาซะเลย ซึ่งก็ทำให้มายูมิเหมือนจะร้องไห้จนอากิต้องเอ่ยขอโทษออกมา พร้อมกับบอกว่ายังไม่หมดหวังซะทีเดียวหรอก เธอแนะนำให้มายูมิลองส่งเมล์หรือไม่ก็ลองโทรหาโซมะดูสิ เธอต้องเป็นฝ่ายรุกใส่โซมะบ้าง แต่มายูมิก็บอกว่าสำหรับคนอย่างเธอไม่มีทางเป็นไปได้หรอก

-แต่ในตอนนั้นเองชัตเตอร์ร้านก็ถูกเปิดขึ้นพร้อมกับโซมะที่ลอดตัวออกมาก่อนจะทักพวกมายูมิว่าไม่ได้เจอกันนานเลยนะ ทำเอาทุกคนถึงกับตกใจกันน่าดู

-พวกเพื่อนๆทักโซมะไปว่าไม่ได้เจอกันนานเลย ส่วนอากิก็ถามว่านายกลับมาเปิดร้านอีกรอบแล้วใช่ไหม แต่ดูเหมือนเจ้าของร้าน(พ่อโซมะ)จะไม่อยู่ แต่เขาก็บอกปัดไปว่าเขากลับมาที่นี้เพราะอยากเปลี่ยนบรรยากาศ+มาทำความสะอาดน่ะ แต่ในตอนนั้น ก็มีคนในละแวกบ้านโซมะที่เห็นว่าโซมะกลับมาแล้ว ทำให้เขาถึงกับตกใจอุทานออกมาว่าร้านยูกิฮิระกลับมาเปิดอีกแล้ว สักพักคนที่ชื่นชอบในตัวร้านก็ต่างถาโถมกันเข้ามาหาโซมะทันที ทำให้โซมะรู้สึกว่าท่าจะไม่ดีแล้วสิ ซึ่งคนที่อยากทานอาหารของร้านโซมะก็ขอร้องให้โซมะทำอะไรก็ได้มาให้กินหน่อย พอโดนรบเร้าเข้ามากๆ โซมะเลยตัดสินใจ เปิดร้านยูกิฮิระอีกรอบแบบชั่วคราวเพื่อรับรองแขกทันที

-ซึ่งบรรดาแขกในร้านต่างก็ชมว่าโซมะดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมาก ทั้งๆที่ผ่านไปแค่สองเดือนแท้ๆ มายูมิเองก็รู้สึกเหมือนกัน ว่าตั้งแต่โซมะไปเรียนต่อม.ปลายที่อื่น ถึงจะแค่สองเดือนแต่โซมะดูสุขุมเป็นผู้ใหญ่มากขึ้นจริงๆ แถมเธอรู้สึกว่าเธอกับโซมะเองก็กำลังห่างออกไปเรื่อยๆด้วยสิ

-หลังจากโซมะส่งแขกที่หน้าร้านเสร็จ เขาก็รู้สึกว่าถนนมันโล่งผิดปกติ ทั้งๆที่เวลานี้น่าจะเต็มไปด้วยคนแท้ๆ พอกลับเข้ามาในร้านก็พบกับกลุ่มเจ้าของร้านหนุ่มของย่านการค้ากำลังนั่งหมดอาลัยตายยากอยู่ เห็นแบบนี้โซมะเลยเข้าไปถามว่าเกิดอะไรขึ้น โทมิตะ ยูยะเจ้าของร้านขายข้าวกล่องก็เลยบ่น+เล่าเรื่องให้โซมะฟังไปว่าประมาณเดือนที่แล้ว ร้านขายของในสถานีรถไฟถูกสร้างขึ้นมา



-ร้านในสถานีเพียบพร้อมไปด้วยร้านขายของต่างๆมากมายเช่นร้านเสื้อผ้า แถมยังอยู่ในทำเลที่คนไปทำงานหรือนักเรียนจะเดินผ่านไปผ่านมาอยู่ตลอดทั้งวัน ยิ่งไปกว่านั้นคือเรื่องของอาหารที่มีร้านแบรนด์เนมทั้งหลายมาเปิดกิจการอยู่ เช่น"คาราเอเกะ*"ของเจ้าที่ชนะเลิศการประกวดในงานคาราเอเกะมาสามปีซ้อน เป็นจุดเด่นที่ทำให้ลูกค้าที่เคยเดินในย่านการค้าอยู่เดิม เปลี่ยนไปเดินที่ร้านในสถานีแทน ซึ่งยูยะก็บอกว่าเดือนนี้ยอดขายข้าวกล่องของเขาตกลงมากจนไม่รู้ว่าจะประคับประคองร้านให้ไปรอดได้เลยรึเปล่า

(คาราเอเกะคือชื่อเรียกของอาหารทอดแบบดีปฟลาย(น้ำมันท่วม) ส่วนใหญ่ถ้าพูดถึงคาราเอเกะเฉยๆจะหมายถึงไก่ทอดที่ทำเป็นลูกกลมหรือเป็นก้อนกลมก่อนนำไปทอด)

-ในขณะที่ทุกคนได้แต่สิ้นหวัง โซมะก็เลยตัดสินใจออกไปว่าเขาจะลองทำอะไรสักอย่างดู ในฐานะที่เขาเป็นคนของร้านยูกิฮิระที่อยู่ในย่านการค้านี้เหมือนกัน แต่ยูยะก็ถามโซมะว่าแล้วโซมะจะทำยังไงล่ะ? โซมะก็เลยบอกว่าถ้าทางนั้นใช้คาราเอเกะมาเป็นจุดขาย งั้นเราก็ต้องทำคาราเอเกะไปขายสู้กับร้านในย่านสถานีบ้าง แต่ยูยะก็ปราามว่าวิธีนั้นมาบ้าเกินไป เพราะอีกฝ่ายเป็นถึงร้านดัง นอกจากจะมีชื่อเสียงแล้วยังมีเงินทุนกับสถานที่ใหญ่อีก แต่โซมะก็โต้ออกไปว่า นั้นก็ยังดีกว่าไม่ทำอะไรเลยนะ



-ว่าแล้วโซมะก็เอาประสบการณ์จากบุฟเฟ่ห์ตอนเช้าที่ตัวเองเคยเจอออกมาในคำพูดที่ว่า"ลูกค้าน่ะกระหายสิ่งที่ดีที่สุดอยู่แล้ว ถ้ามันดีจริงๆละก็ ยังไงก็ต้องมีคนมา" ว่าแล้วก็พูดปลุกใจโดยการเอ่ยออกมาว่า มาขโมยลูกค้ากลับมาด้วยเมนูคาราอาเกะแบบใหม่กันเถอะ ว่าแล้วทุกคนก็เฮด้วยทันที ซึ่งมายูมิเองก็ถึงกับทึ่งที่โซมะเปลี่ยนไปเป็นผู้ใหญ่มากขนาดนี้

-ซึ่งตัวมายูมิเอง ก็อยากจะช่วยโซมะด้วย แต่ไม่รู้จะทำอะไรดีเลยได้แต่วนไปวนมา อากิเห็นแบบนั้นเลยตัดสินใจจะเป็นแม่สื่อช่วยให้เพื่อนสมหวัง ซึ่งโซมะเองตัดสินใจจะใช้วันหยุดที่มีคิดคาราเอเกะแบบใหม่ออกมาให้ได้ อากิเลยได้โอกาศผลักมายูมิไปหาโซมะพร้อมกับบอกว่า ตัวมายูมิเองไม่ได้เข้าชมรมไหนเพราะงั้นมีเวลาว่างแน่ๆ และเธอมั่นใจว่าลิ้นของมายูมิเองก็มีดีพอจะชิมอาหารให้โซมะได้แน่ๆ ซึ่งโซมะเองก็ตอบรับพร้อมกับบอกว่าช่วยหน่อยนะ

-ซึ่งมายูมิเองก็รีบหันควับมาทางอากิแล้วบอกว่าเธอไม่รู้เรื่องอาหารเลยนะ แต่อากิก็บอกว่าไม่เป็นไรหรอก ในสถานการณ์แบบนี้ความเห็นของมือสมัครเล่นเองก็มีประโยชน์อยู่ไม่ใช่น้อย แต่ถึงอากิจะพูดแบบนั้นแต่เธอก็บอกว่าคนอย่างเธอคงไม่ไหวหรอก ซึ่งก็โดนอากิกระทุ้งศอกเข้าให้ ทำให้เธอยอมรับเสียงอ่อยๆว่าเธอจะพยาม ส่วนโซมะเองก็เริ่มคิดว่า ก่อนจะทำพวกเขาต้องไปดูเมนูของคู่แข่งกันก่อนถึงจะตัดสินใจอะไรได้ ซึ่งคาราเอเกะนั้นโซมะก็เคยทำมาบ้าง แต่จากค่ายฝึกในตอนที่ทำบุฟเฟ่ห์อาหารเช้าทำให้โซมะคิดว่าเขาคงต้องใส่ใจเรื่องของเคียงด้วย ในขณะที่กำลังนึกว่ามีใครพอจะปรึกษาได้นั้น โซมะก็นึกได้ว่าคาราเอเกะทำมาจากเนื้อไก่ และถ้าพูดถึงเนื้อก็ต้อง...

-ที่คฤหาสน์ของนิคุมิ คนใช้ของเธอเข้ามาบอกว่ามีโทรศัพท์ ซึ่งนิคุมิเองก็รับด้วยความเซ็ง เพราะเธอกำลังพักผ่อนอยู่แท้ๆ

-แต่พอได้ยินเสียงจากอีกปลายสายแล้วรู้ว่าเป็นโซมะ ท่าทีเธอก็เปลี่ยนไปทันที นิคุมิถามโซมะว่ารู้เบอร์ของเธอได้ยังไง ซึ่งโซมะบอกว่าถามมาจากโคนิชิ(หัวหน้าชมรมด้ง) ก่อนที่เธอจะแกล้งเก็กถามกลับไปว่าโซมะมีอะไรถึงโทรมา ซึ่งโซมะก็เล่าเรื่องให้เธอฟัง ทำให้เธอบอกว่าช่วยไม่ได้ละนะ ถึงเธอจะยุ่งอยู่แต่จะยอมช่วยก็ได้(ซึน)



-ได้ยินแบบนั้น โซมะที่ไม่รู้ตัวก็เลยบอกไปว่า ถ้านิคุมิยุ่งละก็ไม่เป็นไร เขาจะลองไปถามคนอื่น ทำให้นิคุมิต้องรีบตัดบทออกไปทันทีว่าเธอไปแน่ๆ ซึ่งก็พอถึงวันรุ่งขึ้น นิคุมิมาหาโซมะด้วยชุดจัดเต็ม ทำเอามายูมิถึงกับตัวสั่น งกๆตอนเจอนิคุมิ

-โซมะแนะนำมายูมิให้นิคุมิรู้จัก แล้วก็แนะนำนิคุมิให้มายูมิรู้จัก ซึ่งนิคุมิรีบบอกเลยว่าอย่าเที่ยวแพร่ชื่อเล่นเธอออกไปแบบนั้น ซึ่งในใจของนิคุมิเองก็กำลังเศร้าสุดๆเพราะนึกว่าตัวเธอจะได้อยู่คิดเมนูกับโซมะแค่สองคน ส่วนด้านมายูมิเองก็ตกใจที่เพื่อนของโซมะยอดขนาดนี้(น่าจะหมายถึงหน้าตา+การแต่งตัว+ขนาดหน้าอก)จนอดเกร็งไม่ได้ แถมยังนึกอีกว่าไม่แปลกเลยที่โซมะดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้น แต่พอคิดแบบนั้นเธอก็รีบตัดมุขในหัวอย่างรวดเร็วว่า แต่นั่นมันไม่ใช่ความหมายของการเป็นผู้ใหญ่สักหน่อย(น่าจะหมายถึงเรื่องรักๆใคร่ๆนั้นแหละ) แล้วก็สุดท้ายโซมะ ผู้ที่ไม่ได้รู้เรื่องรู้ราวอะไรกับเขาเลยก็ผลอยนึกไปว่า สองคนนี้พึ่งจะเจอกัน เพราะงั้นเขาจะทำตัวเป็นคนกลางที่ดีคอยประสานให้ทั้งคู่เอง



-ว่าแล้วโซมะก็ประกาศเดินหน้า บุกไปลองคาราอาเกะของร้านคู่แข่งทันที

จบตอน

---

เนื่องจากอาทิตย์นี้เป็นฉบับควบ อาทิตย์หน้าไม่มีสปอยนะครับ+Vomicตอนที่2ของโซมะมาแล้วดูได้ในเวปVomicของชูเอย์ฉะเลย

สำหรับตอนนี้เป็นการเปิดตัว มายูมิในเนื้อเรื่องหลักอย่างเต็มตัวสักที หลังจากโผล่ออกมาประกอบในตอนที่1+ตอนแถมในเล่มที่1 ที่เล่าว่าเธอรู้จักกับโซมะมาตั้งแต่เรียนอนุบาลและแอบชอบมาตั้งแต่เด็ก แต่ดูๆแล้วน่าจะเป็นตัวละครที่ลุ้นยากพอสมควรเพราะเธอไม่ได้อยู่ที่โทสึกิ ซึ่งก็ไม่รู้ว่าอาจารย์ยูโตะจะวางบทให้เธอยังไง ก็คงต้องติดตามกันต่อไป (ดีไม่ดีเธออาจจะเป็นสายนักชิมที่อาจจะมาประชันกับเอรินะในอนาคตก็เป็นได้ เพราะจากตอนแถมของเธอ ได้เล่าว่าเธอชิมอาหารของโซมะมาตั้งแต่เด็กทั้งของที่กินได้และของที่กินไม่ได้)