****เมื่อฉันเป็น SLE****

กระทู้สนทนา



เมื่อโรคร้ายเกาะกุมเข้ารุมเร้า
ขาดคนเย้าหยอกเอิน ให้เพลินหาย
ไร้รักมอบปลอบทรวง ห่วงเยี่ยมกราย
ปล่อยให้ฉันเดียวดาย กลายระทม

ทนสู้อย่างอดสูอยู่เปล่าเปลี่ยว
ยากจะเหลียวหาใคร ใจขื่นขม
นี่หรือค่าชีวิตลิขิตพรหม
เขาชี้ให้ ฉันตรม ทับถมมา

SLE คิดพล่า คร่าชีวิต
เป็นเหมือนพิษติดลาม ที่ถามหา
กำลังใจ เหลือน้อย ก่อนคล้อยลา
ไม่รู้ว่าโอกาสนี้ มีเท่าใด

โอ้..น้ำใจเพื่อนพ้องที่ร้องขอ
น้ำตาคลอท้อนัก สุดหักไหว
กลัวมิได้สั่งเสีย ก่อนเพลียใจ
หากสิ้นไป ตาไม่หลับ กับกังวล

อีกลูกน้อย กลอยใจ ให้ห่วงนัก
แม่สุดหัก ห้ามใน ใจสับสน
เจ้าจะอยู่อย่างไรในทุกข์ทน
ท่ามฝูงชน..เดียวดายไร้มารดา

ไม่รู้เป็น กรรมใด ที่ได้ก่อ
ให้รับต่อ ชาตินี้ มีบาปหนา
วอนเจ้ากรรม นายเวรที่เป็นมา
โปรดเมตตาผ่อนปรน พ้นบ่วงกรรม

"สุนันยา"  

คลิกเพื่อดูคลิปวิดีโอ




สับสนกับชีวิตลิขิตไหน
ด้วยเหตุใดกันหนอที่ก่อผล
ให้พบแต่อ่อนล้าชะตาตน
เกิดเป็นคนชาตินี้ใช้หนี้กรรม

แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่