ชีวิตคือการเดินทางอันยาวไกล
ต่างเป็นไปเส้นทางต่างจุดหมาย
ไม่มีใครหลบพ้นความเดียวดาย
ลมสุดท้ายสิ้นเมื่อไหร่ไม่เคยรู้

บางคนยิ้มบางคนทุกข์ระทม
ยังระงมฝืนเพาะบ่มการต่อสู้
ดิ้นรนเพื่อลมหายใจพรุ่งนี้อยู่
แต่อดสูไม่หลุดพ้นกฏแห่งกรรม

ทุกชีวีคือเงาที่ลางเลือน
วันคืนเตือนทุกย่างก้าวยังมืดคล้ำ
ความฝันถูกลบเลือนทุกคืนค่ำ
ต้องจดจำว่าเรานั้นเพียงชั่วคราว

บนเส้นทางทุกคนต่างก้าวย่าง
บางคนสร้างความดีชีพสีขาว
บางคนเฝ้าแผดเผาชีวิตร้าว
สุดท้ายก้าวคืนลับดับไม่ลา

ความตายคือเพื่อนแท้ที่รอรับ
ไม่มีกลับไม่มีใครหลีกพ้นหนา
สิ่งที่เหลือเพียงขี้เถ้ากับน้ำตา
จะมีค่าราคาเท่าไหร่กัน...

เราทุกคนต่างเข้าแถวในเส้นทาง
ปลดระวางสิ้นชีพไม่ผกผัน
ความตายคือธรรมดาโลกกำนัล
สิ่งสำคัญคือดีชั่วที่ทำมา....