You are mine
บทที่ 1 http://ppantip.com/topic/30159853
บทที่ 2 http://ppantip.com/topic/30189406
บทที่ 3 http://ppantip.com/topic/30218583
บทที่ 4 http://ppantip.com/topic/30295292
บทที่ 5 http://ppantip.com/topic/30320658
บทที่ 6 http://ppantip.com/topic/30352517
บทที่ 7 http://ppantip.com/topic/30375049
บทที่ 8 http://ppantip.com/topic/30428212
บทที่ 9 http://ppantip.com/topic/30451112
บทที่ 10 http://ppantip.com/topic/30480601
บทที่ 11 http://ppantip.com/topic/30536249
บทที่ 12 http://ppantip.com/topic/30578912
บทที่ 13 http://ppantip.com/topic/30617352
บทที่ 14 http://ppantip.com/topic/30644858
บทที่ 15 http://ppantip.com/topic/30675674
บทที่ 16 http://ppantip.com/topic/30696831
บทที่ 17 http://ppantip.com/topic/30725364
บทที่ 18 http://ppantip.com/topic/30786119

บทที่ 19

ปุณยนนท์ขัดใจคุณนันทนาโดยการไปรับวิกกี้ด้วยตัวเองถึงโรงแรมในวันที่เธอเข้าไปตรวจโรงงาน เมื่อหญิงสาวลงมาถึงบริเวณล็อบบี้เห็นเขาลุกขึ้นยืนต้อนรับ ดวงตาที่ไปทำศัลยกรรมเป็นตาสองชั้นก็เปล่งประกายระยิบ ปากอวบอิ่มแดงสดแย้มกว้างตื่นเต้นดีใจจนไม่อาจปกปิดอาการเอาไว้ได้ หญิงสาวแทบกระโดดเข้ากอดเมื่อปุณยนนท์ยื่นมือให้พร้อมกับแนะนำตัว

“สวัสดีครับ คุณวิกกี้ ผมปุณยนนท์ครับจะมารับไปโรงงาน พบกันอีกแล้ว” คิ้วเข้มยกขึ้นนิดๆ เหมือนจะถามว่า ใช่ไหม! แววตาพร่างพรายบอกหญิงสาวว่าเมื่อคืนที่เขาไม่ทัก เพราะว่าเขาไปกับอรนภา วิกกี้ตีความให้เข้าข้างตัวเอง

“ค่ะเมื่อคืนนี้ ตั้งแต่นั้นวิกกี้ไม่เห็นคุณเลย ให้วิกกี้เรียกคุณนนท์นะคะ กลับไปตอนไหนหรือคะ วิกกี้เห็นอากู๋ดังไปส่งคุณ-” เธอเว้นจังหวะเพื่อให้ปุณยนนท์ซักถามหากไม่ประสบผลกับแผนยุให้คู่รักหึงหวง ชายหนุ่มไม่แม้แต่เลิกคิ้วด้วยความกังขา วิกกี้เลยต้องต่อประโยคของตนเอง “คุณอะไรที่สวยๆ ที่มาพร้อมคุณนนท์เมื่อคืน” เธอแกล้งถามทั้งๆ ที่รู้ดีว่าหญิงสาวคนที่เขาควงมางานเมื่อคืนชื่ออะไร อาชีพอะไร ลูกเต้าเหล่าใคร

ปุณยนนท์เพียงแค่พยักหน้ายิ้มๆ “ทานของเช้าก่อนนะครับ ผมจะรอตรงนี้” เขาชี้ไปทางเก้าอี้ที่เขาเพิ่งจะลุกขึ้น

“แหมได้ยังไงคะ ไปทานกับวิกกี้นะคะ” หญิงสาวถือโอกาสเข้ามาควงแขนกึ่งดึงเข้าไปในห้องอาหารของโรงแรมที่จัดบริการอาหารมื้อเช้าที่บวกราคาเข้าไปในค่าห้องแล้ว

ปุณยนนท์บอกพนักงานให้รวมค่าอาหารเช้าของเขามื้อนี้เข้าไปในค่าห้องซึ่งทางบริษัทของเขาต้องเป็นผู้จ่าย และช่วยถือจานอาหารให้วิกกี้ ตัวเขาเองมีเพียงกาแฟดำถ้วยเดียว

“ไม่เอาแฮมหน่อยหรือคะ อร่อยนะ” วิกกี้จิ้มแฮมชิ้มบางส่งถึงตรงหน้า ปุณยนนท์เพียงส่ายหน้ามองยิ้มๆ

“เช้าๆ ผมกาแฟแก้วเดียวก็พอแล้ว” ความจริงเขาเป็นคนง่ายๆ ไปดื่มกาแฟที่ออฟฟิศก็ได้ แต่เพราะภรรยาที่แสนดี จัดเตรียมอาหารให้ทุกเช้าจนเคยตัวไปช่วงหนึ่ง  เห็นอาหารน่ารับประทานกระเพาะก็อดดิ้นเตือนไม่ได้ แต่เมื่อหญิงสาวที่นั่งตรงข้ามไม่ใช่สุธีรา เพียงกาแฟดำก็พอแล้ว

“อย่าให้เสียน้ำใจกันซิคะ นะ นะ วิกกี้เขินนะ”

ปุณยนนท์เอนตัวพิงพนักยืดระยะห่างจากสาวฮ่องกงสุดแสบออกไปอีกจนเธอไม่สามารถยื่นอาหารมาถึงปากเขาได้โดยที่ไม่ต้องลุกยืน แต่ถ้าเธอทำได้ถึงขั้นนั้น ปุณยนนท์ก็ตั้งใจว่าจะลองกินดูสักคำ

“คุณนนท์นี่ ทำวิกกี้ขายหน้า” หญิงสาวค้อน ยอมรามือจากการป้อนอาหารให้เขา

ปุณยนนท์เพียงแต่ยิ้ม ใครกันที่ทำตัวขายหน้า ไม่ใช่เพราะเขาไม่รับหรอก ผู้หญิงที่มาป้อนให้ถึงปากผู้ชายโดยที่เขาไม่ต้องการต่างหากที่น่าอาย

“ทานเถอะครับ ไม่ต้องเป็นห่วงผมหรอก ขอบคุณนะครับ อาหารพิเศษเมื่อวานอร่อยมาก คุณพ่อฝากชมมา”

“โอ้” ปากสีสด ห่อเป็นรูปตัวโอชวนให้น่าจูบยิ่ง ท่าทางที่ฝึกมาดี ใช้ได้ผลมาเสมอ แต่กลับไม่สามารถจูงใจคนตรงหน้าได้เลย “คุณนนท์ชิมแล้ว?” วิกกี้เปลี่ยนแผน หรือเขาจะชอบผู้หญิงเรียบร้อย เท่าที่ถามเพื่อนๆ มา อรนภาไม่ใช่สาวเรียบร้อย ออกจะแสบซ่าไม่เบาเลยต่างหาก

“เห็นว่าเป็นอาหารบำรุงเฉพาะโรค ผมยังไม่เป็นสักโรค”

“โรคใจแข็งค่ะ ถ้าคุณนนท์ให้โอกาส วิกกี้จะปรุงยาแก้โรคให้” วิกกี้อ้อน ปุณยนนท์เพียงแต่ยิ้มขัน หญิงสาวเลยได้แต่ค้อน เปลี่ยนเรื่อง “วันนี้เราจะไปไหนกันคะ”

“ไปโรงงานครับ คุณวิกกี้มาตรวจโรงงานไม่ใช่หรือ” เขาดึงแขนเสื้อขึ้นดูนาฬิกา “ถ้าไปสายมาก วันนี้อาจจะไม่เสร็จ”

“ถ้าคุณนนท์มารับทุกวัน วิกกี้จะยืดไปสิบวันเลย”

คราวนี้ชายหนุ่มหัวเราะเบาๆ “ถ้าอย่างนั้น พอไปส่งที่โรงงานแล้ว ผมต้องรีบหนีหน้า คุณวิกกี้จะได้ตรวจเร็วๆ ”

หญิงสาวค้อนอีกครั้ง รับประทานอะไรนิดๆ หน่อยๆ เพราะเธอก็ดื่มกาแฟเพียงถ้วยเดียวในมื้อเช้าเช่นกัน  เมื่อนั่งรถมาด้วยกันคุยเรื่องที่ห่างตัวปุณยนนท์ก็เป็นเพื่อนสนทนาที่ดี พอถึงโรงงาน เขาก็ส่งต่อเธอให้เจ้าหน้าที่ผู้รับผิดชอบ และคุณปรีชาที่ต้อนรับลูกสาวเพื่อนสนิทอย่างอบอุ่น ขณะที่ปุณยนนท์ขอตัวกลับโดยอ้างว่าเขามีงานด่วนที่ต้องจัดการที่สำนักงาน แต่ก็แอบหยอดว่า หากคืนนี้อยากไปเที่ยว เขาจะอาสาพาเที่ยวเอง นั่นทำให้คุณปรีชาและวิกกี้พอใจ