บทที่ 1 http://ppantip.com/topic/30159853
บทที่ 2 http://ppantip.com/topic/30189406
บทที่ 3 http://ppantip.com/topic/30218583
บทที่ 4 http://ppantip.com/topic/30295292
บทที่ 5 http://ppantip.com/topic/30320658
บทที่ 6 http://ppantip.com/topic/30352517
บทที่ 7 http://ppantip.com/topic/30375049
บทที่ 8 http://ppantip.com/topic/30428212
บทที่ 9 http://ppantip.com/topic/30451112
บทที่ 10 http://ppantip.com/topic/30480601
บทที่ 11 http://ppantip.com/topic/30536249
บทที่ 12 http://ppantip.com/topic/30578912
บทที่ 13 http://ppantip.com/topic/30617352
บทที่ 14 http://ppantip.com/topic/30644858
บทที่ 15 http://ppantip.com/topic/30675674


บทที่ 16

ปุณยนนท์แตะประตูก่อนเปิดเข้าไป สังหรณ์บอกเขาว่า สุธีราไปแล้ว แต่ใจเขาไม่อยากจะเชื่อ เธออาจจะลงไปหาซื้อของมาทำกับข้าวสำหรับเขา ชายหนุ่มยังหลอกตัวเองอยู่แม้ตอนที่เปิดชั้นเก็บรองเท้า รองเท้าใส่เล่นหายไป และรองเท้าคัทชูหายไปคู่หนึ่ง

ปุณยนนท์วางกระเป๋าของตัวเองลง เปิดประตูตู้เสื้อผ้าที่ใช้ร่วมกัน เห็นมือตัวเองเหมือนมือคนแปลกหน้า เสื้อผ้าหายไปบางส่วน ชุดที่เธอติดตัวมา ทิ้งชุดสวยที่เขาซื้อให้และชุดฟอร์มทำงานเอาไว้ ชายหนุ่มหันไปหาชั้นวางเครื่องสำอางที่สุธีราใช้ไม่กี่ชิ้น หายไปทั้งหมด!

ชายหนุ่มหลับตาสูดลมหายใจลึกๆ ระงับอารมณ์ของตนเอง เจ็บลึกเกินไป อยากจะคิดว่าเพียงงอนแล้วไปนอนที่หอพักเท่านั้น หลินจะไม่จากพี่นนท์ไปใช่ไหม แค่งอน

แล้วก็เกิดคำถามหนึ่งขึ้นในใจ ทำไมเธอหนีไป เขาทำอะไรให้เธอหนีเขาไปหรือ ปุณยนนท์หยิบโทรศัพท์มากดโทรออก
“แอ้ม เฮียดังอยู่กับแอ้มไหม”

“ค่ะ” อรนภารับคำมองชายหนุ่มที่นั่งอยู่ตรงข้าม

ดวงตาเรียวคมหรี่ลงเหมือนจะรู้ว่าใครโทรมา เมื่อเขาทำปากถามเบาๆ ว่าพี่นนท์หรือ

“ทำไมคิดว่าหลินหนีไป” คำถามที่เขาไม่อยากจะเอ่ย แต่ตอนนี้เขาอยากรู้เหตุผล

“แอ้มไม่แน่ใจ” อรนภากระสับกระส่าย เธอก็ถามการินด้วยคำถามเดียวกันนี้เมื่อชายหนุ่มมาขอให้เธอลงไปที่ห้องของปุณยนนท์ด้วยกันเมื่อตอนเย็น “เฮียดังบอกว่าเพราะข่าวของเราที่เชียงใหม่ออกวันอาทิตย์”

“แล้วทำไม?”

“เอ่อ” อรนภาลังเล “เฮียว่า ไม่มีใครคิดหรอกว่าแอ้มกับคุณนนท์เลิกกัน”

เธอจำได้ว่าโกรธขึ้นมาวูบหนึ่ง การควงกันไปไหนมาไหนของเธอและปุณยนนท์ไม่ใช่เรื่องของใคร ในเมื่อต่างฝ่ายก็ต่างเป็นอิสระ การินก็ถามสวนมาเรียบๆ  แน่ใจหรือว่าปุณยนนท์ไม่มีพันธะ

อรนภารู้นิสัยปุณยนนท์ดี เขาเป็นคนไม่ค่อยพูดหากไม่ถาม เรื่องที่เขาตัดสินใจว่าจะทำ เขาก็จะทำ เธอไม่เคยถามว่าเขามีสัญญาอะไรกับใครหรือไม่ เพราะถ้าเขาไม่สะดวกเขาจะปฏิเสธเอง แต่ช่วงหลังๆ ที่เขาพยายามผลักไสให้เธอตัดสินใจสักที หรือว่า....

เธอกลั้นใจถามตรงๆ ว่า การินรู้ได้อย่างไรว่าปุณยนนท์มีพันธะ ฝ่ายนั้นยักไหล่ตอบมาง่ายๆ ว่า ปุณยนนท์ให้ลูกน้องเขาลาไปแต่งงานด้วย ไม่นาน สักห้าหกเดือนมาแล้วนี่เอง

อรนภาตัวชา เธอรู้ว่ามีคนที่แอบในหัวใจของปุณยนนท์ แต่เธอไม่คิดว่าเขาจะปิดเธอหากเขาแต่งงาน เราไม่ใช่อื่นไกลกันเลย บอกมาว่าคุณนนท์ต้องดูแลจิตใจของภรรยา เธอจะไม่ขอร้องให้เขาออกงานกับเธออีก ไม่เลย

“เฮียดังคิดว่าหลินดูข่าวนั้นหรือ”

“ทั้งน้องหลิน เฮียดังและอี๊ทิ ดูข่าวนั้นด้วยกันค่ะรวมทั้งแอ้มด้วย” อรนภากลืนน้ำลาย เธอยังคุยแหย่กับการิน เหมือนเธอเป็นคู่รักของปุณยนนท์อยู่ เป็นแค่การล้อเล่นกันเท่านั้นเอง เธอไม่รู้นี่ ว่าภรรยาของคุณนนท์จะนั่งเงียบอยู่ตรงนั้นด้วย

“ด้วยกัน! วันอาทิตย์!” นิสัยมากระแวงของทนายความทำให้อดซักไม่ได้ เขารู้ว่าข่าวจะออกวันอาทิตย์บ่าย แล้วทำไม จะต้องมีคนที่เกี่ยวข้องไปอยู่รวมกันดูข่าวนี้ด้วย หรือจะเป็นฝีมือของการิน

“เฮียดังชวนมาฉลองห้องใหม่ค่ะ”  อรนภาตอบมองคนที่นั่งตรงข้าม

การซักไซ้ของปุณยนนท์ก็สะกิดให้เธอคิดเช่นกัน การินไปรับเธอที่สนามบินพร้อมทิชากร รู้ว่าข่าวที่เธอไปโชว์รถจะออกบ่ายนั้นจากการบอกของเธอเอง ก่อนเขาจะเปรยว่าสุธีราก็อยู่คอนโดฯ นี้ด้วย เท่านั้นทิชากรก็จัดแจงโทรไปชวนลูกน้องคู่ใจขึ้นมาร่วมวงด้วย

อรนภาเพิ่งจะรู้ว่าสุธีราอยู่ที่นี่ โดยไม่เฉลียวใจเลยว่าจะอยู่กับปุณยนนท์  ดูเหมือนการินจะรู้ตัว ชายหนุ่มยกมือแบออกสองข้าง บอกว่าเขาบริสุทธิ์จากทุกคำกล่าวหา อรนภาค้อนวงใหญ่ รู้ว่าตัวเองทำนะซิ ไม่อย่างงั้นจะมาบอกว่าตัวเองไม่ผิดได้อย่างไง

“ฝากขอบคุณเฮียดังด้วยนะแอ้ม ผมจะไม่ลืมความกรุณาของเฮียดังเลย”

อรนภามองชายหนุ่มที่ส่งยิ้มให้ด้วยสายตาของคุณครูหลังจากปุณยนนท์วางสายไป การินหัวเราะโบกมือผ่านหน้าเหมือนไม่ใช่เรื่องใหญ่ “อย่ามองเฮียอย่างนั้นซิแอ้ม เฮียไม่ได้เป็นคนเอาน้องหลินของแอ้มไปซ่อนเสียหน่อย”

“แต่เฮียรู้ใช่ไหมคะว่าเป็น น้องหลินของคุณนนท์”

การินยักไหล่ เรื่องอะไรเขาจะตอบ ให้เรื่องเข้าตัว “พี่นนท์บอกว่าเป็นหลานของคุณแม่ ก็ถือเป็นน้องไม่ใช่หรือ”

อรนภาจ้องตาเรียวที่มองมาอย่างบริสุทธิ์ใจ เธอรู้เดี๋ยวนี้เองว่าการินเดินแผนได้ร้ายกาจขนาดไหน ถ้าเธอไม่ถลำใจไปกว่าครึ่งแล้ว เธอจะไม่วางใจการินเลย จะจับตามองเขาไม่ละสายตาแม้แต่นาทีเดียว
“เฮียรู้ไหมคะ ว่าเฮียเป็นคนที่ไม่อาจละสายตาได้”

หนุ่มตี๋ยิ้มกว้าง “ดีซิ ให้แอ้มมองได้เลยตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง เฮียไม่อายหรอก”

อรนภาหลับตาลงระงับอารมณ์นับหนึ่งถึงสิบก่อนลืมตามาจ้องตอบตาที่ฉายแววระยิบของหนุ่มเจ้าสำราญตรงหน้า
“แอ้มหมายถึงว่า เฮียร้ายค่ะ ต้องคอยมองเอาไว้ ไม่รู้ว่าเฮียจะไปก่อเรื่องอะไรอีก”

“เฮียไม่ได้ทำอะไรนะ” การินยกมือแบเสมอไหล่ หากตายิ่งแพรวพราย

อรนภาถอนหายใจ เธอรู้ว่าเขาจะทำหน้าตาย รู้สึกร้อนใจไปกับเรื่องที่เขาเป็นต้นเหตุก็ได้ แต่นี่เพราะต่อหน้าเธอ เขาก็แสดงให้เห็นชัดๆ แล้ว อยู่ที่ใครจะจับได้หรือไม่เท่านั้นเอง
“แอ้มเข้าใจแล้ว ที่อี๊ทั้งห่วงทั้งกลัวเฮีย เพราะเฮียร้ายอย่างนี้นี่เอง”

“ผู้ชายร้ายผู้หญิงรักนี่” การินยังทำเหมือนไม่รู้ตัวว่าโดนหญิงสาวประชด

“แอ้มดีใจที่ได้รู้จักเฮียดีขึ้นในวันนี้” หญิงสาวบอกเสียงเรียบ “เฮียทำให้แอ้มไว้ใจในความเป็นสุภาพบุรุษของเฮีย แล้วเฮียก็ทำให้แอ้มละสายตาจากเฮียไม่ได้ในความเป็นจอมวางแผนของเฮีย แล้ว เฮียจะทำยังไงต่อคะ”

ถูกเหน็บแรงขนาดนี้ คิดหรือว่าการินจะสลด ชายหนุ่มยิ้มกว้างกว่าเก่า เหมือนนี่ล่ะที่เขาต้องการ
“ไว้ใจ ละสายตาไม่ได้ มากกว่าคู่รักไหมแอ้ม”

อรนภาไม่คิดว่าตัวเองจะหน้าแดงกับคำถามธรรมดาอย่างนั้น
“ไม่ใช่ค่ะ” หญิงสาวสะบัดเสียงตอบ

“แล้วอะไรล่ะ ถึงจะเรียกว่าคู่รัก” น้ำเสียงนุ่มถามมาเบาๆ มือใหญ่ยังกอดอกสีหน้ายิ้มละไม แต่อรนภาไม่ไว้ใจหน้าตายิ้มๆ ของการินอีกแล้ว

“ควงออกทุกงานก็ยังไม่ใช่คู่รักหรอกค่ะเฮีย” อรนภาเหน็บกลับ เรื่องอะไรเธอจะไปบอกให้เขาวางแผนร้ายๆ อีกล่ะ และคราวนี้เป้าหมายเป็นตัวเธอเองเสียด้วย หญิงสาวเปลี่ยนเรื่อง
“เฮียไม่สงสารน้องหลินบ้างหรือคะ หนีไปไหนก็ไม่รู้”

“ก็อาจจะไปนอนหอพัก หนีไปต่างจังหวัด หรืออาจจะแค่ลงไปซื้อของเท่านั้นก็ได้”

“เฮียคิดว่าแค่นั้น” อรนภาชายตามอง ทำสัญญาณเรียกบริกรมาคิดเงิน “เราจะไปช่วยกันหาน้องหลินค่ะ หากเกิดอะไรขึ้นกับน้องหลินจริงๆ เฮียจะไม่รู้สึกผิดเลยหรือคะ”

การินยักไหล่ สุธีราแกร่งพอที่จะใช้ชีวิตคนเดียวในโลกกว้าง เขาก็อาจจะเสียดายที่ขาดลูกน้องฝีมือดีไป ชายหนุ่มถอนหายใจ เขาก็...แค่อยากจะให้ปุณยนนท์บอกทุกคนเรื่องสุธีราเสียที หรือสุธีราจะเป็นคนเปิดเผยก็ไม่ใช่เรื่องแปลก เพราะถึงตอนนี้อรนภาจะมีใจให้เขาบ้าง แต่เธอก็ยังยึดติดกับปุณยนนท์อยู่ดี อย่าคิดว่าเรื่องที่ควงกันไปออกงาน จะไม่สะเทือนถึงการิน
เขาหึง!

ชายหนุ่มโทรหาน้าสาว คืนนี้ทิชากรนอนค้างที่หอพัก แต่ได้รับคำตอบว่าสุธีราไม่ได้ไปที่นั่น ขณะที่อรนภาโทรกลับไปที่บ้านของปุณยนนท์ เด็กในบ้านบอกว่าสุธีราไม่อยู่ ครั้งสุดท้ายที่เธอกลับบ้านก็พร้อมปุณยนนท์เมื่อสองอาทิตย์ก่อน

“ไปหาคุณนนท์กันค่ะ” อรนภาชวน การินทำหน้านิ่ง

“มันไม่ใช่เรื่องแอ้มแล้วนะ” เขาเตือนด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย

“ยังไงแอ้มกับคุณนนท์ก็เป็นเพื่อนกัน เวลาอย่างนี้แอ้มปล่อยให้คุณนนท์อยู่คนเดียวไม่ได้หรอกค่ะ อย่างน้อยไปช่วยกันหา ช่วยกันคิดว่าน้องหลินไปไหน”

“ถ้าถามเฮีย เฮียจะบอกว่า แอ้ม ห่างกับพี่นนท์ดีที่สุด เมื่อไรที่หลินรู้ว่าพี่นนท์อยู่คนเดียวจริงๆ หลินจะกลับมาเอง” ชายหนุ่มละคำว่า ‘อาจจะ’ เอาไว้ เขายักไหล่ “แต่แอ้มไม่ได้ถามเฮียนี่”

อรนภาเม้มปาก แสดงออกชัดเจนว่าเธอไม่พอใจกับคำแนะนำที่ไม่ได้ขอของเขา “เฮียพูดเหมือนว่าที่น้องหลินไปเพราะแอ้ม”

“ใช่มั้ง ใครจะไปพอใจที่เราไปควงคู่กับสาวคนอื่นที่ทั้งสวย ทั้งรวยเพียบพร้อมกว่าแถมยังเคยเป็นคนรักกัน”

“แอ้มคิดว่าเฮียชอบแอ้มนะคะ แต่ตอนนี้แอ้มเริ่มคิดว่าเฮียทำเพื่อแยกน้องหลินออกจากคุณนนท์  ไม่ใช่เพราะแอ้ม แต่เป็นเพราะเฮียชอบน้องหลิน กลับกันเถอะค่ะแอ้มเหนื่อยกับเรื่องที่เฮียก่อมากพอแล้ว”

การินเพียงแต่ยิ้มไม่แก้ตัวสักกรณี ยิ่งทำให้หญิงสาวขุ่นข้องใจจนไม่ยอมพูดด้วยตลอดทางที่กลับคอนโดฯ อยากจะบอกให้ไปส่งที่บ้าน แต่เธอก็ต้องการจะไปดูปุณยนนท์ ไปอยู่เป็นเพื่อนเขา เหมือนการินจะเดาใจได้ เขากดลิฟต์หมายเลขชั้นของปุยนนท์ แทนของเขาหรือของเธอ อรนภาได้แต่มองค้อน

“แอ้ม ถึงเฮียจะร้าย แต่เฮียไม่เคยทิ้งลูกน้องนะ” การินบอกเมื่อเห็นค้อนงามๆ นั่น

“แอ้มขอโทษค่ะ เฮียดังไม่กินเด็กตัวเอง” หญิงสาวรำพึงท้ายประโยค เธอกล่าวหาเขาเกินไป หากคิดอีกแง่มุมหนึ่ง การินอาจจะไม่พอใจปุณยนนท์เพราะสุธีราก็จริง แต่เหตุผลอาจจะเป็นเพราะชายหนุ่มไม่ได้ให้เกียรติภรรยาพอ แถมยังมาควงเธอออกหน้าออกตาอีก

ก็แค่ยิงนัดเดียวได้นกสองตัว ผลประโยชน์ของลูกน้อง และคนอย่างอรนภาจะไม่ไปยุ่งกับคนที่มีเจ้าของ

หญิงสาวยักไหล่เอื้อมมือไปกดปุ่มชั้นของตัวเอง เธอจะให้เวลาปุณยนนท์อีกหนึ่งคืน เหตุผลสำคัญคือ เธอคิดว่าไม่ควรจะปล่อยให้การินเข้าใกล้ปุณยนนท์ในคืนนี้ และท่าทางของการินไม่ยอมให้เธอไปหาปุณยนนท์โดยไม่มีเขา หญิงสาวค้อนอีกครั้งเมื่อเห็นรอยยิ้มจางๆ ของชายหนุ่ม นิ้วเรียวเอื้อมมาคีบแขนเสื้อ

“ไปส่งแอ้มที่ห้องแล้วกลับไปที่ห้องตัวเองเลยนะคะ เฮียดัง อย่าลงไปก่อกวนคุณนนท์” หญิงสาวดักคอ การินยิ้มกว้าง

“จะให้ดี มาเฝ้าเฮียที่ห้องเลยไหมครับ เห็นเฮียเป็นคนชอบหาเรื่องเจ็บตัวไปได้”

อรนภาค้อนอีกที “แอ้มจะไปรู้เหรอคะ เห็นชอบหาเรื่องออกอย่างนี้ รับปากแอ้มมาก่อนค่ะ”

“ได้ ส่งแอ้มแล้ว เฮียจะกลับห้องตัวเองแล้วนอนให้หลับ โธ่” นายช่างใหญ่แกล้งคร่ำครวญ “พรุ่งนี้ต้องไปทำงานนะครับ จะเอาเวลาพักผ่อนไปหาเรื่องโดนชกฟรีทำไม”

อรนภาค้อนให้อีกครั้ง ก่อน เดินเข้าห้องปิดประตูลง มีหรือ เฮียดังจะยอมเจ็บตัวฟรี

การินอมยิ้มหมุนตัวเดินขึ้นบันไดไปอีกชั้น เขาหวัง หวังเอาไว้มากๆ เลยว่าสุธีราจะตัดสินใจกลับมาหาปุณยนนท์ก่อนชายหนุ่มจะหาตัวภรรยาที่หนีไปพบ หากเป็นอย่างนั้น เขาคงต้องยอมเจ็บตัวบ้างเพื่อปกป้องเด็กของเฮียดัง ไม่ว่าตอนนั้นอรนภาจะว่าอย่างไรก็ตาม แต่เฮียดังไม่เคยยอมให้ใครมาทำเด็กตัวเองฟรีๆ แน่นอน