ในความไม่มีอะไร ในความว่าง จุดหนึ่งปรากฏขึ้นมา เป็นการเริ่มวัฏสงสาร  แล้วแผ่ขยายออก จากไม่มีอะไรก็เป็นจิตสังขาร มีสติดูการเปลี่ยนแปลงตรงนี้ ดูการเปลี่ยนแปลงจากตรงนี้ เป็น สติ สมาธิ    จ

จิตเดิมผ่องใส เป็นจิตที่มีกิเลสเต็มตัว ได้ขัดเกลาด้วย ศีล สมาธิ ปัญญา ทำให้จิตผ่องใสเมื่อออกไปคลุกเคล้ากับ การงาน  ทางหู ตา จมูก ลิ้น กาย ใจ หรือเรียกว่า ทวารหก  ก็ทำให้จิตเศร้าหมอง เหมือนหิ

คำว่า “สติ”  ย่อม ถือเป็นธรรมสำคัญของความเพียร ทุกๆ ประโยค  และคำว่า “ปัญญา”  ก็ย่อม ถือเป็นสำคัญในเวลาที่ควรใช้ตามกาลของตน เพราะปั

ช่องว่างคืออากาสธาตุ ในอากาสธาตุหากพิจารณาเป็นจะให้ผลการวิปัสนาเร็ว คือกสิณอากาส ไม่มีอะไรตั้งอยู่ได้ในอากาสธาตุ แต่หากสามารถตั้งสติในอากาสธาตุจับรูปนามเพื่อวิปัสนาได้ สติ สมาธิ จะตั้งมั่นเป็นพื้นฐานต

เขาต้องการ ปิดบังเรื่องคดีล้มละลาย และรอเปิดเผยทีเดียวตอนใช้หนี้เสร็จ เพื่อให้คนมาชื่นชม ว่ามาจากผลจากการทำดีเผยแผ่ธรรม(ซึ่งมันจริงส่วนนึง)แต่รู้ไหมครับ เพราะอะไรถึงไม่เป็นตามเขาต้องการ เพราะมีสิ่งที่

พักนี้หันมา ปฏิบัติ โดยการลืมตาสมาธิแทน ก็กำหนดรู้สีแสง ผัสสะ อายตนะไปตามเรื่อง แต่ว่า การภาวนาก็ยังผลิกไปมา คือเมื่อจิตจับไปที่สภาวะไหน จนเกิดอาการหน่ายคลาย สมาธิก็เกิด อากาสาก็ปรากฏขึ้นมาทันที จิตก็

1.วิญญานเป็นผัสสะกระทบตัวที่นิ่งรู้ภายใน ตัวที่นิ่งรู้แปรเป็นสังขาร เกิดสายปฏิจสทุปบาท 2.ย้อนทวนกระบวนการเพื่อไปหาตัวที่นิ่งรู้ด้วยสติปัฐฐาน ตัวที่นิ่งรู้คือจิตในความหมายพระท่าน ตัวที่เป็นผัสสะคือวิญญ

สติ สมาธิ เป็นสิ่งประกอบร่วมกันไป 1.สติอย่างไรจึงมีสมาธิด้วย 2.สมาธิอย่างไรจึงมีสติด้วย 2ข้อนี้ ประกอบร่วมกันไปใน "ผู้รู้,ตัวรู้ ,รู้" จะเรียกว่าอะไรก็ได้ ใจจะบอกได้เป็นอย่างไรขณะนั้น มีผู้ก

คำกล่าว​นี้​มีหลักฐานอ้างอิง ทั้งพุทธวจนะ​และ​คำสอนพระพุทธทาส ในคอมเม้นต์13และข้อความ​ข้างล่าง​ " ประโยคที่ว่า... สิ่งทั้งหลาย ทั้งปวง  ไม่ควรยึดมั่น ถือมั่น  (สัพเพ

พระอนาคามี เป็นหนึ่งในผลการปฏิบัติธรรม ที่สำคัญในพระพุทธศาสนา หมายถึงผู้ที่บรรลุธรรมขั้นที่สามในสี่ของมรรค ผล โดยผู้ที่บรรลุอนาคามิ จะไม่มีการเกิดใหม่ในโลกนี้อีกต่อไป และจะไปเกิดในพรหมโลก แล้วบรรลุนิพ