ถ้าหากวันที่ 4 การชุมนุมเพื่อต่อต้านรัฐบาลไม่ได้ผล วันที่ 7 พรบ. นิรโทษกรรมคง ก็คงถกกันยาวในช่วงวาระที่ 2 และที่ 3
ไม่ว่าฝ่ายค้านจะอภิปรายได้ดีแค่ไหน มีเหตุผลที่ดีอย่างใด เราก็ไม่อาจจะหวังได้ว่า สส. ฝ่ายรัฐบาลจะเอาเนื้อหาสาระจากการอภิปรายไปใช้ในการตัดสินใจลงคะแนนในวาระ 2 และ 3 ดังนั้น พรบ. นิรโทษกรรมก็จะผ่านไปได้
ถ้าหากนิรโทษกรรมให้ประชาชนผู้บริสุทธิ์ มาชุมนุมเพื่อเรียกหาความเป็นธรรม (เพราะเขาคิดว่าเขาไม่ได้รับความเป็นธรรม) และมาทวงหาประชาธิปไตย (ที่มีคนพร่ำบอกเขาว่ามันถูกปล้นไป) ก็คงพอรับกันได้ เพราะเป็นคดีทางการเมือง
แต่คนสั่งเผา คนสั่งฆ่า คนจัดหาชายชุดดำ คนฆ่า คนขโมยของ คนเผา คนโกง คนทำผิดมาตรา112 ไม่ควรได้รับการนิรโทษกรรม เพราะเป็นการทำผิดกฎหมายอาญา ดังนั้นผิดถูกอย่างไรต้องผ่านกระบวนการยุติธรรมในศาล
ถ้าหากเรานิรโทษกรรมให้แก่คนทำผิดกฎหมายอาญาเพราะสภายกมือให้พ้นผิด แล้วอำนาจตุลาการอันเป็นขาที่ 3 ของประชาธิปไตยจะมีความหมายอะไร ต่อไปใครทำผิดอยากพ้นผิดก็เอาเรื่องเข้าสภาให้ สส. เป็นคนตัดสินให้พ้นผิด ต่อไปก็ไม่ต้องมีศาลกันแล้ว ใครกำกับการลงคะแนนของ สส. ในสภาได้ อยากทำอะไรก็ทำ ผิดถูกอย่างไรก็ไม่ต้องกลัว หากทำอะไรผิดมาก็เอาเข้าสภาพิจารณาให้พ้นผิด
คิดกันให้ดีจะให้ พรบ. ผ่านสภาแล้วค่อยมาต่อสู้ หรือว่าจะแสดงออกให้รู้ว่าในฐานะประชาชน
เราไม่เห็นด้วยที่จะใช้สภาล้างผิดให้คนทำผิดกฎหมายอาญา (กฎหมายที่ว่านี้คือกฎหมายที่มีมาก่อนการทำรัฐประหารในวันที่ 19 กันยายน 2549 ดังนั้นคงไม่มีใครมาบอกว่าเป็นกฎหมายที่เป็นผลไม้ผิดจากต้นไม้พิษ)
ผู้พิพากษาที่ตัดสินว่าใครผิดก็เป็นผู้พิพากษาอาชีพมาก่อนการทำรัฐประหาร ไม่ใช่คนที่ได้รับการแต่งตั้งโดย คมช. ดังนั้นก็คงไม่ใช่ผลไม้พิษอย่างที่เสื้อแดงโดนล้างสมอง
เหลืออีกประเด็นเดี่ยวที่จะกล่าวหาได้ก็คือผู้พิพากษาที่ตัดสินให้พวกเขาผิดนั้น ไม่มีควมยุติธรรม เพราะรับใช้อำมาตย์ ถ้าหากเชื่ออย่างนี้ก็จบ ไม่ต้องคุยอะไรกันแล้ว เมื่อเขื่อในวาทกรรมที่นายใหญ่ชี้นำ เราก็ไม่อาจจะคิดไปในทางเดียวกันได้
ปรองดองเกิดยากถ้าหากเราไม่เคารพกฎหมาย ไม่ให้ความสำคัญกับกระบวนการยุติธรรม
แต่จะอาศัยการลงคะแนนของสมาขิกสภาผู้แทนราษฎร
ที่ทำตัวเป็นข้าทาสบริวารที่ไม่เคยคิดหรือไม่มีวันกล้าะลงคะแนนเสียงแหกคอกเด็ดขาด
สภาง่อยเปลี้ยขนาดนี้แล้ว ยังมีนางนกแก้วเจื้อยแจ้วตลอดเวลาว่า"ให้เป็นเรื่องของสภา"
พวกเราเห็นด้วยไหม เหตุผล วันที่4 ควรออกมา..ไล่รัฐบาล
เหตุผล วันที่4 ควรออกมา..ไล่รัฐบาล
ไม่ว่าฝ่ายค้านจะอภิปรายได้ดีแค่ไหน มีเหตุผลที่ดีอย่างใด เราก็ไม่อาจจะหวังได้ว่า สส. ฝ่ายรัฐบาลจะเอาเนื้อหาสาระจากการอภิปรายไปใช้ในการตัดสินใจลงคะแนนในวาระ 2 และ 3 ดังนั้น พรบ. นิรโทษกรรมก็จะผ่านไปได้
ถ้าหากนิรโทษกรรมให้ประชาชนผู้บริสุทธิ์ มาชุมนุมเพื่อเรียกหาความเป็นธรรม (เพราะเขาคิดว่าเขาไม่ได้รับความเป็นธรรม) และมาทวงหาประชาธิปไตย (ที่มีคนพร่ำบอกเขาว่ามันถูกปล้นไป) ก็คงพอรับกันได้ เพราะเป็นคดีทางการเมือง
แต่คนสั่งเผา คนสั่งฆ่า คนจัดหาชายชุดดำ คนฆ่า คนขโมยของ คนเผา คนโกง คนทำผิดมาตรา112 ไม่ควรได้รับการนิรโทษกรรม เพราะเป็นการทำผิดกฎหมายอาญา ดังนั้นผิดถูกอย่างไรต้องผ่านกระบวนการยุติธรรมในศาล
ถ้าหากเรานิรโทษกรรมให้แก่คนทำผิดกฎหมายอาญาเพราะสภายกมือให้พ้นผิด แล้วอำนาจตุลาการอันเป็นขาที่ 3 ของประชาธิปไตยจะมีความหมายอะไร ต่อไปใครทำผิดอยากพ้นผิดก็เอาเรื่องเข้าสภาให้ สส. เป็นคนตัดสินให้พ้นผิด ต่อไปก็ไม่ต้องมีศาลกันแล้ว ใครกำกับการลงคะแนนของ สส. ในสภาได้ อยากทำอะไรก็ทำ ผิดถูกอย่างไรก็ไม่ต้องกลัว หากทำอะไรผิดมาก็เอาเข้าสภาพิจารณาให้พ้นผิด
คิดกันให้ดีจะให้ พรบ. ผ่านสภาแล้วค่อยมาต่อสู้ หรือว่าจะแสดงออกให้รู้ว่าในฐานะประชาชน
เราไม่เห็นด้วยที่จะใช้สภาล้างผิดให้คนทำผิดกฎหมายอาญา (กฎหมายที่ว่านี้คือกฎหมายที่มีมาก่อนการทำรัฐประหารในวันที่ 19 กันยายน 2549 ดังนั้นคงไม่มีใครมาบอกว่าเป็นกฎหมายที่เป็นผลไม้ผิดจากต้นไม้พิษ)
ผู้พิพากษาที่ตัดสินว่าใครผิดก็เป็นผู้พิพากษาอาชีพมาก่อนการทำรัฐประหาร ไม่ใช่คนที่ได้รับการแต่งตั้งโดย คมช. ดังนั้นก็คงไม่ใช่ผลไม้พิษอย่างที่เสื้อแดงโดนล้างสมอง
เหลืออีกประเด็นเดี่ยวที่จะกล่าวหาได้ก็คือผู้พิพากษาที่ตัดสินให้พวกเขาผิดนั้น ไม่มีควมยุติธรรม เพราะรับใช้อำมาตย์ ถ้าหากเชื่ออย่างนี้ก็จบ ไม่ต้องคุยอะไรกันแล้ว เมื่อเขื่อในวาทกรรมที่นายใหญ่ชี้นำ เราก็ไม่อาจจะคิดไปในทางเดียวกันได้
ปรองดองเกิดยากถ้าหากเราไม่เคารพกฎหมาย ไม่ให้ความสำคัญกับกระบวนการยุติธรรม
แต่จะอาศัยการลงคะแนนของสมาขิกสภาผู้แทนราษฎร
ที่ทำตัวเป็นข้าทาสบริวารที่ไม่เคยคิดหรือไม่มีวันกล้าะลงคะแนนเสียงแหกคอกเด็ดขาด
สภาง่อยเปลี้ยขนาดนี้แล้ว ยังมีนางนกแก้วเจื้อยแจ้วตลอดเวลาว่า"ให้เป็นเรื่องของสภา"
พวกเราเห็นด้วยไหม เหตุผล วันที่4 ควรออกมา..ไล่รัฐบาล