๐ มาลีโรยโปรยกลีบจีบกรังแห้ง
บุปผาแสร้งแถลงนัยให้รู้สึก
พยอมเหน็บเจ็บช้ำล่วงล้ำลึก
บาดผนึกตรึกแน่น .. แทนผาณิต ........

๐ เราพบกันมันสายไปสักหน่อย
ต่างมีรอยแผลเก่าแคร์สกิด
แม้ล่วงผ่านนานปียังมีพิษ
เพียงต่างปิดบังไว้ .. มิให้รู้ ......

๐ ตา..สองเราฉาบเศร้าเป็นเงาฉาย
บาดแผลร้ายกายใจนั้นมันยังอยู่
ถามความผิดสกิดใจไม่อยากรู้
เหลือจะสู้หน้ากับใคร .. ละอายท้อ .......

๐ หากสองเราลืมไม่ได้อย่าหมายภักดิ์
รอยแผลรัก เรา,เธอ,ฉัน,นั้นหลอนหนอ
หาใช่ว่าเราเข้าใจกันไม่พอ
ไม่ร่วมก่อยึดหลักมั่น .. ผูกสัญญา ...........

๐ แบบแปลนใจเราสองหมองแผลเก่า
ยังคงเศร้าโศกศัลย์ขั้นเพรียกหา
ยังซ่อนชู้ทางใจในสายตา
รักคงล้า สักวัน .. ฉันและเธอ .............