อยากเป็น"หมอ"เพราะ อยากช่วยคนจริงๆ หรือ แค่อยากฐานะดี มีหน้าตาในสังคม !!!

กลางดึกคืนหนึ่ง ในห้องจัดเลี้ยงของโรงแรม ขณะที่ชายหนุ่มกำลังสนุกกับงานเลี้ยงมีทติ้งของคนเสื้อแดง ซึ่งกำลังคุยกันอย่างเมามันส์ มีการเสนอนโยบายต่างๆ ราวกับแต่ละคนเป็นนายกรัฐมนตรีก็มิปาน ถกเถียงกันถึงเรื่องยาฆ่าแมลง ยี่ห้อไหน ผสมสารอะไรที่สามารถฆ่าแมลงสาปให้ตายได้หมดรัง.......ทันใดนั้น เสียงโทรศัพท์ของเขาดังขึ้น “กริ้งงงงง กริ๊งงงงงง” (เป็นโทรศัพท์รุ่นเก่า เพราะชายหนุ่มค่อนข้างฐานะไม่ดีไม่มีสมาร์ทโฟนใช้ เสียงเลยเป็นอย่างนั้น) เสียงจากปลายสายบอกกับชายหนุ่มว่า “ปวดท้องมาก ไม่ไหวแล้ว พาหนูไปโรงพยาบาลหน่อย” ทันทีที่รู้ว่าแฟนสาวตัวเองไม่สบายอย่างหนักเขาได้บอกลาพี่ๆที่กำลังพูดคุยอย่างออกรส ราวกับประชุมสภานั้น โดยก่อนไป เขาไม่ลืมเสนอนโยบายเกี่ยวกับการจราจรไว้ให้ช่วยกันตัดสินใจ ก่อนจะปลีกตัวออกไปรับแฟนสาวไปโรงพยาบาล ด้วยใจที่แอบอดเสียดายว่า อาจจะพลาดการอนุมัติงบประมาณตัวไหนไปรึเปล่า !!

ฝน.....ได้ตกลงมาอย่างหนักตั้งแต่ช่วงเย็น โดยตอนนี้ก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะหยุดแต่อย่างไร ชายหนุ่มขับรถเก๋งสีขาวยี่ห้อที่มีพี่บี้ เป็นพรีเซ็นเตอร์ ซึ่งเป็นรถที่ได้มาจากนโยบายรถคันแรก ฝ่าสายฝนที่กระหน่ำลงมา พาแฟนสาวที่น้ำตาซึมด้วยความเจ็บปวดอยู่ข้างๆ ไปยังโรงพยาบาลประจำจังหวัด ซึ่งโชคดีที่จังหวัดที่เขาอยู่เป็นจังหวัดเล็กๆ ที่มีประชาชนมีความสุขที่สุดในประเทศ ทำให้เค้าอาจจะไม่ต้องรอคิวนานที่โรงพยาบาลก็เป็นได้ เพราะคงมีแต่คนมีความสุขคนป่วยคงจะน้อย

อย่างที่คิดไว้จริงๆ ไม่ต้องรอคิวเลย....เขาพึมพำในใจว่าช่างโชคดีเหลือเกินที่อยู่จังหวัดนี้.... ชายหนุ่มพาแฟนสาวเข้าห้องฉุกเฉิน พยาบาลกุลีกุจอมาตรวจคนไข้อย่างขะมักเขม้น “ญาติกรุณารออีกฝั่งนะคะ” เสียงจากพยาบาล พร้อมทั้งรูดม่านปิดเตียงคนไข้ไว้ ราวกับว่าการตรวจคนปวดท้องกระเพาะเป็นความลับระดับสูง ชายหนุ่มออกมารออีกฝั่งด้วยใจจดจ่อ สายตาของเขาเริ่มกวาดไปรอบๆห้องฉุกเฉินเพื่อสำรวจเผื่อจะเจอดาราหรือคนดังแอบมารักษาตอนดึกๆ  แล้วสายตาก็เห็นหมอเวรสองคนที่ประจำอยู่ในห้องฉุกเฉิน คนหนึ่งกำลังง่วนอยู่หน้าคอมชายหนุ่มคิดในใจงานหมอคงยุ่งตลอด ขนาดตอนนี้เกือบห้าทุ่มแล้วยังต้องทำงานหน้าคอมอีกแล้วไหนจะคอยรักษาคนไข้อีก “หมอคะมาตรวจคนไข้ค่ะ” เสียงใสๆจากพยาบาลคนสวย ที่อาจจะสวยน้อยกว่าแฟนของชายหนุ่มนิดหน่อย ร้องเรียกหาหมอ เมื่อคุณหมอได้ยินดังนั้น จึงลุกจากโต๊ะทำงานด้วยความรวดเร็วจนชายหนุ่มคิดว่าเวลาหยุดเดินไปแล้วซะอีก

หมอหนุ่มใส่เสื้อกราวน์สีขาวบริสุทธิ์กางเกงยีนเดฟลายดอก ซึ่งชายหนุ่มเห็นก็พอเดาได้ว่าหมอคนนี้อาจมีความเป็นชายไม่ครบร้อยก็ได้ แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น หมอหนุ่มได้เดินไปรักษาแฟนสาวของเค้าหลังม่านนั้นอยู่สักพัก ขณะรอชายหนุ่มได้เหลือบไปเห็นหน้าจอคอมพิวเตอร์ เปิดโปรแกรมที่เป็นสีน้ำเงินๆอยู่ เค้าได้แต่สงสัยว่าที่หมอยุ่งอยู่หน้าคอมอาจจะเป็นโปรแกรมสื่อสารของทางโรงพยาบาลก็เป็นได้ ข้างโต๊ะคอมเป็นผู้หญิงหน้าตาดีคนนึงใส่เสื้อกราวน์สีขาวกระโปรงสีเหลืองอ่อนๆ ชายหนุ่มเดาว่าคงจะเป็นหมออีกคนแน่ๆ เธอกำลังง่วนอยู่กับโทรศัพท์มือถือ โดยที่ไม่ได้สนใจบรรยากาศรอบๆตัวใดๆเลย ชายหนุ่มได้แต่เดาไปต่างๆนาๆ ว่าอาจจะมีการปรึกษาเคสการรักษาทางไลน์อยู่ก็ได้

พยาบาลเข็นแฟนสาวของเขาออกมา บอกให้นอนรอดูอาการในห้องก่อน ชายหนุ่มผละเข้าไปจับมือของแฟนสาวไว้แน่น ถามไถ่อาการ และรอเวลาผ่านไปหวังว่าการรักษาของหมอจะทำให้เธอดีขึ้น ผ่านไปแล้วสามสิบนาที ชายหนุ่มสำรวจไปรอบๆห้องฉุกเฉิน แอบคิดในใจว่าทำไมพยาบาลห้องฉุกเฉินถึงได้หน้าตาดีนัก สงสัยคงจะคัดคนหน้าตาดีมาไว้ห้องนี้เผื่อคนไข้ฉุกเฉินเห็นหน้าพยาบาลแสนสวยทั้งหลาย จะได้มีกำลังใจอยากอยู่บนโลกนี้ต่อไปก็เป็นได้ ชายหนุ่มเดาไปเรื่อย

หมอหนุ่มยังคงง่วนอยู่หน้าจอคอม ด้วยสีหน้าที่ไร้อารมณ์ความรู้สึกสุดๆ “หมอคงเหนื่อย” ชายหนุ่มพึมพำในใจ และอดนึกสงสัยไม่ได้ว่าจะต้องรออีกนานแค่ไหน ตั้งแต่ที่เข็นออกมาก็ครึ่งชั่วโมงแล้วแฟนสาวก็ยังไม่มีท่าว่าอาการจะดีขึ้น เขาเลยถามหมอ “หมอครับ ผ่านมาสี่สิบนาทีแล้วยังไม่ดีขึ้นเลยครับ” หมอลุกมาที่เตียงด้วยหน้าตาที่ไร้วิญญาณ ถามอาการคนไข้ จากนั้นเขียนใบสั่งที่ปลายเตียง แล้วก็ลุกไป ผ่านไปสักพักพยาบาลเดินมาอ่านใบสั่ง แล้วนำยามาฉีดให้กับแฟนสาวของเค้า ที่อาการยังไม่ดีขึ้นเลยจากนั้นชายหนุ่มก็รอเวลาดูอาการของแฟนสาวต่อไป

ขณะรอดูอาการอยู่นั้น ชายหนุ่มได้ยินว่าพยาบาลบอกหมอว่าจะมีเคสฉุกเฉินเข้ามาจากต่างอำเภอ หมอสาวมองดูนาฬิกา แล้วบ่นพึมพำคงไม่น่าจะมาทันหรอกตั้งไกล สักพักผู้ช่วยพยาบาลเข็นคนป่วยเข้ามาในห้องฉุกเฉินเข็นเตียงไปสุดมุมห้อง พร้อมทั้งปิดม่าน หมอสาวบ่นออกมาลอยๆ “มาเร็วจัง ช้าไปอีกสิบห้านาทีก็ไม่ได้” พร้อมทั้งเดินไปรักษาคนไข้ เสียงคุณหมอลอดออกมาจากม่าน “ไม่เห็นร้องโอดโอยแล้วนี่ หายแล้วมั้ง” ชายหนุ่มได้ยินก็ได้แต่คิดว่าคงเป็นวิธีปลอบคนไข้อย่างหนึ่งที่ได้ร่ำเรียนมาก็เป็นได้ เขาก็ไม่ได้สนใจอะไรรอดูอาการของแฟนสาวต่อไปสักพัก หมอก็ยังไม่มาดู เขาเลยตัดสินใจร้องเรียกหมออีกรอบ หมอหนุ่มยังคงหน้าตาไร้วิญญาณ เดินมาที่เตียงถามอาการแล้วส่งแฟนสาวของเค้าไปห้องเอ๊กซเรย์

หลังจากเอ๊กซเรย์เรียบร้อยแล้ว เค้ากลับมาที่ห้องฉุกเฉินก็ไม่เจอทั้งหมอหนุ่มและหมอสาวสองคนนั้นแล้ว คงออกเวรไปแล้วหล่ะ คงต้องนอนรอดูอาการต่อไป ชายหนุ่มสังเกตว่ารอบหลังเที่ยงคืนเหลือหมออยู่คนเดียวเป็นหมอผู้ชายอายุไม่น่าจะเกิน สามสิบ กำลังง่วนอยู่หน้าคอมอยู่โดยไม่ได้สนใจชายหนุ่มหรือแฟนเลย ซักพัก มีคนไข้ฉุกเฉินถูกเข็นเข้ามา แล้วเข็นเข้าไปอีกห้องนึงอย่างรวดเร็ว หมอรีบลุกเข้าไปดูอาการคนไข้ในห้องนั้นอยู่นาน พยาบาลคนอื่นๆ เริ่มวิ่งกันวุ่นในห้องฉุกเฉิน มีญาติของคนไข้รออยู่ด้านหน้าห้องนั้นกำลังวิตกกังวลอย่างหนัก

อาการของแฟนสาวดีขึ้นแล้วแต่ยังไม่มีใครมาสนใจเพราะกำลังง่วนอยู่กับคนไข้ฉุกเฉินคนล่าสุดที่นำเข้ามา ผ่านไปประมาณชั่วโมงนึง หมอหนุ่มออกมาคุยกับญาติคนไข้ฉุกเฉิน ชายหนุ่มเดาว่าคนไข้ไม่น่าจะรอด สักพัก พยาบาลบางคนก็ทยอยออกมาจากห้องนั้น ซึ่งแน่แท้แล้วว่าไม่รอด ชายหนุ่มสังเกตเห็นความเศร้าของญาติคนไข้ที่มารออยู่ น้ำตาของเธอไหลอาบสองแก้ม หมอหนุ่มได้แต่ปลอบว่าหมอพยายามที่สุดแล้ว พร้อมทั้งคุยโทรศัพท์กับญาติคนอื่นๆของคนไข้ ชายหนุ่มได้แต่สงสัยว่า ทำไมห้องฉุกเฉิน ถึงไม่มีหมออาวุโสอยู่เลย แล้วจะไว้ใจหมอหนุ่มๆสาวๆ ในการยื้อชีวิตในวินาทีฉุกเฉินได้อย่างไร เขาได้แต่ครุ่นคิด...

อีกสิบนาทีตีสอง หมอหนุ่มเดินมาดูแผ่นฟิล์มที่เอ๊กซเรย์แฟนสาวของชายหนุ่ม แล้วถามอาการ เธอบอกหมอหนุ่มว่าอาการดีขึ้นแล้ว หมอจึงให้กลับได้ ชายหนุ่มออกมารอชำระเงินที่เค้าเตอร์ เนื่องจากไม่เคยมาโรงพยาบาลกลางดึก เลยคิดว่าอาจจะมีค่าล่วงเวลา ค่ารักษาอาจจะแพงก็ได้ พนักงานห้องจ่ายยายื่นบิลมาบอกให้ไปจ่ายที่ห้องการเงิน ชายหนุ่มเหลือบไปเห็นราคา 850 บาท นึกในใจ เอาแล้วไง รอบดึกไม่มีสามสิบบาทจริงด้วย จากนั้นเดินไปรอจ่ายเงิน พนักงานแจ้งมาว่าค่ารักษาพยาบาล 30 บาท ชายหนุ่มได้ยินดังนั้นก็ดีใจมาก รู้สึกว่านโยบายดีๆแบบนี้ ทำให้คนจนก็สามารถมารักษาพยาบาลได้แม้จะฉุกเฉินก็ตามทีแล้วในอดีตพวกที่มันคัดค้านไม่เห็นด้วยกับโครงการนี้ ตอนนี้มันไปมุดหัว หรือไปรักษากันที่ไหนนะชายหนุ่มได้แต่ครุ่นคิด