๐ ไฟอารมณ์ ลุกลามยามคิดถึง
คลั่งรำพึงตรึงตราทุกครากระหาย
สัมผัสแต่ความว่างอย่างเปล่าดาย
มองดาราพราวพร่างพรายอับอายดวง

๐ ราตรีแรม แจ่มดาราฟ้าคืนนี้
เหมือนมีม่านคลี่คลุมทาบบังภาพสรวง
บังความหวังบังความฝันอันล้นทรวง
พิกัดหน่วงเหนี่ยวความมืดบังยืดยาว

๐ บทบังความวาบหวามสมอารมณ์ชื่น
ภิรมย์ รื่น กลับขื่นขม คืนฟ้าขาว
จางสีดำ  ด้วยแรง  จากแสงดาว
แม้พร่างพราวไร้ความหมายในคืนนี้

๐ ปมสีดำ ถามใจ ? ไม่มองข้าม
ขาวขาดงาม  ยามจำรัส รัศมี
ระหว่างหนึ่ง  ซึ่งนิยม  สมฤดี
ไม่พบมี .. สีใด .. ดับไฟอารมณ์ ...........