คราวนี้บอกไว้ก่อนเลยว่า แปลออกน้อยมากค่ะ เพราะฉะนั้นเดาซะเยอะ
หากผิดพลาดประการใด ขออภัยด้วยนะคะ

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้- นานามิที่ดูเหตุการณ์ในอดีตอยู่ เสียใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นกับยูคิจิจนร้องไห้ออกมา คุโรมาโร่จึงปลอบใจนานามิว่า ที่นานามิดูอยู่มันเป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในอดีต เธอร้องไห้ไปก็ไม่คุ้มค่าหรอก แต่นานามิก็บอกว่าสามีของยูคิจิถูกปีศาจฆ่าตาย สุดท้ายแล้วยูคิจิก็ไม่สามารถปกป้องความสุขเอาไว้ได้อยู่ดี ...

- คุโรมาโร่กลับเห็นว่า การที่ตายไปโดยที่ยังสามารถยิ้มได้ต่างหาก ที่เขาถือว่ามันเป็นชีวิตที่ยอดเยี่ยมที่สุดแล้ว คุโรมาโร่มองไปยังความทรงจำที่เกิดขึ้นต่อไป มองเห็นอาคุร่าโอกำลังมาหาโทโมเอะ เขามองว่าอาคุร่าโอเป็นปีศาจที่น่าสงสารจริงๆ เพราะไม่เข้าใจถึงความโดดเดี่ยวของตัวเอง

- อาคุร่าโอกล่าวทักทายว่า คิดถึงโทโมเอะจริงๆ โทโมเอะเห็นอาคุร่าโอก็ทักว่า ไปทำอะไรที่ไหนมา ทำไมมีกลิ่นเลือดออกมาจากตัวด้วย  อาคุร่าโอตอบว่า ไม่รู้ทำไมช่วงนี้การโจมตีทางด้านตะวันออกหนักหน่วงเหลือเกิน เมื่อกี้เขาก็เพิ่งโดนพวกที่อ้างว่ามาจากอิซุโมะ(เทวดา)ล้อมเอาด้วยเหมือนกัน... แต่ทว่าอาคุร่าโอยังพูดไม่ทันจบ โทโมเอะก็เอามือทะลวงไหล่ของเขาซะก่อน อาคุร่าโอตกใจและถามว่าโทโมเอะจะทำอะไร

- โทโมเอะเอาของอย่างนึงออกมาจากตัวของอาคุร่าโอ และบอกว่า มันถูกฝังอยู่ในไหล่ของเขา ดูท่าทางแล้วเหมือนเป็นเมล็ดพืช โทโมเอะเห็นดังนั้นจึงสวดต่อว่า สรุปว่าอาคุร่าโอไม่ได้ป้องกันเลยใช่ไหม? ก็เลยถูกพวกนั้นเล่นงานเข้าล่ะสิ และถ้าหลีกเลี่ยงได้ก็หลีกเลี่ยงบ้างเถอะ อาคุร่าโอได้ยินดังงั้นจึงตอบกลับไปว่า เขาเกลียดการหลีกเลี่ยง มันไม่เข้ากับนิสัยของเขา โทโมเอะได้ยินอย่างงั้นเลยได้แต่ถอนหายใจออกมา

- อาคุร่าโอชวนโทโมเอะไปอิซุโมะด้วยกัน ถึงแม้มันจะไกลไปหน่อยแต่ก็ไม่เลว แล้วจะได้ทำให้พวกนั้น(เทวดา)แปลกใจด้วย อาคุร่าโอเห็นเพื่อนรักไม่ตอบและกำลังเดินจากเขาไปจึงถามว่า โทโมเอะเป็นอะไรไป แต่คำตอบที่โทโมเอะตอบกลับมาคือ ...

"ข้าหลงรักมนุษย์ผู้หญิงคนนึง เพื่อใช้ชีวิตอยู่กับนางแล้ว ข้ากำลังคิดที่จะเปลี่ยนเป็นมนุษย์อยู่"

- เมื่อฟังคำตอบของเพื่อนรักแล้ว อาคุร่าโอถึงกับหลุดหัวเราะออกมา และบอกว่า โทโมเอะช่างโง่จริงๆ เขาไม่มีทางเปลี่ยนเป็นมนุษย์ได้หรอก นี่สมองของเขายังปกติดีอยู่อีกรึเปล่าเนี้ย?? โทโมเอะบอกว่า เขาพูดจริง การเปลี่ยนปีศาจให้กลายเป็นมนุษย์ผู้ที่ได้มีเพียงเทพเท่านั้น แต่เขาได้ยินมาว่า เทพตกสวรรค์ก็สามารถทำเรื่องพวกนี้ได้เหมือนกัน อาคุร่าโอได้ยินคำตอบครั้งนี้ก็เลือดขึ้นหน้า กระชากคอเสื้อโทโมเอะ และถามอีกครั้งว่า เขาเอาจริงหรือ? ซึ่งคำตอบของโทโมเอะยังคงเหมือนเดิมคือ เขาเอาจริง

- อาคุร่าโอผลักโทโมเอะลงไปบนพื้นหิมะ และขึ้นคร่อมพร้อมกับพูดอย่างรุนแรงว่า ...

"เจ้าควรรู้เอาไว้นะ ข้าเกลียดพวกอ่อนแอที่สุด!"
"ถ้าเจ้าเปลี่ยนเป็นพวกมนุษย์ที่อ่อนแอที่สุดล่ะก็ เจ้าก็จะมีคุณค่าเท่ากับพวกเดียรัจฉานเท่านั้นแหละ!!"
"ถ้าหากเจ้ากล้าไปก็ลองดูสิ ข้าจะฆ่าเจ้าให้เร็วที่สุดเอง!!!"

- โทโมเอะที่โดนอาคุร่าโอคำรามใส่อย่างรุนแรงกลับแสดงสีหน้าเศร้าออกมา ทั้งยังบอกอีกว่า หากเขาถูกฆ่าตายด้วยมือของอาคุร่าโอก็ไม่เป็นไร เพราะเขาเข้าใจดีว่าอาคุร่าโอเป็นคนแบบนี้ ... โทโมเอะดึงอาคุร่าโอเข้ามากอดและบอกให้ อาคุร่าโอระวังตัวตอนไปอิซูโมะด้วย ถึงแม้เขาจะไม่ได้ไปด้วย แต่อาคุร่าโอก็ไม่ได้อยู่ตัวคนเดียว ...

'อาคุร่าโอ .. ปีศาจที่ไม่ว่าใครที่แข็งแกร่งขนาดไหน ก็ยังไม่สามารถโค่นลงได้ ... ข้าที่อยู่ต่อหน้าเจ้าก็ไม่มีข้อยกเว้นเช่นกัน'
(หมายถึงโทโมเอะก็ไม่สามารถเอาชนะได้เช่นกัน)


"อาคุร่าโอ ... ลาก่อน"
'ไม่ว่าจะไปที่ไหน พวกเราสองคนก็อยู่ด้วยกันตลอดไป'

- ทางฝั่งยูคิจิ เธอรู้สึกดีขึ้นจากอาการป่วยอย่างทันตาเห็น เธอเหมือนจะจำได้ว่าได้ยินเสียงของนานามิที่บอกให้เธออดทนไว้ และบอกให้เธอกินยา(ตามังกร)ลงไป (เธอลืมตาได้แล้วด้วย)

- ทางอาคุร่าโอที่กลับมาจากฝั่งโทโมเอะแล้ว อารมณ์กำลังขุ่นมัวสุดๆ แต่ก็มีพวกจากอิซูโมะมารอปราบเขาอยู่ในที่พักแล้ว อาคุร่าโอเห็นแล้วก็บอกกับพวกนั้นว่า ไม่รู้จักเข็ดหลาบเลยนะ ในใจก็กำลังคิดถึงคำพูดที่บอกว่าลาก่อนของโทโมเอะอยู่ และพึมพำออกมาว่า มันไม่ใช่อย่างงั้นหรอก ไม่ว่าจะตอนไหน เขาก็เป็นโล่และโทโมเอะก็เป็นดาบ เห็นๆกันอยู่ว่าเขาก็ต้องมีโทโมเอะ และโทโมเอะก็ต้องมีเขาเช่นกัน

- ในขณะที่อาคุร่าโอกำลังนั่งรอพวกอิซูโมะโจมตีใส่ตนเองอยู่นั้น ปีศาจขนกลับฆ่าและกินพวกอิซูโมะจนหมด อาคุร่าโอเลยทักว่ามันจะตัวใหญ่ไปถึงไหนกัน มันก็ตอบว่า มันไม่ยอมให้ใครแตะอาคุร่าโอแม้แต่ปลายก้อยหรอก ถึงจะไม่มีเจ้าจิ้งจอกแล้ว แต่มันก็จะอยู่ข้างกายอาคุร่าโอต่อไป

- อาคุร่าโอบอกกับปีศาจขนว่า โทโมเอะเกลียดกลิ่นของปีศาจขน ตอนนี้ร่างกายของมันใหญ่ขึ้น เขาก็ชักจะได้กลิ่นด้วยเหมือนกัน พูดจบเขาก็ไล่ปีศาจขนออกไป

- ทางฝั่งของคนที่เคยคุ้มกันเกี้ยวเจ้าสาวของนานามิ (ลืมชื่ออะ) เขาขโมยปลาในหมู่บ้านกิน และถูกชาวบ้านคนด่าว่า นั้นมันเป็นของที่นายท่านเอามา เขากลับไม่ทุกข์ไม่ร้อนบอกว่า มิน่าล่ะ อร่อยดีนะ ในขณะที่กำลังทะเลาะกันอยู่นั้น ก็มีชาวบ้านคนนึงเข้ามาบอกว่า นายท่านมาแล้ว และยังพาผู้หญิงคนนึงมาอีกด้วย ซึ่งก็คือโทโมเอะกับยูคิจินั้นเอง (ยูคิจิยังแกล้งหลับตาอยู่)

- เนื่องจากดวงตามังกรที่กินเข้าไป ทำให้ยูคิจิสุขภาพดีขึ้นมาก โทโมเอะจึงพาเธอมาที่หมู่บ้าน เพราะเธอใกล้คลอดแล้ว เมื่อยูคิจิแนะนำตัวเสร็จแล้ว โทโมเอะเลยขอตัวไปรับลมหน่อย เขาเหลือบเห็นยูคิจิยิ้มอย่างมีความสุขเวลาอยู่กับพวกมนุษย์จึงคิดว่า พวกมนุษย์ยังไงก็อยากอยู่กับพวกมนุษย์ด้วยกัน

- โทโมเอะไปเจอผู้ชายที่เคยคุ้มกันเกี้ยว ชายคนนั้นบอกว่า หากไม่รีบพายูคิจิไปจากที่นี่ เดี๋ยวพวกปีศาจก็ตามมา บ้านที่ยูคิจิแต่งเข้าไปก็โดนทำลายแล้ว พวกนั้นจะต้องตามมาถึงที่นี่แน่นอนเลย โทโมเอะบอกว่า พวกเขาอยู่ไม่นานหรอก ไม่ต้องเป็นห่วง ในขณะที่โทโมเอะกำลังเดินจากไป ชายคนนั้นก็พูดต่อว่า ผู้หญิงคนนั้นต้องเป็นพวกเดียวกับปีศาจแน่ๆเลย (น่าจะหมายถึงนานามิ) จู่ๆก็ปรากฎตัวออกมาจากมุมมืดๆ แถมยังตามหาเทพตกสวรรค์อีก ต้องเกี่ยวข้องกับปีศาจแน่นอนเลย เขาอุตส่าห์หนีไปหาที่ปลอดภัยแล้วเชียว นึกไม่ถึงว่าแม้แต่ที่นี้ก็ยัง ... (อย่างมั่วค่ะ ย่อหน้านี้)

- ชายที่ตกอยู่ในความกลัวยังพูดไม่ทันจบ พอโทโมเอะได้ยินคำว่าเทพตกสวรรค์ ก็ถามว่าเทพนั้นชืออะไรทันที ... เขาคิดว่าหายสามารถอยู่เคียงข้างยูคิจิได้ จะอะไรเขาก็ไม่ต้องการทั้งนั้น ...

- ยูคิจิกำลังเจ็บท้องคลอดอย่างหนัก โทโมเอะก็รีบถามชาวบ้านว่าเธอเป็นอะไร ชาวบ้านก็ตอบว่า ไม่เลวเลย อย่างงี้เดี๋ยวคืนนี้ก็คลอดแล้วล่ะ โทโมเอะเห็นยูคิจิปวดท้องหนักก็เลยแย้งว่า ยูคิจิปวดซะขนาดนี้บอกว่าไม่เป็นไรได้ยังไงกัน เด็กจะเป็นยังไงเขาไม่สนใจ แค่รีบๆเอาออกมาก็พอแล้ว ยูคิจิได้ยินดังนั้นจึงปาผ้าใส่โทโมเอะและบอกว่า อย่าพูดล้อเล่น นี้เป็นลูกของเธอ เป็นสิ่งที่เธอเหลือไว้บนโลกใบนี้ ยูคิจิพูดจบโทโมเอะก็โดนพวกหญิงชาวบ้านไล่ออกจากห้อง บอกว่าเขาอยู่ไปก็ทำอะไรไม่ได้

- โทโมเอะรออยู่ข้างนอกนานสองนานแล้ว ก็กังวลว่าจะต้องรออีกนานเท่าไหร่กัน คงไม่ใช่ว่ายูคิจิตายไปแล้วหรอกนะ หลังจากจิตตกอยู่ซักพัก เขาก็ได้ยินเปิดประตู ชาวบ้านออกมาบอกว่าเด็กคลอดแล้ว ผู้หญิงคนนนึงอุ้มเด็กทารกมาให้โทโมเอะดู และบอกว่าเป็นเด็กผู้หญิงสุขภาพแข็งแรง เขาเห็นแล้วก็คิดว่า นี้มันอะไรกัน ที่เหมือนลิงเนี้ยน่ะหรือ? พอเขาเห็นเด็กขยับมือก็ตกใจจนโพล่งออกมาว่า ขยับด้วยล่ะ ผู้หญิงที่อุ้มเด็กไว้เลยบอกว่า มันก็แน่อยู่แล้ว ก็เด็กมีขีวิตนี่ และบอกต่ออีกว่า โตขึ้นจะต้องเหมือนแม่แน่ๆเลย โทโมเอะเห็นแล้วก็ยังถามว่า ลิงเนี้ยน่ะหรือ??  

- ผู้หญิงคนนั้นเลยอธิบายต่อว่า ถึงแม้ตอนนี้จะดูเหมือนลิง พอผ่านไป 2 เดือนเดี๋ยวก็เงยหน้าได้แล้ว พอ 6 เดือนก็เริ่มมีฟันขึ้น 1 ขวบก็เริ่มพูดได้ สามารถยืนได้ เดินได้ ทุกคนก็ค่อยๆโตขึ้นอย่างงี้ทั้งนั้นแหละ โทโมเอะได้ฟังก็ทำหน้าอึ้ง ผู้หญิงที่อุ้มเด็กเลยบอกต่อว่า ยูคิจิเหนื่อยมากเลย และส่งเด็กทารกให้โทโมเอะลองอุ้มดู

'ไม่ต้องสงสัยเลย ... สิ่งมีชีวิตที่อ่อนแอเช่นนี้'
'ชีวิตที่อยู่ในมือคู่นี้ของข้า ... จมลงไปในสถานที่ที่อันตรายซะแล้ว ...'
"ช่างน่ากลัว ... กลัวว่ามือสองข้างของข้านี้จะทำร้ายเด็กคนนี้ ..."

กริ๊ดดด มั่วได้อีกค่ะ ประโยคสุดท้ายมันมั่วมากเลยอะ ฮ่าๆๆๆ
คิดถึงนานามิจัง ... เมื่อไหร่จะย้อนอดีตเสร็จเนี้ยยย เคลียร์กลับยุคเดิมซะที อยากได้ความหวานนนน

ตอนนี้เป็นตอนเกี่ยวกับอาคุร่าโอกับโทโมเอะเป็นส่วนใหญ่เลย อ่านแล้วก็เศร้าเหมือนกัน
ช่วงที่สองคนนี้คุยกัน มีภาพที่เราอยากจะลงมากมายเลยล่ะค่ะ แต่พอดีว่า ถ้าใส่เยอะๆแล้วมันจะรก
ยกเอามาไว้ในนี้ละกันนะคะ น่ารักดีอะ ^^
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้