วันนี้ผมได้ขึ้นรถเมล์ ปอ 7 จากวงเวียนใหญ่ ( ปกติแล้วเองไม่ชอบขึ้นรถเมล์ที่คนเยอะๆเลยครับ เพราะชอบนั่งฟังเพลงบนรถเมล์มันเพลินดี ) แต่วันนี้อะไรดลใจไม่รู้ทั้งๆที่มองเห็นคนบนรถยืนเบียดกันแน่นแต่ผมก็ดันขึ้นสะงั้น
เมื่อขึ้นมาผมก็ยืนเบียดกับผู้คนบนรถ และเผอิญผมก็เจอ ผญ คนนึงนั่งใกล้ๆตรงที่ผมยืนโหนรถเมล์อยู่ ตอนนั้นผมเองก็แอบมองเธอ และผมเองรู้สึกแปลกๆนะ ผมก็สังเกตุว่าเธอก็แอบมองผมเหมือนกันแหะ ตอนนั้นใจมากเต้นครับ รู้สึกแปลกๆจริงไม่รู้ว่าชอบเธอไปแล้วหรือเปล่า เพราะผมเองยังช้ำกับรักครั้งที่ผ่านมาอยู่จึงไม่สนใจใครเลย และตอนนี้ผมนั้นก็รู้สึกใจเต้นแรงมากเมื่อผมแอบมองเธออีกทีคราวนี้เธอไม่หันหน้าหนีแต่ดันหันมายิ้มให้ผม
ตอนนั้นมันรู้สึกเขินนะครับและทำอะไรไม่ถูก แต่แล้วสิ่งที่หน้าเศร้าก็เกิดเพราะรถมาจอดหน้าโรงงานนันยางซึ่งเป็นป้ายที่ผมลงพอดี และผมก็ต้องเดินลงจากรถแบบเศร้าๆ+รู้สึกแปลกๆ และตอนนี้ผมก็ยังคิดเรื่องนี้อยู่ ผมอยากถามว่าความรู้สึกแปลกๆนั้นแปลว่าผมชอบเธอเต็มๆแล้วใช่ไหมครับ และผมไม่เคยเจอใครครั้งแรกแล้วรู้สึกชอบและปิ้งแบบนี้เลยนะครับ
เมื่อผมเจอ ผญ คนนึงบนรถเมล์และผมรู้สึกแปลกๆแบบนี้เรียกว่าผมแอบชอบเธอไหม ?
เมื่อขึ้นมาผมก็ยืนเบียดกับผู้คนบนรถ และเผอิญผมก็เจอ ผญ คนนึงนั่งใกล้ๆตรงที่ผมยืนโหนรถเมล์อยู่ ตอนนั้นผมเองก็แอบมองเธอ และผมเองรู้สึกแปลกๆนะ ผมก็สังเกตุว่าเธอก็แอบมองผมเหมือนกันแหะ ตอนนั้นใจมากเต้นครับ รู้สึกแปลกๆจริงไม่รู้ว่าชอบเธอไปแล้วหรือเปล่า เพราะผมเองยังช้ำกับรักครั้งที่ผ่านมาอยู่จึงไม่สนใจใครเลย และตอนนี้ผมนั้นก็รู้สึกใจเต้นแรงมากเมื่อผมแอบมองเธออีกทีคราวนี้เธอไม่หันหน้าหนีแต่ดันหันมายิ้มให้ผม ตอนนั้นมันรู้สึกเขินนะครับและทำอะไรไม่ถูก แต่แล้วสิ่งที่หน้าเศร้าก็เกิดเพราะรถมาจอดหน้าโรงงานนันยางซึ่งเป็นป้ายที่ผมลงพอดี และผมก็ต้องเดินลงจากรถแบบเศร้าๆ+รู้สึกแปลกๆ และตอนนี้ผมก็ยังคิดเรื่องนี้อยู่ ผมอยากถามว่าความรู้สึกแปลกๆนั้นแปลว่าผมชอบเธอเต็มๆแล้วใช่ไหมครับ และผมไม่เคยเจอใครครั้งแรกแล้วรู้สึกชอบและปิ้งแบบนี้เลยนะครับ