ผมเจอผู้หญิงคนนึงบน bts วันที่ 1มิถุนา ราวๆ 21:30 ครับ เธอใส่ชุดสีขมพู กางเกงสีขาว รองเท้าสีดำ สะพายกระเป๋าผู้หญิงสีดำ กับถือถุงสองสามใบ
เราบังเอิญได้ยืนข้างกันบนรถไฟฟ้า จนถึงสถานีอ่อนนุชที่เธอลง
ตอนแรกไม่ได้สังเกตุครับเพราะเธอยืนอยู่ด้านหลังผม จนพอถึงสถานี อโศก คนลงแล้วผมขยับเข้ามาด้านในเธอก็เธอได้มายืนข้างผม ระหว่างทางผมแอบมองเธอตลอด
แต่ก็ไม่กล้าสบตาเธอตรงๆ ครับ ได้แต่แอบมองเธอผ่านเงาสะท้อนของกระจกหน้าต่าง บางครั้งบางครั้งก็เห็นเธอมองมาที่กระจกหน้าต่างเหมือนกัน แต่ผมมักจะหลบสายตาเธอก่อนที่จะได้สบตากันตลอดเลย กลัวจะสบตาตรงๆ แล้วจะเก็บอาการไม่อยู่
เธอหน้ารักมากเลยและทำให้หัวใจผมเต้นรัวๆ
จะทักเธอก็กลัวแปก เป็นไอ่โรคจิต= =‘
จริงๆ รวบรวมความกล้าอยู่ เก็บหูฟัง เก็บมือถือแล้วตัดสินใจว่าจะทักทำความรู้จักดีไหมผมอยากรู้จักเธอมากเลยครับ แต่เพราะรวบรวมความกล้าไม่พอที่จะทักไปตอนนั้น จนเธอลงไปก่อน เลยมาโพสในนี้ไม่รู้จะมีคนเห็นไหม ถ้าหากข้อความนี้ส่งได้ถึงเธอคนนั้น อยากจะบอกเธอครับว่า ผมอยากรู้จักเธอมากๆ เลยครับ ><
ตามหาผู้หญิงคนนึงบนรถไฟฟ้า BTS เสื้อสีชมพู กางเกงสีขาว คนนั้น
เราบังเอิญได้ยืนข้างกันบนรถไฟฟ้า จนถึงสถานีอ่อนนุชที่เธอลง
ตอนแรกไม่ได้สังเกตุครับเพราะเธอยืนอยู่ด้านหลังผม จนพอถึงสถานี อโศก คนลงแล้วผมขยับเข้ามาด้านในเธอก็เธอได้มายืนข้างผม ระหว่างทางผมแอบมองเธอตลอด
แต่ก็ไม่กล้าสบตาเธอตรงๆ ครับ ได้แต่แอบมองเธอผ่านเงาสะท้อนของกระจกหน้าต่าง บางครั้งบางครั้งก็เห็นเธอมองมาที่กระจกหน้าต่างเหมือนกัน แต่ผมมักจะหลบสายตาเธอก่อนที่จะได้สบตากันตลอดเลย กลัวจะสบตาตรงๆ แล้วจะเก็บอาการไม่อยู่
เธอหน้ารักมากเลยและทำให้หัวใจผมเต้นรัวๆ
จะทักเธอก็กลัวแปก เป็นไอ่โรคจิต= =‘
จริงๆ รวบรวมความกล้าอยู่ เก็บหูฟัง เก็บมือถือแล้วตัดสินใจว่าจะทักทำความรู้จักดีไหมผมอยากรู้จักเธอมากเลยครับ แต่เพราะรวบรวมความกล้าไม่พอที่จะทักไปตอนนั้น จนเธอลงไปก่อน เลยมาโพสในนี้ไม่รู้จะมีคนเห็นไหม ถ้าหากข้อความนี้ส่งได้ถึงเธอคนนั้น อยากจะบอกเธอครับว่า ผมอยากรู้จักเธอมากๆ เลยครับ ><